Τρεις συνεχόμενες νίκες λοιπόν-μετά το 2-1 με ανατροπή  επί της προκριθείσας Φινλανδίας– για την εθνική ομάδα του ποδοσφαίρου συν μια καλή εμφάνιση στην Ιταλία όπου ηττήθηκε με 2-0, αποτελέσματα πολύ ενθαρρυντικά.

Το πρώτο που πρέπει να πούμε είναι ότι ο Φαν Σιπ δεν έγινε ξαφνικά από άχρηστος θαυματοποιός και μεγάλος προπονητής , αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία-από αυτά που έχουμε δει ως τώρα- πως είναι κανονικός προπονητής.

Μπορεί λοιπόν τα τρία παιχνίδια που πήρε η εθνική τελευταία να ήταν από σχεδόν έως τελείως αδιάφορα, αλλά έχουμε δει πολλά θετικά πράγματα που είναι τα εξής:

Ανανέωση στο ρόστερ και όρεξη για μπάλα: Παίκτες, τελειωμένοι, αδιάφοροι, ντεφορμέ και «στοιχηματζήδες» φαίνεται να αποτελούν παρελθόν και ο Ολλανδός ποντάρει στην σαφώς πιο υγιή λύση των νεαρών ταλαντούχων που είναι φανερό πως έχουν και όρεξη για μπάλα και διάκριση.

Ο Χατζηδιάκος, ο Παυλίδης, ο Λημνιός, ο Γαλανόπουλος και ο Γιαννούλης είναι σαφώς προτιμότεροι από παίκτες είτε άτεχνους, είτε χωρίς φιλοδοξίες και που χαλούσαν και το κλίμα στην ομάδα (για το τελευταίο βλέπε κυρίως Παπασταθόπουλο ).

Λογικά μάλιστα στα επόμενα παιχνίδια θα πρέπει να δοθεί η ευκαιρία και στους Μπουζούκη και Χατζηγιοβάννη που την δικαιούνται έστω και στα επόμενα φιλικά παιχνίδια για να δούμε τι «ψάρια πιάνουν»

Δεύτερον μέσα στο παιχνίδι βλέπουμε πλέον κάποια στοιχειώδη πράγματα που πρέπει να κάνει μια σοβαρή ομάδα και που δεν τα έκαναν οι προηγούμενες εκδοχές της εθνικής ομάδας, παρά προσπαθούσαν να κλέβουν τα παιχνίδια με αντιαισθητικό ποδόσφαιρο…

Αυτά είναι στοιχειώδεις αυτοματισμοί, τρεξίματα, σουτ και παιχνίδι χωρίς τη μπάλα, πράγματα για τα οποία φωνάζαμε εδώ και χρόνια ότι λείπουν και γινόμασταν κακοί. Να όμως που γίνονται και, προς το παρών, χωρίς αυτό να γίνεται ένα αφελές παιχνίδι άνευ αμυντικού προσανατολισμού.

Λάθη βεβαίως γίνονται ακόμη, αλλά θα ήταν και απίθανο να μην γίνονται και λάθη σε μια νέα ομάδα που χτίζεται εδώ και λίγα παιχνίδια και με αρκετούς άπειρους παίκτες.

Τι δεν μας άρεσε όμως ; Παίκτες σαν πχ. τον Μπακάκη, τον Μπακασέτα ,τον Κουλούρη που όμως παίζουν αναγκαστικά γιατί δεν υπάρχουν, στη συγκεκριμένη συγκυρία, καλύτεροι.

Κυρίως όμως δεν μας αρέσει ο επιρρεπής στη γκέλα Σταφυλίδης (που είναι ακόμα στην εθνική ομάδα για να του βρουν οι μανατζαραίοι ομάδα)  ο οποίος παίζει και στόπερ τη στιγμή που ο Σιόβας που είναι κανονικό στόπερ είναι στον πάγκο. Γιατί άραγε ; Επίσης πιστεύουμε ότι και ο Τσιμίκας έχει θέση σε αυτή την ομάδα, καθώς είναι καλύτερος από αυτούς που παίζουν στη θέση του…

H ουσία είναι ότι τ α πρώτα δείγματα είναι λοιπόν θετικά, καθώς αυτοί οι πιο ελπιδοφόροι παίκτες, συν κάποιους πιο έμπειρους που μπορεί να μπουν, όπως ο Φορτούνης, ο Σιόβας ή ακόμα και ο Μανωλάς μπορούν να φτιάξουν ένα σύνολο το λιγότερο αξιοπρεπές.

Προσοχή όμως, διότι τα παιχνίδια που πήραμε ήταν χωρίς κανένα άγχος, ενώ τα προκριματικά για το παγκόσμιο κύπελλο που έρχονται θα είναι πολύ διαφορετικά, οπότε θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε αυτή την ομάδα και στα πιο δύσκολα.

Στο παγκόσμιο του Κατάρ Προκρίνονται μόνο 13 ευρωπαϊκές ομάδες οπότε εκεί τα ζόρια θα είναι μεγάλα και δεν χρειάζονται ούτε πρώιμοι ενθουσιασμοί, αλλά ούτε και απογοητεύσεις στην πρώτη στραβή.

Εδώ φυσικά δεν θα διαβάσετε ποτέ τις υπερβολές άλλων δημοσιογράφων για τα δύο τελευταία παιχνίδια της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου κόντρα στην Ιταλία και στην αξιολύπητη Βοσνία, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είδαμε πρόοδο και όχι μόνο στα αποτελέσματα και στην απόδοση της ομάδας.

Τι “κρατάμε” και τι “πετάμε” λοιπόν από αυτή την εθνική ομάδα που βλέπουμε με τον Ολλανδό Φαν Σιπ στην τεχνική ηγεσία…

• Είδαμε καλύτερο ποδόσφαιρο σε σχέση με το μη ποδόσφαιρο των προηγούμενων ετών και ειδικά στο ματς με τη Βοσνία. Όχι βέβαια κανά υπερθέαμα, αλλά έγιναν επιτέλους στοιχειώδη πράγματα του ποδοσφαίρου, όπως μεγαλύτερη ταχύτητα, σουτ και στοιχειώδεις συνδυασμούς, αν όχι αυτοματισμούς.

Βλέπετε τόσα χρόνια είχε μαλλιάσει η γλώσσα μας να βλέπουμε αργό και καταστροφικό ποδόσφαιρο από άτεχνους ποδοσφαιριστές που όμως-όσο έρχονταν τα αποτελέσματα (κυρίως επί Σάντος)-πολλούς δεν τους ενοχλούσε…Όταν δε σταμάτησαν να έρχονταν και τα αποτελέσματα, άρχισε το “κράξιμο” από τους πάντες…

• Είδαμε έναν προπονητή (που κατά τ’άλλα δεν ήταν ποτέ ούτε μπορεί να γίνει σπουδαίος) να έχει τόλμη  και να προχωράει στην κλήση και στη χρησιμοποίηση νεαρών και γενικά πιο ελπιδοφόρων παικτών. Τέτοιοι είναι πχ. ο Χατζηδιάκος, ο Λημνιός, ο Παυλίδης, ο Βρουσάι ή και ο Ρέτσος. Ίσως μάλιστα να πρέπει να βρίσκεται και ο Μπουζούκης στις επόμενες κλήσεις…

Και όταν μιλάμε για τόλμη στις κλήσεις δεν μιλάμε μόνο για αυτούς που κάλεσε, αλλά και για αυτούς που δεν κάλεσε ! Παίκτες σαν τον Μήτρογλου, τον Τοροσίδη, τον Σάμαρη ορθώς δεν κλήθηκαν καθώς δεν φαίνεται να έχουν τίποτε να προσφέρουν πλέον…

Αλλά κυρίως η μη κλήση των Μανωλά και Παπασταθόπουλου  είναι που δείχνει τόλμη (παρότι φυσικά πιστεύουμε ότι ο Μανωλάς παίζει ακόμα σε καλό επίπεδο και μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να προσφέρει).

Ωστόσο φαίνεται πως ο Ολλανδός πάει να κινηθεί προς μια λογική τύπου Ρεχάγκελ του τύπου «όσοι αδιαφορούν ή χαλάνε τα αποδυτήρια δεν έχουν θέση στην ομάδα», καθώς και με ένα σύνολο παικτών που θα υπηρετούν πιστά το πλάνο του.Βεβαίως ο Παπασταθόπουλος δεν είναι ούτε σε καλή αγωνιστική κατάσταση, οπότε η μη κλήση του ήταν δύο φορές επιβεβλημένη…

Είδαμε ωστόσο και αρνητικά με έναν παίκτη σαν τον Σταφυλίδη να καλείται μόνο και μόνο για του βρει ομάδα ο μάνατζερ του (αυτές οι αρρώστιες υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν στην εθνική( και μια παραφωνία σαν τον Μπουχαλάκη και τον Μπακασέτα !

Και τέλος  βλέπουμε δυστυχώς και πολύ κακή οργάνωση από την ΕΠΟ που δεν μπορεί να βρει μια καλή έδρα για την εθνική ομάδα η οποία έπαιξε και κόντρα στη Βοσνία μπροστά σε λιγότερους από 1000 θεατές !

Αντί άρθρου δείτε ένα βίντεο στα airetika.tv που σχολιάζει καυστικά τις τελευταίες αποτυχίες των εθνικών ομάδων μπάσκετ και ποδοσφαίρου…

https://www.youtube.com/watch?v=rjjPdc1RrwI