Μοιάζει σαν η χώρα μας να ζει τις τελευταίες στιγμές της Πομπηίας με τη σίψη και τη σίψη που κυριαρχίε στο δημόσιο βίο και που ξεκινάει από την κορυφή της πυραμίδας που είναι ο πολιτικός κόσμος και οι κυβερνήσεις.
Έτσι λοιπόν γνωρίζαμε μέχρι τώρα, σε ότι αφορά το θέμα του άτυχου χάσκι στην Αράχωβα και το θάνατό του, ότι υπάρχει ξεκάθαρη δολοφονία, βιασμός και βασανισμός του σκυλιού, όπως είχαν καταλήξει ιατροδικαστές και φιλοζωικές οργανώσεις και αναζητείτο και ο ένοχος.
Και όμως μόλις χθες έσκασε ένα πόρισμα ενός πραγματογνόμονα και καθηγητή κτινιατρικής που μιλάει για κακοποίηση από άλλο ζώο και αποκλείει τον ανθρώπινο παράγοντα, σε μια πραγματογωμοσύνη που βγήκε από…φωτογραφίες ! Το γεγονός φαίνεται να αποτελεί καραμπινάτη παραποίηση της πραγματικότητας, με τις φιλοζωικές να αντιδρούν, όπως ήταν φυσικό.
Ποιός όμως είναι αυτός ο κύριος πραγματογνώμονας πανεπιστημιακός που ορίστηκε από την αστυνομία (δηλαδή από το κράτος) για αυτή τη διαλεύκανση της υπόθεσης ; Εδώ είναι το κλειδί…
Πρόκειται για τον πρώην πρύτανη του Α.Π.Θ. Νίκο Παπαϊωάνννου (φώτο), αγαπημένο παιδί του Υπουργείου παιδείας της Ν.Δ. και ο οποίος μπήκε στην ένατη θέση του ψηφοδελτίου της Ν.Δ. στις προηγούμενες εκλογές (χωρίς βέβαια να εκλεγεί) !
Για να μη μας περνούν λοιπόν για χαζούς, τα γεγονότα δείχνουν δύο σενάρια ή ότι κυβέρνηση προσπαθεί να καλύψει απλά μια άρρωστη κατάσταση ήκάποιον ψυχανώμαλο κτηνοβάτη με πολιτικές άκρες !
Στο πρώτο σενάριο είναι πιθανό οι κυβερνώντες να μη γνωρίζουν τον ένοχο και απλά να θέλουν-μετά από μεσολάβηση βλαχοδημάρχων κλπ.-να συγκαλύψουν το θέμα για να δυσφημιστεί άλλο μια περιοχή, όπως η Αράχωβα με πολύ τουρισμό και γερά πορτοφόλια να αφήνουν τον οβολόν τους.
Ακόμα χειρότερα υπάρχει λοιπόν και το ενδεχόμενο ο ένοχος να είναι κάποιος άνθρωπος με άκρες στη Νέα Δημοκρατία (ή γενικά στο διακομματικό καθεστώς), είτε άμεσες, είτε έμεσες τον οποίον το βαθύ κράτος έσπευσε να συγκαλύψει.
Θα μου πείτε τώρα, ότι γιατί ασχολείσαι με ένα σκύλο τις στιγμή που τα προβλήματα στη χώρα είναι τόσα πολλά ;
Ασχολούμαστε κυρίως διότι κατά πρώτον φαίνεται πως ζούμε πλέον την ιδιότυπη δικτατορία των ιδιαίτερων, των ανώμαλων και διεστραμένων και διότι αυτού του είδους η συγκάλυψη δείχνει σε ποιο σημείο παρακμής και αμοραλισμού έχει φτάσει ο τόπος ,ο πολιτικός κόσμος και γενικά η αστική μας τάξη που ανέχεται ή και συμμετέχει σε όλα αυτά.
Και όμως, αν δεν αντιδράσουμε σε όλα αυτά, έστω με τις ταπεινές μας δυνάμεις οι δημοσιογράφοι και οι αρθρογράφοι, τι κοινωνία θα φτιάξουμε και θα παραδώσουμε στις νέες γενιές ?
