1

ΠΑΟΚ: Η αρχή της δικής του δυναστείας ;

Ο Τσάρλυ καταγράφει το δρόμο του ΠΑΟΚ μέχρι την κορυφή και την ευκαιρία που του παρουσιάζεται να χτίσει τη δική του δυναστεία στο ελληνικό πρωτάθλημα.

” Με την πεντάρα επί του Λεβαδειακού σφραγίστηκε η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Έφθασε  η στιγμή που ο κόσμος του ΠΑΟΚ περίμενε 34 χρόνια και υπήρξαν εποχές που φάνταζε το τρίτο πρωτάθλημα, να είναι πάνω από τις δυνάμεις του συλλόγου. Ο οπαδός του ΠΑΟΚ ζει ημέρες που για πολλά χρόνια φοβόταν, πως δεν θα ξανάρθουν.

Ένας τεράστιος σύλλογος, που συνολικά δεν έχει κατακτήσει τίτλους και επιτυχίες αναλογικά με το μέγεθος του, γιορτάζει και θα γιορτάσει για καιρό ακόμα το τρίτο πρωτάθλημα της ιστορίας του.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥΜΠΑ ΜΕ ΒΟΥΛΙΝΟ, ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΙΒΑΝ

Αυτή η επιτυχία έχει τεράστια συναισθηματική αξία για τον οπαδό του ΠΑΟΚ. Η κατάκτηση του τρίτου πρωταθλήματος για τους παλιότερους είναι κάτι σαν ένα μικρό θαύμα, στη διαδρομή από την ημέρα που κατακτήθηκε το πρωτάθλημα του 1985, μέχρι και σήμερα έγιναν πολλά.

Υπήρξαν διοικήσεις που δεν άρμοζαν στο μέγεθος του συλλόγου, θυμάμαι τις εποχές του Βουλινού με τη λευκή απεργία των φιλάθλων και την άδεια Τούμπα, λόγω των διαφωνιών που είχε ο κόσμος του συλλόγου με τον τρόπο διοίκησης της ομάδας.

Ο ΠΑΟΚ έζησε πολλές δεκαετίες που ήταν διοικητικά πολύ μικρός, που ο κόσμος του έβλεπε τους βουλευτές από τη Θεσσαλονίκη να έχουν πάρει όλα τα καίρια πόστα αλλά τις διοικήσεις της ομάδας του, να είναι αδύναμες. Να μην είναι σε θέση να δημιουργήσουν έναν πραγματικά ανταγωνιστικό ΠΑΟΚ και να τον κάνουν ισότιμο διεκδικητή των πρωταθλημάτων, με τις ομάδες των Αθηνών.

Σίγουρα σε αυτήν τη διαδρομή, μέσα στις τρεις δεκαετίες που πέρασαν, υπήρξαν πολλοί οπαδοί του που φοβήθηκαν, πως αυτή η ημέρα δεν θα έρθει ποτέ. Η αντίστροφή μέτρηση άρχισε το καλοκαίρι του 2012, όταν ανέλαβε την τύχη αυτού του πολύ σημαντικού συλλόγου ο Ιβάν Σαββίδης.

ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Ο ΠΑΟΚ είναι κάτι περισσότερο από ένας σύλλογος, αναλαμβάνοντας ένα μεγάλο οικονομικό μέγεθος τον έλεγχο του συλλόγου, αποκτά μία ισχυρή βάση σε ένα στρατηγικό γεωγραφικό σημείο. Ο Σαββίδης είδε μπροστά, κατάλαβε πως μπορεί να χτίσει το δικό του μύθο σε πολλά επίπεδα, ποντάροντας στη δυναμική που είχε ο σύλλογος σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα.

Ο ΠΑΟΚ είχε ένα σπάνιο συνδυασμό, διαθέτει πολύ κόσμο, ο οποίος δεν περιορίζεται στη Θεσσαλονίκη, αλλά σε όλη την βόρεια Ελλάδα που τον υποστηρίζει με έναν υπέρμετρο ιερό φανατισμό. Κόσμος διψασμένος για επιτυχία, ένα πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ, ισούται με δέκα ενός από τους μεγάλους συλλόγους των Αθηνών.

Οι οπαδοί των ομάδων, που έχουν μάθει να κατακτούν τίτλους και μετράνε τις κατακτήσεις σε διψήφια νούμερα, νομίζουν πως τονίζοντας τη διαφορά των τροπαίων μπορούν να υποτιμήσουν το μέγεθος της επιτυχίας του αντιπάλου τους. Στην πράξη η χαρά, το έντονο συναίσθημα που μπορεί να σου δημιουργήσει μία κατάκτηση που την περίμενες δεκαετίες, δεν μπορούν να σου την δώσουν δέκα πρωταθλήματα στην σειρά. Άλλο πράγμα είναι να πανηγυρίζεις πρωτάθλημα μετά από 34 χρόνια και άλλο να κυνηγάς να σπάσεις ρεκόρ συνεχόμενων τίτλων.

Η ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΣΤΑΘΜΟΣ

Οι βάσεις για να έρθει η σημερινή ημέρα μπήκαν το καλοκαίρι του 2012, όταν ανέλαβε την ομάδα ο Ιβάν Σαββίδης. Είχε να λύσει μόνο μία εκκρεμότητα, ώστε να νιώσει πως αυτός ο σύλλογος είναι 100% δικός του και να τον οδηγήσει στην κορυφή, τη σημαντική εκκρεμότητα του χρέους.

Από τη στιγμή που βρήκε την άκρη με την κυβέρνηση και καθάρισε το χρέος, όλα είχαν πάρει το δρόμο τους. Ο ΠΑΟΚ ξεκινούσε το ταξίδι στις ένδοξες ημέρες. Στην πραγματικότητα η μεγάλη ημέρα του ΠΑΟΚ ήταν η 12η Μαΐου του 2015, όταν ο Ιβάν Σαββίδης πληρώνοντας 10,8 εκ ευρώ στο Ελληνικό Δημόσιο καθάρισε τον σύλλογο.

ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΜΠΗΚΕ ΣΤΙΣ ΡΑΓΙΕΣ

Από εκείνη την ημέρα χρειάστηκε δύο μόλις χρόνια για να πάρει τον πρώτο τίτλο, με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος. Την επόμενη χρονιά, πλήρωσε τις δικές του παθογένειες. Το περσινό πρωτάθλημα χάθηκε με ένα σκληρό τρόπο. Στην πραγματικότητα πλήρωσε πως δεν είχε την εμπειρία και τη γνώση που χρειαζόταν για να διαχειριστεί με σοβαρότητα και ψυχραιμία, δύσκολες καταστάσεις και τρικλοποδιές που θα του έβαζαν και έμεινε στην κατάκτηση μόνο του κυπέλλου Ελλάδος.

Στην πραγματικότητα τα δικά του λάθη τον φρέναραν απλά για ένα χρόνο, όμως τον έκαναν για τη φετινή χρονιά, πιο έτοιμο από ποτέ. Το τρένο είχε μπει στις ράγες, η περσινή αποτυχία δεν ήταν δυνατόν να το εκτροχιάσει, ίσα, ίσα που έκανε κατανοητό πως πρέπει να μάθουν τον δρόμο ακόμα καλύτερα και αυτό ακριβώς συνέβη.

Ο ΠΕΡΣΙΝΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΔΩΡΟ ΣΤΟΝ ΣΑΒΒΙΔΗ

Το έχω ξαναγράψει, όμως για εμένα αυτό ήταν το παιχνίδι κλειδί. Όσο και αν φαίνεται περίεργο, στην ερώτηση πιο σημείο ήταν το κομβικό στο δρόμο για το φετινό τίτλο, η απάντηση είναι ο περσινός τελικός κυπέλλου.

Μετά από όσα συνέβησαν στον τελικό πρωταθλήματος με την ΑΕΚ, είχε πολύ μεγάλη ανάγκη ο οργανισμός του ΠΑΟΚ, για να βρει μία πραγματική νίκη. Να δημιουργήσει εικόνες ποδοσφαιρικές που θα βγάλουν από το μυαλό τις άσχημες εικόνες που εξελίχτηκαν μετά το ακυρωθέν γκολ του Βαρέλα. Στις 12 Μαΐου 2018 στο ΟΑΚΑ, τεχνική ηγεσία και οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ, με την σαρωτική επικράτηση τους, στην τυπική έστω έδρα της ΑΕΚ, πρόσφεραν ένα τεράστιο δώρο στον ιδιοκτήτη τους, σε μία εποχή που το χρειαζόταν όσο τίποτα άλλο.

Έφυγε η συζήτηση από το μπουκάρισμα στον αγωνιστικό χώρο και ο ΠΑΟΚ ξαναθύμισε πως έχει δημιουργήσει μία σπουδαία ομάδα. Μπόρεσε ο ίδιος και ο κόσμος της ομάδας, σε πολύ σύντομο διάστημα να ξανανιώσουν περήφανοι για αυτό που έχουν δημιουργήσει. Επίσης έγινε κατανοητό πως η επόμενη ημέρα είναι έτοιμη, το μόνο που χρειάζεται είναι σωστή διοίκηση, προσοχή στις κακοτοπιές, αυτοέλεγχος και μία μικρή ενίσχυση στην δουλειά του Λουτσέσκου.

ΚΡΙΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 5 ΠΡΩΤΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ

Ο Ιβάν Σαββίδης στα επινίκια έδωσε το σύνθημα της επόμενης ημέρας, λέγοντας στον Λουτσέσκου, πως έχεις απεριόριστο μπάτζετ. Ασφαλώς και ο Ρουμάνος τεχνικός ποτέ δεν πίστεψε πως έχει απεριόριστο μπάτζετ, κατάλαβε όμως πως κέρδισε την εμπιστοσύνη του ιδιοκτήτη του και έχει τον απόλυτο έλεγχο. Δόθηκε λοιπόν η δυνατότητα στην ομάδα, που έχασε το περσινό πρωτάθλημα, από μία διαιτητική δύσκολη απόφαση και από ένα ρολό χαρτί, να παραμείνει για να κατακτήσει το επόμενο.

Οι στοιχηματικές εταιρίες, γνωρίζουν να αξιολογούν συνήθως σωστά τα πράγματα, παρότι ο ΠΑΟΚ είχε την τιμωρία των δυο βαθμών, η ΑΕΚ ήταν πρωταθλήτρια και ο Ολυμπιακός ξεκινούσε τη σεζόν με τρία κολλητά εντός έδρας παιχνίδια και με την 5η αγωνιστική να υποδέχεται τον ΠΑΟΚ στο “Γ. Καραϊσκάκης”, είχαν ανοίξει την ομάδα του Λουτσέσκου ως αδιαφιλονίκητο φαβορί και η αλήθεια είναι πως δικαιώθηκαν πολύ γρήγορα.

Το φετινό πρωτάθλημα κρίθηκε τις πρώτες πέντε αγωνιστικές. Όταν ο ΠΑΟΚ είχε καταφέρει να ξεπεράσει όλα τα χάντικαπ και να βρεθεί στην κορυφή της βαθμολογίας. Είχε πρόγραμμα με Αστέρα εντός, Πανιώνιο εκτός, ΟΦΗ εκτός, ΑΕΚ εντός, Ολυμπιακό εκτός. Ξεκινούσε με -2 και ο Ολυμπιακός είχε ένα εντυπωσιακά βατό πρόγραμμα με τέσσερα εντός έδρας παιχνίδια τις πέντε πρώτες αγωνιστικές, εντός Λεβαδιακό, ΠΑΣ, Αστέρα, μοναδικό εκτός του Πανιώνιο και εντός τον ΠΑΟΚ.

Προσέξτε, ένα λάθος του ΠΑΟΚ σε αυτά τα πέντε παιχνίδια έφθανε για να του φύγουν οι ερυθρόλευκοι με διαφορά μεγαλύτερη του ενός παιχνιδιού, όχι μόνο δεν συνέβη αλλά την 5η αγωνιστική ήταν μόνος του στην κορυφή. Στην πραγματικότητα εκεί κρίθηκε το πρωτάθλημα. Αναμφισβήτητα η νίκη στο “Γ. Καραϊσκάκης” είχε πολύ τύχη, δημιούργησε όμως ένα πλεονέκτημα, που ποτέ οι ερυθρόλευκοι δεν μπόρεσαν να καλύψουν.

Ο ΠΑΟΚ στο φετινό πρωτάθλημα επικράτησε με όλους τους τρόπους, πήρε προβάδισμα στην βαθμολογία με σκληράδα, μέσα από ένα συντηρητικό ποδόσφαιρο ποντάροντας, αρκετά στο αμυντικό του δίδυμο, στον Πασχαλάκη και στην αποτελεσματικότητα που παρείχε στην ομάδα η παρουσία του Πρίγιοβιτς, άνοιξε τη διαφορά στο δεύτερο γύρο, πάτησε γκάζι μέσα από ένα ελκυστικό ποδόσφαιρο κυριαρχίας.

Ουσιαστικά μιλάμε για δύο διαφορετικές εποχές αυτή επί Πρίγοβιτς και της μετά Πρίγιοβιτς εποχής.

ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ

Παρουσίασε δύο διαφορετικές ποδοσφαιρικές προτάσεις. Και στις δύο έδειξε τους λόγους που θα κατακτήσει το πρωτάθλημα, χωρίς να έχει κοντά του αντίπαλο. Στον πρώτο γύρο ή αν θέλετε στην εποχή του Πρίγιοβιτς, το ποδόσφαιρο του Λουτσέσκου βασίστηκε σημαντικά στον Σέρβο φορ. Ο Ρουμάνος τεχνικός είχε ένα όπλο στην κορυφή της επίθεσης και σχεδίασε μία ομάδα γύρο από τα δικά του χαρακτηριστικά.

Ο ΠΑΟΚ ήταν κυνικός. Βασίστηκε στο ότι έχει ένα θηρίο στην κορυφή, ικανό ακόμα και μεγάλες μακρινές μεταβιβάσεις να τις κάνει επικίνδυνες, έβγαλε ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα στον πρώτο γύρο, κρατώντας τους δύο ακραίους του μπακ, πολύ πιο χαμηλά από ότι την πρώτη σεζόν.

Προσπάθησε να έχει τον έλεγχο χρησιμοποιώντας μόνιμα δημιουργό στην αριστερή πλευρά και εφαρμόζοντας μία ποδοσφαιρική λογική με έναν μόνο ποδοσφαιριστή να κινείτε στον χώρο κυρίως των δεξί εξτρέμ, ενώ δεν φοβήθηκε στα ντέρμπι να δώσει τη μπάλα στον αντίπαλο και να παίξει σε χαμηλά μέτρα.

ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΠΡΙΓΙΟΒΙΤΣ

Το ταμείο στο τέλος έδειξε 13 νίκες και 1 ισοπαλία. Ο ΠΑΟΚ δεν εντυπωσίαζε όμως κέρδιζε και έβαλε βάσεις τίτλου. Σίγουρα υπήρξαν παιχνίδια που ήταν τυχερός, όμως ακόμα και παίζοντας με μεγαλύτερη αμυντική προσοχή και λιγότερο ρίσκο, η εικόνα φώναζε πως έχει όπλα που δεν διαθέτουν οι αντίπαλοι του. Μπορούσε να μείνει σε χαμηλά μέτρα και να μη φοβάται, το αμυντικό του δίδυμο άντεχε την πίεση.

Το δίδυμο Βαρέλα-Κρέσπο αποτέλεσε όλη τη χρονιά ένα τεράστιο όπλο για τον ΠΑΟΚ που δεν μπορούσε να μπει σε σύγκριση με κανένα άλλο που υπήρχε στο φετινό Ελληνικό πρωτάθλημα. Σε συνδυασμό με τα μεγάλα παιχνίδια του Πασχαλάκη και την αποτελεσματικότητα του Πρίγιοβιτς δημιούργησε  ένα ρεκόρ 13-1-0 και μία βαθμολογική διαφορά 8 βαθμών που στο γήπεδο ήταν 10 από τον Ολυμπιακό, που από την αρχή φάνηκε πως ήταν η μοναδική ομάδα που μπορεί να κάνει πορεία πρωταθλητισμού.

Η διαφορά στα πρώτα 14 παιχνίδια ήταν πως για να βάλεις γκολ στον ΠΑΟΚ ήθελες πολλές ευκαιρίες. Η άμυνα του απορροφούσε την πίεση, έδινε μάχες δεν λύγιζε, η άμυνα του Ολυμπιακού χάριζε γκολ, παράλληλα οι λίγες φάσεις που δημιουργούσε η ομάδα του Λουτσέσκου, έφθαναν για να έρθουν τα τέρματα που χρειαζόντουσαν, αντίθετα οι ερυθρόλευκοι χρειαζόντουσαν πολλές ευκαιρίες για να σκοράρουν.

Αυτό ήταν το σκηνικό που δημιουργήθηκε την εποχή του Πρίγιοβιτς, ο ΠΑΟΚ είχε πείσει πως θα πάρει το πρωτάθλημα, σαν ανώτερος δίχως όμως να παίξει ποδόσφαιρο ανωτερότητας, αλλά ουσίας, εκμεταλλευόμενος αδυναμίες των αντιπάλων του. Σε 14 παιχνίδια σημείωσε 24 τέρματα και δέχτηκε 5.

ΤΟ ΚΟΜΒΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ

Ανάμεσα σε αυτές τις δύο εποχές υπάρχει ένα κομβικό παιχνίδι, αυτό της Τρίπολης. Ο ΠΑΟΚ που ήταν μία ομάδα χτισμένη γύρο από τον Σέρβο φορ, βρέθηκε σε μία πολύ δύσκολη θέση, να είναι αναγκασμένος να συνεχίσει χωρίς το επιθετικό του όπλο. Το παιχνίδι στην Τρίπολη το έπαιξε με μία διαφορά οκτώ βαθμών.

Αν δεν το κέρδιζε δεν είμαι σίγουρος πως θα τολμούσε ο Λουτσέσκου να αλλάξει πλάνο, να κάνει πιο επιθετική την ομάδα και να επενδύσει στον Άκπομ. Θυμίζω πως τα ρεπορτάζ είχαν πρώτο θέμα τον Μπεργκ και είχε βρεθεί και δεύτερος στόχος, ο Μπονατίνι. Ο ΠΑΟΚ ζούσε με τα γκολ του Πρίγιοβιτς και έψαχνε τον έναν που θα μπορούσε να τα προσφέρει.

Το γεγονός όμως πως η ομάδα πέρασε από την έδρα του Αστέρα και κράτησε την διαφορά στους οκτώ, της έδωσε το δικαίωμα να σκεφτεί πιο νηφάλια και να κοιτάξει τι έχει στο δικό της ρόστερ. Η αλήθεια είναι πως υπήρχε ένα σύγχρονος φορ με σπουδαία προσόντα και ποδοσφαιριστές, που σε ένα ποδόσφαιρο μεγαλύτερου ρίσκου και επιθετικότητας, μπορούσαν να φτιάξουν τα νούμερα τους.

Η νίκη στην Τρίπολη δημιούργησε συνθήκες για να ακολουθηθεί αυτός ο δρόμος. Ο ΠΑΟΚ και χωρίς τον Σέρβο φορ συνέχισε να κερδίζει και στα επόμενα 15 παιχνίδια είχε ρεκόρ 12 νίκες και 3 ισοπαλίες.

ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΛΚΥΣΤΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ

Η διαφορά της προ Πρίγιοβιτς με την μετά Πρίγιοβιτς εποχή φαίνεται στον αριθμό τερμάτων. Από την στιγμή που έφυγε ο Σέρβος φορ άλλαξε λογική, έγινε πιο επιθετικός. Ο Λουτσέσκου χαλάρωσε τα λουριά από τα ακραία μπακ, όσο πέρναγαν οι αγωνιστικές άρχισε να χρησιμοποιεί, διατάξεις με δύο καθαρά εξτρέμ και έπαιρνε επιθέσεις τελικές και γκολ από όλες τις γραμμές.

Το 24-5 που ήταν ο αριθμός τερμάτων των πρώτων 14 αγωνιστικών, έγινε 40-9 στις 15 που ακολούθησαν. Ο ΠΑΟΚ με τον Πρίγιοβιτς παρουσίαζε ένα ποδόσφαιρο που πετύχαινε 1,71γκολ το παιχνίδι, με την νέα πρόταση Λουτσέσκου εκτοξεύτηκε στο 2,66. Έγινε πιο επιθετικός και πιο ελκυστικός για τον κόσμο του.

ΤΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ

Στον δεύτερο γύρο, αξιοποιήθηκε το βάθος και οι λύσεις που υπήρχαν στο ρόστερ. Ακπόμ, Ζαμπά έδειξαν πως είναι διαμάντια, ο Μπίσεσβαρ, κατάφερε να κρύψει τη μέτρια χρονιά που έκανε ο Πέλκας, τα μπακ έγιναν ξανά πιο επιθετικά, η ομάδα συνολικά δημιουργούσε και έπαιρνε γκολ από πολλούς ποδοσφαιριστές.

Ασφαλώς και την κρίσιμη περίοδο βγήκε μπροστά ο Βιεϊρίνια. Ο ΠΑΟΚ είχε πολλούς πρωταγωνιστές. Μία σειρά ποδοσφαιριστών που εκτέλεσαν σε υψηλό επίπεδο τον ρόλο τους και έκαναν την ζωή του Λουτσέσκου πιο εύκολη. Ο αρχηγός όμως με τα μεγάλα τέρματα που έβαλε όταν η μπάλα έκαιγε, έβαλε την δική του σφραγίδα στο φετινό τίτλο. Η ευχή όλων των γνήσιων ποδοσφαιρόφιλων στη χώρα είναι να επιστρέψει υγιής όσο γίνεται γρηγορότερα και να καταφέρει να κερδίσει και αυτήν την μάχη. Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται πίσω τον ηγέτη του, το Ελληνικό ποδόσφαιρο την ποιότητα και την προσωπικότητα του Πορτογάλου.

Σε αυτόν τον δεύτερο κύκλο βγήκαν μπροστά πολλοί ποδοσφαιριστές, αποδείχτηκε πως ο ΠΑΟΚ διαθέτει πληρότητα και ένα τεράστιο πλεονέκτημα σε προσωπικότητες και σε ποδοσφαιριστές με ατομική ποιότητα σε σχέση με τους αντιπάλους του.

Πέτυχε επίσης και κάτι πολύ σημαντικό, γέμισε τον κόσμο του, ασφαλώς και ο οπαδός του ΠΑΟΚ, στον πρώτο γύρο έκλεινε τα μάτια προκειμένου να γιορτάσει τη χαρά της κατάκτησης του πρωταθλήματος, όμως στο δεύτερο γύρο έφευγε από το γήπεδο και γεμάτος με την εικόνα, με το ποδόσφαιρο που έβλεπε από την ομάδα του.

Αυτός ο τίτλος φαντάζει η αρχή και όχι το τέλος μίας προσπάθειας και το μήνυμα πως το πρώτο πρωτάθλημα είναι απλά η αρχή, το έδωσε η διοίκηση με τον τρόπο που λειτούργησε τις τελευταίες ημέρες του Ιανουαρίου.

ΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΧΤΙΣΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ

Το γεγονός πως ο Σαββίδης ενώ είχε ένα πρωτάθλημα εξασφαλισμένο, έκανε τέσσερις κινήσεις έδειξε σε όλους πως δεν φθάνει στον ΠΑΟΚ ένα πρωτάθλημα. Ο Σαββίδης θέλει να κάνει τη δική του δυναστεία. Έχοντας οκτώ βαθμούς διαφορά και ένα σχεδόν τελειωμένο πρωτάθλημα έβαλε στο ρόστερ τέσσερις παίκτες.

Έφερε έναν σπουδαίο κεντρικό χαφ σαν δανεικό και το καλοκαίρι θα γίνει μεγάλη προσπάθεια για την παραμονή του. Ο Ολιβέιρα είναι με διαφορά ο ποιοτικότερος ποδοσφαιριστής που αποκτήθηκε τη φετινή σεζόν από Ελληνική ομάδα.

Απέκτησε τον Ινγκασόν, με εντυπωσιακή καριέρα στο Ρωσικό πρωτάθλημα, βασικό στην Εθνική Ισλανδίας για να τον προσφέρει σαν τρίτη επιλογή στον προπονητή του. Σε μία περίοδο που οι ανταγωνιστές του δεν διαθέτουν ούτε  βασική επιλογή αυτού του επιπέδου και έλυσε τα χέρια του Λουτσέσκου κάνοντας του όλα του τα χατίρια.

Τον απάλλαξε από τον Ουάρντα, του έφερε πίσω τον Ενρίκε και τον Γιαννούλη, πήρε πίσω την απόφαση για αποχώρηση των Ελ Καντουρί, Σάκχοφ. Όλα αυτά σε μία εποχή που το πρωτάθλημα έμοιαζε εξασφαλισμένο, ούτε μαγικά δεν έφθαναν για να χαθεί.

Στην πράξη όμως αυτές οι κινήσεις, δεν είχαν σαν στόχο αυτό το πρωτάθλημα, αλλά να μπουν οι αγωνιστικές βάσεις για να έρθει το επόμενο. Ο ΠΑΟΚ κατέκτησε μαθηματικά το πρώτο του πρωτάθλημα μετά από 34 χρόνια.

Με τον τρόπο που έχει δουλέψει τα τελευταία χρόνια, έχει βάλει τις βάσεις να ξεκινήσει σαν απόλυτο φαβορί και για τον επόμενο. Ο Ιβαν Σαββίδης θέλει να δημιουργήσει με τον ΠΑΟΚ την δική του δυναστεία. “

ΠΗΓΗ: www.sport24.gr




Δίκαια και στα ίσια πρωταθλητής !

Νομίζω δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία πως φέτος ο τίτλος θα πάει στην Τούμπα και στο λευκό πύργο, εκτός πια και αν ο ΠΑΟΚ εξαφανιστεί από το γήπεδο ή παίζει με εννιά παίκτες στα δέκα  εναπομείναντα παιχνίδια !

Δίκαια βεβαίως το παίρνει αφού κέρδισε το βασικότερο ανταγωνιστή του Ολυμπιακό, εντός και εκτός έδρας και δεν έχει χάσει κανένα ντέρμπι και γενικά κανένα ματς μέχρι στιγμής. Και αν στο Καραϊσκάκη πράγματι κοιμήθηκε ο Θεός, τη χθεσινή νίκη στο ντέρμπι της Τούμπας δεν μπορεί να την αμφισβητήσει κανείς, αφού ήταν εύκολη, στα ίσια και στο κρισιμότερο ματς.

Ας δούμε λίγοι που κρίθηκε λοιπόν το χθεσινό ματς, αν και η ανάλυση του δεν είναι και τόσο δύσκολη…

Στο πρώτο που θέλω να σταθώ δεν είναι το καθαρά αγωνιστικό αγωνιστικό κομμάτι, σκεφτείτε όμως το εξής: Μια ομάδα σαν τον ΠΑΟΚ να έχει να πάρει πρωτάθλημα 34 χρόνια, τι πάθος και τι προσμονή είχαν οι παίκτες και οι οπαδοί του για να πάρουν αυτό το ματς και να το κατακτήσουν !

Εννοώ πως το κίνητρο  και το πάθος του ΠΑΟΚ ήταν λίγο μεγαλύτερο από αυτό του Ολυμπιακού, παρότι ένα πρωτάθλημα είναι πάντα ένα πρωτάθλημα. Με αυτά τα δεδομένα σκεφτείτε ότι ο Ολυμπιακός έπρεπε να τα παίξει όλα για όλα σε μια καυτή έδρα όπως αυτή της Τούμπας, κόντρα στο μέγα πάθος, ενθουσιασμό και αυτοπεποίθηση των γηπεδούχων που έπαιζαν κάτι σαν το παιχνίδι της ζωής τους. Ήταν εύκολο να το καταφέρουν ;

Πάμε να δούμε τι έγινε και στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, όπου ο Ολυμπιακός κάνει ένα κομβικό λάθος που έκρινε σε μεγάλο βαθμό και το ματς. Μπήκε να παίξει από την αρχή ανοιχτά και να πάρει τον έλεγχο του αγώνα, για να βρει το γκολ. Ωστόσο, όπως, έχουμε ξαναπεί , αυτόν τον ΠΑΟΚ μπορείς να το δυσκολέψεις όταν παίζεις πιο μαζεμένα με έμφαση στην άμυνα και αν κάνεις το αντίθετο θα σε «σκοτώσει».

Ο Μάρτινς λοιπόν είδε λάθος τακτικά το παιχνίδι από την αρχή και αυτό ο Ολυμπιακός το πλήρωσε μια που ο ΠΑΟΚ βρήκε την ευκαιρία να ανοίξει το παιχνίδι του. Δηλαδή ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να παίξει πιο προσεκτικά ,με έμφαση στην άμυνα, και να προσπαθούσε στην πορεία του ματς να βρει το γκολ με οποιονδήποτε τρόπο ή και απλά να «κλέψει» το ματς.

Από και πέρα είδαμε από την αρχή έναν ΠΑΟΚ άψογα και ορθολογικά,  και με μικρές αποστάσεις στις γραμμές του στημένο, και αντίθετα έναν Ολυμπιακό με πολλές ανορθογραφίες.

Κατά πρώτον ο Λουτσέσκου απονεύρωσε μεσοεπιθετικά τον Ολυμπιακό εξουδετερώνοντας τον Φορτούνη και από την άλλη οι σχεδόν αλάνθαστοι Κρέσπο και Βαρέλα απορροφούσαν  όλους τους «κραδασμούς» στην άμυνα του ΠΑΟΚ. Από την άλλη υπήρχε η ατυχέστατη επιλογή του να παίξει ο Νάτχο αμυντικό χαφ, αλλά και ο περπατητής Βούκοβιτς και αυτοί οι δύο συμπαρέσυραν και τον ποιοτικό αλλά «εύθραυστο» Σισέ σε λάθη.

Αλλά και στα άκρα η διαφορά ήταν εμφανής, καθώς οι Τοροσίδης και Κούτρης δεν τράβηξαν και ο Ελ Καντουρί με τον Ζαμπά τους έκαναν «γιογιό». Αντιθέτως οι Βιερίνια και Μάτος δεν είχαν κανένα πρόβλημα απέναντι στους, σε κακή βραδιά, Ποντένσε και Χριστοδουλόπουλο στους οποίους μάλιστα ο Μάρτινς άλλαξε θέση γύρω στο ημίωρο.

Όλα αυτά έφεραν κακό αμυντικό τρανζίσιον από πλευράς Ολυμπαικού και τρύπες στην άμυνα του που ο ΠΑΟΚ εκμεταλλεύτηκε δύο φορές-καθώς οι Ακπόμ και Μπίσεσβαρ έκαναν «παπάδες»- στο πρώτο ημίχρονο και σαφώς θα μπορούσε και παραπάνω (ήταν και το σωστά ακυρωθέν γκολ).

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Μάρτινς άλλαξε κάποιες ανορθογραφίες (Καμαρά αντί Νάτχο και Ντίας αντί Χριστοδουλόπουλου), οπότε συμμάζεψε κάπως τα αμυντικά κενά και πήρε και μια πρωτοβουλία των κινήσεων (αφού και ο Ποντένσε βελτιώθηκε)  που όμως ήταν εντελώς ανούσια.

Αυτό συνέβη διότι ο Λουτσέσκου πήρε και πάλι καλό βαθμό καθώς μάζεψε την ομάδα στην άμυνα, συρρικνώνοντας τις γραμμές της, με αποτέλεσμα ο ΠΑΟΚ να κινδυνεύσει ελάχιστα.

Εν τέλει ένα ακόμα μοιραίο λάθος στο τρανζίσιον του Ολυμπιακού έφερε το τρίτο γκολ του ΠΑΟΚ και κάπου είχε κριθεί και το πρωτάθλημα, χωρίς να χρειάζεται το σφύριγμα της λήξης, αφού το τελικό 3-1 δεν άλλαξε απολύτως τίποτα.

Δίκαια πρωταθλητής λοιπόν ο ΠΑΟΚ ο οποίος με τα χρήματα και το ρόστερ που διαθέτει ήδη έχει την ευκαιρία να κάνει και πιο μακροπρόθεσμα σχέδια για το χτίσιμο μιας σπουδαίας ομάδας που θα πρέπει να κάνει και κάτι καλό στην Ευρώπη (φέτος με το Europa δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα και βγήκε νωρίς νοκ-άουτ).

Από την άλλη για τον Ολυμπιακό η χρονιά  κάθε άλλο έχει τελειώσει, καθώς αναμένεται η μάχη με την ΑΕΚ για τη δεύτερη θέση και το CH.L.,  το κύπελλο και κυρίως η Ευρώπη, αφού η Ντιναμό Κιέβου δεν μοιάζει κανένα αξεπέραστο εμπόδιο. Του δίνεται δηλαδή- σε μια μάχη 50-50- να κάνει φέτος κάτι καλό στην Ευρώπη και το οποίο κάθε άλλο παρά αφ’ υψηλού πρέπει να το δει και εν τέλει να σώσει τη χρονιά.