Πως να χαρακτηρίσουμε τώρα αυτό που έκανε η Ευρωπαϊκή Ένωση στη Βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία αρνούμενη τελικά την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων των δύο αυτών χωρών ;

Για το γεγονός ευθύνεται πάντως πρωτίστως η Γαλλία του Μακρόν ο οποίος έθεσε-και με ασόβαρα επιχειρήματα-άτυπο βέτο και για τις δύο χώρες και δευτερευόντως η Ολλανδία και η Δανία που ήθελαν να μπλοκάρουν μόνο την Αλβανία.

Ο Μακρόν μάλιστα όχι μόνο αρνήθηκε να διαχωριστούν οι δύο περιπτώσεις (καθώς η Βόρεια Μακεδονία θεωρείται γενικά πιο έτοιμη από την Αλβανία για να μπει) και να πάρουν τα Σκόπια το πράσινο φώς, αλλά αρνήθηκε και να διατυπωθεί ρητά πως το θέμα θα συζητηθεί τουλάχιστον του χρόνου στην επόμενη σύνοδο !

Με λίγα λόγια η Ευρωπαϊκή Ένωση έβαλε τη γειτονική Βόρεια Μακεδονία, αλλά και την Ελλάδα να λύσουν τις διαφορές τους για το όνομα, συγκρουόμενοι επώδυνα με τους εθνικιστές και τους σωβινιστές μέσα στις χώρες τους, και τώρα αρνείται ακόμα και να ξεκινήσει έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με αυτήν !

Το ΝΑΤΟ από την πλευρά του, που επέμεινε και πίεσε και αυτό υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών, τήρησε την υπόσχεσή του και δέχθηκε τη Βόρεια Μακεδονία ως δόκιμο μέλος, αλλά η Ε.Ε. δεν το έκανε…

Και ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που ο προβοκάτορας Μακρόν δεν θέλει τη διεύρυνση της Ευρώπης με αυτές τις βαλκανικές χώρες που πρέπει και αυτές να σταθεροποιηθούν και να ευημερήσουν κάποτε ;

Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτε άλλο από το ότι  θέλει να δωρίσει αυτές τις Βαλκανικές χώρες στη Ρωσία του Πούτιν, όπως σχεδόν ήδη έχουν κάνει Ευρωπαίοι και Αμερικανοί και με την Τουρκία (άλλο μεγάλο ζήτημα που θα εξηγήσουμε προσεχώς).

Και γιατί όμως να  κάνει αυτή την προβοκατόρικη ενέργεια η Γαλλία του Μακρόν (τουλάχιστον η Γερμανία της Μέρκελ στάθηκε πιο λογική σε αυτό, αλλά δυστυχώς υπερισχύει το βέτο) ;

Μάλλον γιατί πιστεύουν ότι με αυτόν τον ηλίθιο και καταστροφικό τρόπο-δωρίζοντας ουσιαστικά χώρες στη γεωπολιτική σκακιέρα- θα κατευνάσουν το Ρωσικό τέρας !

Και για να μην αμφιβάλλει κανείς για την εξωτερική πολιτική του Μακρόν, αξίζει να πούμε ότι στη Λιβύη στηρίζει από κοινού με τη Ρωσία έναν πολέμαρχο ονόματι Χαφτάρ ο οποίος προσπαθεί με τα όπλα να ανατρέψει τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας.

Με λίγα λόγια η Ευρώπη δεν πήρε το μάθημά της ούτε από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, και το που οδήγησε πριν από αυτόν η  προσπάθεια κατευνασμού της Χιτλερικής Γερμανίας, και κάνει τα ίδια λάθη…

Φαίνεται πως θα δουν κατάματα την αλήθεια μόνο αν η Ε.Ε. διαλυθεί και οι φασίστες του Κρεμλίνου χτυπήσουν και την πόρτα των χωρών τους, μόνο που τότε δυστυχώς θα είναι αργά και η Ευρώπη θα έχει βυθιστεί ξανά στον όλεθρο !

Επιστρέφοντας στον Μακρόν, γυρίζοντας λίγο τον χρόνο πίσω θα δούμε ότι παραδόξως είχε υποστηρίξει σθεναρά τη συμφωνία των Πρεσπών. Γιατί να το έκανε αυτό εφόσον δεν επιθυμεί να μπει η Βόρεια Μακεδονία στην Ε.Ε. ;

Εκτιμούμε ότι αυτό έχει να κάνει με την Ρωσική γραμμή ως εξής: Βλέποντας ο Πούτιν ότι δεν μπορεί να εμποδίσει τη συμφωνία μεταξύ της χώρας μας και της Βόρειας Μακεδονίας (καθώς γενικά οι δυτικές χώρες έφεραν με τις πιέσεις τους σε δύσκολη θέση τον Τσίπρα που ουσιαστικά δεν μπορούσε να πράξει διαφορετικά) έβαλε σε εφαρμογή ένα σχέδιο Β.

Αυτό το σχέδιο Β ήταν το να αφεθεί η Βόρεια Μακεδονία να μπει ελεύθερα στο ΝΑΤΟ-όπως και έγινε-αλλά όχι και στην Ευρωπαϊκή Ένωση όπου ένα βέτο από έναν ρωσόφιλο ηγέτη θα αρκούσε να εμποδίσει την είσοδό της               .

Με αυτόν τον τρόπο μπορεί κάλλιστα να οδηγηθεί προς τη Ρωσία ο πολιτικός κόσμος της Βόρειας Μακεδονίας (και ιδιαίτερα αν κυβερνήσει το δεξιό VMRO όπου μέσα εκεί η Ρωσία έχει άκρες και ερείσματα), αλλά το ίδιο να επιθυμήσει και ο αγανακτισμένος και προδομένος από σχεδόν τους πάντες λαός της Βόρειας Μακεδονίας ή μεγάλη μερίδα του.

Εντός του ΝΑΤΟ και εκτός Ε.Ε. η Βόρεια Μακεδονία θα μπορεί κάλλιστα να παίζει στο μέλλον το παιχνίδι της Ρωσίας, όπως το κάνει και η Ελλάδα που παριστάνει την δυτική χώρα, ενώ έχει πέσει στην αγκαλιά της Ρωσίας εδώ και κοντά 40 χρόνια και με λίγες κυβερνητικές εξαιρέσεις.

Eν κατακλείδι ο Πούτιν μπορεί να τιμώρησε τον Τσίπρα-με τις δολοφονικές πυρκαγιές στη δυτική Αττική που έβαλαν αναρχοφασίστες για λογαριασμό της Ρωσίας- για την ανυπακοή και την υπογραφή του στις Πρέσπες, αλλά να που τα άδυτα της KGB είχαν και plan B για τη Βόρεια Μακεδονία και γενικά για την προσπάθειά τους να αποσταθεροποιήσουν και να «καταπιούν» τα Βαλκάνια !

Αλλά ας μην κάνουμε άλλες εικασίες, αφού κανείς δεν ξέρει ποιο το κοντινό μέλλον της Βόρειας Μακεδονίας, της Αλβανίας, των Βαλκανίων και όλη της Ευρώπης.

Αν μάλιστα αναλογιστούμε και το Brexit που είναι προ των πυλών και το τι συμβαίνει στην Ισπανία με τους Καταλανούς, το μέλλον της Ε.Ε. φαίνεται δυστυχώς από αβέβαιο έως καταστροφικό !

Μια Ε.Ε. που δείχνει τυχοδιωκτισμό και τύφλα και που το μόνο που μοιάζει να την ενδιαφέρει είναι να επιβάλλει παντού τα gay pride και την ομοφυλοφιλική προπαγάνδα στα παιδιά…

Η αναζωπύρωση του σχεδόν ξεχασμένου Μακεδονικού ζητήματος ξεκίνησε ουσιαστικά πριν από δύο περίπου χρόνια, όταν στη γειτονική χώρα κατέρρευσε-και με επεισοδιακό τρόπο- η κυβέρνηση του δεξιού εθνικιστικού VMRO για να αντικατασταθεί από την νέα κυβέρνηση του μετριοπαθούς σοσιαλδημοκράτη Ζόραν Ζάεφ.

Τα γεγονότα αυτά συνέπεσαν με μια στοιχειώδη συνειδητοποίηση από πλευράς δύσης, Ε.Ε. και ΝΑΤΟ για το τι επικίνδυνα πράγματα θέλει να πετύχει το Ρωσικό φασιστικό καθεστώς μέσα στην Ευρώπη και ειδικά στα Βαλκάνια (και στη Βόρεια Μακεδονία), τα οποία ευτυχώς δεν έλεγχε σε μεγάλο βαθμό και τώρα θα τα ελέγχει ακόμα λιγότερο.

Έτσι λοιπόν η κυβερνητική δράκα των Τσίπρα-Καμμένου (η οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή συνέχιζε απτόητη και ενωμένη το καταστροφικό της έργο)βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα πρόβλημα το οποίο δεν υπολόγιζε ότι θα προέκυπτε, και ούτε έδινε στην πραγματικότητα δεκάρα για το αν θα λυθεί, και αυτό ήταν το ζήτημα της ονομασίας της γειτονικής χώρας που εκκρεμούσε για 25 περίπου χρόνια.

Αυτό δηλαδή που προέκυψε ήταν μια διεθνής πίεση που ασκήθηκε προς την Ελληνική κυβέρνηση να ξεκινήσει άμεσα διαπραγματεύσεις με τους γείτονες για να λυθεί το συγκεκριμένο ζήτημα, από τη στιγμή που υπήρχε στη χώρα μια πιο μετριοπαθής κυβέρνηση με διάθεση συμβιβασμών.

Αυτό συνέβη διότι αυτή η μικρή φιλοδυτική χώρα έπρεπε να μπει επειγόντως στο ΝΑΤΟ (όπως μπήκε πρόσφατα και το Μαυροβούνιο) για να μην πέσει στην αγκαλιά της Ρωσίας και καταφέρει η τελευταία να φτιάξει ένα ρωσόφιλο ορθόδοξο τόξο το οποίο ονειρεύεται εδώ και πολλά χρόνια στα Βαλκάνια.

Το γεωστρατηγικό ζήτημα έγκειται ότι μπαίνοντας το κράτος της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ- όπως και μπήκε- η Ρωσία του Πούτιν απομονώνεται σχετικά στα Βαλκάνια, αφού της μένει μόνο η ρωσόδουλη Σερβία και η, Νατοϊκή αλλά στην πραγματικότητα Ρωσόφιλη, Ελλάδα για να κάνει τα βρώμικα παιχνίδια και τις προβοκάτσιες της.

Η ακραιφνώς ρωσόφιλη, μέχρι τότε, κυβέρνηση του Τσίπρα βρέθηκε τότε σε πολύ δύσκολη θέση καθώς τη δεδομένη στιγμή παρίστανε στη διεθνή κοινότητα τη φιλοευρωπαϊκή (και με καλές σχέσεις και με τις ΗΠΑ του ρωσόφιλου Τραμπ) και τώρα πιεζόταν από τη δύση να πάει κόντρα στα ρώσικα συμφέροντα !

Αρχικά ο Τσίπρας δεν είχε άλλη επιλογή από το να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις, όμως η ρωσική εντολή προς τον Τσίπρα ήταν περίπου το να ξεκινήσουν τις διαπραγματεύσεις και εν συνεχεία να αποχωρήσουν ρίχνοντας τις ευθύνες στους γείτονες, όπως ακριβώς έκαναν και με την Τουρκία στο Κυπριακό !

Ωστόσο ο ρωσόφιλος, αλλά μη ρωσόδουλος Υπ.Εξ. Κοτζιάς (υπάρχει μια λεπτή γραμμή που χωρίζει τις δύο λέξεις) είχε την άποψη πως δεν πρέπει να συμβεί κάτι τέτοιο διότι θα ήταν καταστροφικό και για την Ελληνική εξωτερική πολιτική και για την κυβέρνηση και τελικά η γραμμή του επικράτησε και παραδόξως ο Τσίπρας πείστηκε να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις για να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση.

Συνέβη λοιπόν μια παράδοξη διαφοροποίηση από τη Ρωσία των μέχρι τότε πιστών υπηρετών της και η οποία, όπως εξηγούμε παραπάνω, δεν είναι ανεξήγητη. Τι θα συνέβαινε όμως πραγματικά αν η κυβέρνηση υπάκουε στις Ρωσικές εντολές και αποχωρούσε απ’τις διαπραγματεύσεις και τι ακριβώς φοβήθηκαν οι Κοτζιάς και Τσίπρας και συνέχισαν τις διαπραγματεύσεις πηγαίνοντας κόντρα στη Ρωσία ;

Το πιθανότερο που θα συνέβαινε είναι ότι δεν θα πείθαμε τη διεθνή κοινότητα η οποία λογικά θα στρεφόταν εναντίον μας (κυρίως η δύση)  και θα μέναμε χωρίς κανέναν σύμμαχο στο συγκεκριμένο ζήτημα (η Ρωσία δεν θα ασχολιόταν μαζί μας αφού την ενδιαφέρει μόνο το “όχι” στο ΝΑΤΟ και όχι το όνομα), αλλά και γενικότερα σε μια κρίσιμη στιγμή για μια χώρα όπως η δική μας που προσπαθεί ασθμαίνοντας να ξανασταθεί στα πόδια της.

Αυτό λοιπόν κάλλιστα θα μπορούσε να σημάνει, αργά ή γρήγορα, και την είσοδο της νυν Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ παρά τη θέλησή μας, διότι δεν θα μπορούσαν να τιμωρούνται μονίμως αυτοί για τη δική μας αδιαλλαξία και ούτε μπορούσαμε να συγκρουστούμε με όλο τον πλανήτη και να βγούμε νικητές !

 Κάτι τέτοιο βεβαίως θα γινόταν, είτε με το όνομα «ΦΥΡΟΜ», είτε και ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» (συνταγματικό τους όνομα μέχρι πρότινος) και με  δεδομένο ότι δικαίωμα για νέο βέτο δεν είχαμε ως Ελλάδα μετά την καταδίκη μας στη Χάγη !

Αυτό λοιπόν θα εθεωρείτο και θα ήταν μια μεγάλη εθνική ήττα με τεράστιες συνέπειες σε πολλά ζητήματα την οποία και θα χρεωνόταν αποκλειστικά η κυβέρνηση του Τσίπρα και η οποία τότε θα συναντούσε τη μήνη του φανατισμένου εθνικιστικού όχλου τον οποίον ξεσήκωνε σύσσωμη η αντιπολίτευση, αλλά και οι ΑΝ.ΕΛ. ! Τουλάχιστον θα τη συναντούσε σαφώς περισσότερο τότε, απ’ότι τώρα που πέρασε η συμφωνία…

Με λίγα λόγια ο Κοτζιάς διαφοροποιήθηκε απ’τη Ρωσία-και έπεισε και τον Τσίπρα να ακολουθήσει- για να προλάβει τεράστια εκλογική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ ή και  πρόωρη και ολική κατάρρευση αυτής της κυβέρνησης από μια μεγάλη εθνική ήττα που θα χρεώνονταν.

Αυτό που ωστόσο ήταν αναπόφευκτο ήταν η αποχώρηση των εθνικιστών ΑΝ.ΕΛ. από την κυβέρνηση (που όμως δεν έγινε άμεσα, όπως θα ήταν το λογικό, αλλά αφού τέθηκε σε ισχύ η συμφωνία…) και η τυπική διάλυση της κυβερνητικής συμμαχίας. Προκειμένου όμως να μην εκμηδενιστούν οι ΑΝ.ΕΛ. δεν δίσταζαν να κατεβαίνουν στα συλλαλητήρια εναντίον της κυβέρνησής τους (!) και επιπλέον η κυβέρνηση εσκεμμένα δεν επιχειρηματολογούσε υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών, αφήνοντας τη μαύρη προπαγάνδα και τα fake news της αντιπολίτευσης να οργιάζουν.  

Όμως η απάντηση της Ρωσίας σε αυτή την πρωτοφανή άρνηση της, ως τότε ρωσόδουλης μέχρι κόκκαλο, κυβέρνησης Τσίπρα, ποια ήταν ; Ήταν μόνο οι πράκτορες που αλώνιζαν, πλήρωναν και λίγοι από αυτούς απελάθηκαν από την κυβέρνηση ;

Δυστυχώς εκτιμούμε πως όχι και πως η Ρωσία αντέδρασε ως αυτό που είναι σήμερα, δηλαδή ως μια δολοφονική μηχανή, πανίσχυρη μέσα στην Ελλάδα ! Εδώ στα «αιρετικά» είμαστε κατά 90 % πεπεισμένοι-και είχαμε γράψει για τις υποψίες μας από το καλοκαίρι- πως οι δολοφονικοί εμπρησμοί του καλοκαιριού στην ανατολική Αττική ήταν έργο ρωσώδουλων αντιεξουσιαστών (αναρχοφασιστών) ! 

Το ίδιο-δηλαδή έργο αντιεξουσιαστών- ήταν και οι πυρκαγιές του 2007 στην Πελοπόννησο (και κατά δήλωση μάλιστα Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ,αν και τότε τις έβαλαν για τελείως διαφορετικό λόγο που ήταν το χωροταξικό και η ματαίωση ενός νόμου του Σουφλιά την οποία και πέτυχαν…

Οι εμπρησμοί στην ανατολική Αττική (κυρίως στο μαρτυρικό Μάτι) φαίνεται πως ήταν η σφοδρή απάντηση-εκδίκηση του Πούτιν στην Ελλάδα και στον Τσίπρα (ο οποίος πιάστηκε τότε κοιμώμενος  να είναι στη Βοσνία, όπως και ο τραγικός κρατικός μηχανισμός) του οποίου η μοναδική αντίδραση σε αυτό ήταν η απέλαση των παραπάνω πρακτόρων και το προσωρινό πάγωμα των σχέσεων με τη Ρωσία !

Υπερβολικό ή συνωμοσιολογία ; Για πολλούς μπορεί διότι μόνο όσοι έχουν συνειδητοποιήσει αρκετά τι εστί σήμερα Ρωσία και Πούτιν, μπορούν να καταλάβουν ότι είναι ένα πολύ πιθανό σενάριο και συνηθισμένες Πουτινικές πρακτικές. 

Και για να μην νομίζει κανείς βέβαια ότι ίδρωσε το αυτί του Τσίπρα και της παρέας του από τη διαφαινόμενη εγκληματική Ρωσική απάντηση,  λίγο αργότερα έδιωξε τον «αντιφρονούντα»- ή έστω όχι εντελώς δουλικό προς τη Ρωσία- Κοτζιά, όπως ακριβώς επιθυμούσε ο Πούτιν  και πήγε στη Μόσχα για να τα ξαναβρεί μαζί του !

Βεβαίως τελικά η συμφωνία των Πρεσπών επικυρώθηκε και από τις δύο πλευρές και η Βόρεια Μακεδονία είναι πια μια πραγματικότητα, οπότε η Ρωσία έχασε γεωπολιτικά. Όμως η ουσία και το συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση του Τσίπρα την έκανε και την προχώρησε διότι  δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς και όχι γιατί την έπιασε ο πόνος να λύσει αυτό το ζήτημα που εκκρεμούσε και ούτε, πολύ περισσότερο, γιατί έγινε τσιράκι των Αμερικανών και της Μέρκελ ,όπως λένε οι αδαείς και οι φανατικοί.

Το χειρότερο όμως είναι ότι οι δημαγωγοί και οι λαϊκιστές κάθε είδους πιάστηκαν από αυτό το- στην πραγματικότητα μικρής σημασίας ζήτημα- για να κάνουν αντιπολίτευση και να φανατίσουν τα πλήθη και δυστυχώς το κατάφεραν. Και το κατάφεραν αφού το Μακεδονικό έγινε το πιο must και καυτό θέμα των τελευταίων μηνών, στον τύπο και στον κόσμο, επισκιάζοντας τα πολύ σημαντικότερα και επώδυνα ζητήματα.

Και επειδή αυτό το έργο  το έχουμε ξαναδεί, η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού έβγαλε και πάλι τον χειρότερο εαυτό της, τον φανατικό, ανορθολογικό, μισαλλόδοξο και αμαθέστατο που νομίζει ότι τα ξέρει όλα… Και όλα αυτά φυσικά σε μια χώρα που μέσα στην κρίση είχε ήδη κάνει φανερή στροφή στο σωβινισμό και στον εθνικισμό, ως μια αδιέξοδη αντίδραση.

Ωστόσο για αυτόν τον εθνικισμό και τον Μακεδονικό παροξυσμό εν έτη 2019 θα τα πούμε αναλυτικά σε προσεχές άρθρο, όπως και για όλο το ιστορικό και την εξέλιξη αυτών των φαινομένων στην Ελλάδα.

Πως σας φάνηκε το νέο συλλαλητήριο του «υπέροχου πλήθους» που απεφάνθη επί της συνθήκης των Πρεσπών και πρέπει και να εισακουστεί (σύμφωνα με Μητσοτάκη και Χρυσή Αυγή και άλλους), αλλά και τα επεισόδια ; Φρέσκα και αναμενόμενα ;

Και εντάξει, τους Χρυσαυγήτες και γενικά τους φασίστες και τους ναζί που  έκαναν τα επεισόδια τους ξέρουμε. Αλλά αυτή που συνεχίζει να μας εκπλήσσει δυσάρεστα είναι η Νέα Δημοκρατία η οποία συνεχίζει απτόητη τη μετεξέλιξη της σε εξτρεμιστικό, εθνικιστικό κόμμα. Με το ζήτημα αυτό όμως-της «Ορμπανοποίησης» της Ν.Δ.- θα ασχοληθούμε πιο λεπτομερώς σύντομα…

Το ζήτημα όμως με τη συμφωνία των Πρεσπών είναι το εξής: Από τη μία εμείς πιστεύουμε ότι ως συμφωνία είναι γενικά ορθολογική και συμφέρουσα για την Ελλάδα και αντιεθνικιστική, άσχετα για ποιόν λόγο την έκανε η κατά τ’άλλα τραγική κυβέρνηση του Τσίπρα.

Από την άλλη όμως έχουμε κατά πρώτον μια Ελληνική κυβέρνηση που έκανε τη συμφωνία χωρίς ιδιαίτερη ενημέρωση προς τον κόσμο και την αντιπολίτευση για το τι διαπραγματεύεται και κατά δεύτερον μια  κυβέρνηση που δεν εξηγεί όλον αυτόν τον καιρό στον λαό της με λογικά επιχειρήματα τι ακριβώς υπέγραψε και γιατί, ούτε και εξηγεί τι θα επακολουθήσει αν δεν επικυρωθεί η συμφωνία. 

Είναι χαρακτηριστικό πως δεν βγήκαν καν να εξηγήσουν ποτέ ότι η συνθήκη δεν είχε ακόμα επικυρωθεί  (και γι’αυτό οι γείτονες χρησιμοποιούσαν ακόμα μέχρι πρότινος το συνταγματικό τους όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας») και ενώ την ίδια στιγμή η προπαγάνδα της «ψεκασμένης» αντιπολίτευσης οργίαζε.

Το αποτέλεσμα είναι να πατάει ακριβώς πάνω στη σιωπή της κυβέρνησης η δημαγωγική εθνικιστική αντιπολίτευση (Ν.Δ., Χρυσή Αυγή, ΠΑΣΟΚ, Λεβέντης συν το ΚΚΕ που δημαγωγεί με ψευτοδιεθνιστικά και τάχα φιλολαϊκά επιχειρήματα) και να δυναμώνει έτσι ακόμα περισσότερο την εθνοσοβινιστική,  πατριδοκάπηλη  και κινδυνολογική λαίλαπα μα μέσα στη χώρα.

Αυτό το κάνει η κυβέρνηση διότι διαφορετικά θα κάψει τα επιχειρήματα του-ακόμα ουσιαστικού συγκυβερνήτη της- εθνοφασίστα Καμμένου και δεύτερον διότι η Ρωσία επιδιώκει ακριβώς αυτή την εξτρεμιστική μετάλλαξη του πολιτικού κόσμου και του Ελληνικού λαού ,εδώ και αρκετά χρόνια (και το έχει πετύχει σε αρκετά μεγάλο βαθμό)

Ας εξηγήσουμε λοιπόν εμείς κάποια πράγματα για τη συνθήκη των Πρεσπών, πάντα ορθολογικά και στη βάση του πως λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος και τα κράτη-έθνη.

Κατά πρώτον το Μακεδονικό λύθηκε τυπικά το 1913 και αυτά που ζούμε σήμερα δεν είναι παρά τα εθνικιστικά του απόνερα. Τότε λοιπόν πήραμε εμείς ως Ελλάδα το 51 % της γεωγραφικής αυτής περιοχής, η Σερβία το 40% (η Μακεδονία των Σκοπίων) και το υπόλοιπο η Βουλγαρία.

Για τον λόγο αυτό είναι τελείως εξωφρενική η απαίτηση των εδώ  «σκληρών» να μην υπάρχει καθόλου η λέξη Μακεδονία στο όνομα της χώρας, καθώς είναι αδιανόητο να σβήσει ξαφνικά ένας γεωγραφικός προσδιορισμός από μια χώρα και να αντικατασταθεί με κάποιον άλλον.

Όσο αφορά τη γλώσσα και την εθνικότητα και ιθαγένεια θα πούμε τα εξής: O Κούλης Μητσοτάκης μιλάει για Μακεδονική γλώσσα και υπηκοότητα και λέει ότι τα εκχωρήσαμε και είπαμε τώρα ως Ελλάδα το “ναι” εκεί που έξι κυβερνήσεις είπαν όχι.

Μα πως τα εκχωρήσαμε αφού στην Ελλάδα δεν έχουμε ούτε Μακεδονική υπηκοότητα και εθνική ταυτότητα, ούτε καμία Μακεδονική γλώσσα ;; Οπότε τι ακριβώς εκχωρήσαμε ; Εκτός αν δεν ξέρει τη σημαίνει «εκχωρώ», οπότε ας πάει να μάθει καλύτερα Ελληνικά…

Επιπλέον ένα έθνος ή εθνικότητα δεν έχει καμία νομική και διακρατική ισχύ και δεν είναι παρά ένας συλλογικός αυτοπροσδιορισμός. Το πρώτο fake new της αντιπολίτευσης είναι λοιπόν ότι η Ελλάδα αναγνώρισε Μακεδονική εθνότητα.

Αυτό που στην πραγματικότητα αποδέχεται, κατά κάποιον τρόπο, η Ελλάδα είναι η Μακεδονική υπηκοότητα ή ιθαγένεια (είναι σχεδόν το ίδιο). Στην πραγματικότητα δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει διαφορετικά και ούτε καν να αναφέρονται οι γείτονες ως Βορειομακεδόνες) ! Ο λόγος είναι ότι ο εθνικός αυτοπροσδιορισμός είναι ένα πολύ σοβαρό ανθρώπινο δικαίωμα που προστατεύεται και από τον Ο.Η.Ε. Δεν μπορεί λοιπόν ποτέ μια χώρα να επιβάλλει ή να απαγορεύσει σε έναν άλλον λαό το τι θα είναι εθνικά.

Αυτό που μπορεί να κάνει είναι, κατά κάποιο τρόπο, να τους πει τι δεν είναι. Για τον λόγο αυτό γίνεται και η διευκρίνιση πως πρόκειται για πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας (και άρα πως δεν έχουν καμία σχέση με αρχαίους ή σύγχρονους Έλληνες) και αυτό θα αναγράφεται και στα επίσημα έγγραφά τους.

Και όμως μέχρι τώρα οι πολίτες αυτής της χώρας Μακεδονική υπηκοότητα είχαν και μάλιστα με αυτήν γραμμένη στις ταυτότητες και στα διαβατήριά τους έμπαιναν και στην Ελλάδα για 27 χρόνια και άρα το αποδεχόμασταν και πριν ! Γιατί λοιπόν τόσα χρόνια δεν φώναζε κανένας και φωνάζουν τώρα όταν μάλιστα με τις «Πρέσπες» γίνεται και η απαραίτητη διευκρίνιση περί Βόρειας Μακεδονίας ;

Ας πούμε και κάποια πράγματα για τη γλώσσα, απλά και κατανοητά που ελάχιστοι τα γνωρίζουν. Η γλώσσα της γειτονικής χώρας έχει πράγματι ως ρίζα της τα Βουλγάρικα και δευτερευόντως τα Σέρβικα και έγινε γραπτή μόλις το 1946 από το καθεστώς του Τίτο (πιο πριν πάλι ονομαζόταν «Μακεδονική-Μακεντόνσκι» αλλά ήταν μόνο προφορική και μιλιόταν σε μεγάλο κομμάτι της ενιαίας Μακεδονίας και σε διαλέκτους που είχαν τοπικές μικροδιαφορές μεταξύ τους)

Από το 1977 η Μακεδονική γλώσσα αναγνωρίζεται ωστόσο από τον Ο.Η.Ε και τους διεθνείς γλωσσολόγους ως ξεχωριστή γλώσσα και μάλιστα και με την υπογραφή της Ελλάδας και αυτό δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα (υπάρχει δηλαδή μια άτυπη Ελληνική αναγνώριση).

Η διαδικασία για το πως μπορεί μια γλώσσα με ρίζες από μία άλλη να θεωρηθεί κάποια στιγμή ξεχωριστή και να αναγνωριστεί είναι μια μεγάλη ιστορία που εδώ δεν μπορούμε να εξηγήσουμε λεπτομερώς.

Είναι ωστόσο ένα συνηθισμένο γλωσσολογικό φαινόμενο και συνήθως πάει μαζί με μια σχετική γλωσσική διαμόρφωση ή διαφοροποίηση από τις αρχές των αντίστοιχων  κρατών, καθώς και μαζί με ανεξαρτητοποιήσεις κρατών ή υπό διαμόρφωση εθνικών ταυτοτήτων.

Γι’αυτό και πχ. σήμερα θεωρούνται διαφορετικές γλώσσες τα Σέρβικα με τα Κροατικά, τα Ρώσικα με τα Ουκρανικά, τα Τούρκικα με τα Αζέρικα, τα Τσέχικα με τα Σλοβάκικα κλπ. Αντίστοιχα αν οι Κύπριοι είχαν σήμερα μια άλλη εθνική συνείδηση, και όχι την Ελληνική, τα Κυπριακά πολύ πιθανόν να θεωρούνταν ξεχωριστή γλώσσα, καθώς δεν θα είχαν υποστεί και τη διαμόρφωση που τους έχουν  γίνει από το κράτος τους για να έρθουν πιο κοντά στους Ελλαδίτες.

Η ουσία με τη γλώσσα είναι όμως πως οι εξελίξεις μας έχουν προλάβει εδώ και χρόνια και η Μακεδονική γλώσσα είναι αναγνωρισμένη διεθνώς, κάτι που δεν θα μπορούσαμε, ούτε μπορούμε να το αλλάξουμε στο μέλλον.

Από την άλλη βεβαίως οι γλώσσες και αυτές δεν έχουν κάποια διακρατική  ή νομική αναγνώριση, οπότε και η Ελλάδα δεν αναγνώρισε επίσημα αυτή τη γλώσσα με τη συνθήκη των Πρεσπών, όπως ψεύδεται η αντιπολίτευση, αλλά μπορούμε να πούμε ότι απλά την αποδέχεται (όπως την αποδεχόταν για σαράντα χρόνια)

Αντίθετα τώρα με τις «Πρέσπες» γίνεται και η διευκρίνηση ότι πρόκειται για σύγχρονη Μακεδονική γλώσσα που δεν έχει καμία σχέση με την αρχαία Μακεδονική. Γιατί λοιπόν επί σαράντα χρόνια δεν μας απασχολεί η επίσημη ύπαρξη και αναγνώριση της Μακεδονικής γλώσσας και μας ενοχλεί τώρα που διαχωρίζεται και από την αρχαιότητα ;

Σε αυτά τα λογικά ερωτήματα είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να απαντήσει κανένας από τους εκφράζοντες αυτές τις ανορθολογικές εθνικιστικές απόψεις και μιλάμε βέβαια για πολιτικούς, δημοσιογράφους και άλλους. Αυτά άλλωστε είναι στοιχεία που μπορεί εύκολα να βρει κανείς «γκουγλάροντας» στο ίντερνετ και δεν τα βγάζω από το μυαλό μου.

Ακόμα περισσότερο δεν μπορεί να απαντήσει σε αυτά η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού που κατά καιρούς το συνηθίζει να συμπεριφέρεται ως ένας θυμωμένος όχλος, χωρίς ορθολογισμό, κριτική σκέψη  και γνώση των θεμάτων που καταπιάνεται.

Επιπλέον  η πλειοψηφία των Ελλήνων, ζώντας ακόμα με τις ιδεοληψίες της εποχής πριν τον 18ου αιώνα, αδυνατεί ακόμα και σήμερα να κατανοήσει τι είναι τα σύγχρονα κράτη, τα έθνη και οι γλώσσες, πως δημιουργούνται και πως εξελίσσονται στην πορεία των χρόνων.

Παρομοίως αδυνατούμε να κατανοήσουμε στοιχειωδώς ως λαός πως γίνεται η εξωτερική πολιτική και η διεθνής διπλωματία (και φυσικά ακόμα περισσότερο και την real politic) θεωρώντας τη χώρα μας κάτι σαν  περιούσια και κατατρεγμένη και η οποία μπορεί να συγκρουστεί ακόμα και με όλον τον πλανήτη βγαίνοντας αλώβητη και λέγοντας “επαναστατικά” και υπερήφανα “όχι” στους ξένους !

Όλα αυτά βεβαίως μας οδηγούν στο να πρεσβεύουμε ακατανόητα, υπερβολικά και ακραία πράγματα που συνήθως συνοδεύονται με γελοία επιχειρήματα που δεν γίνονται κατανοητά από κανέναν ξένο και που συχνά προκαλούν και τα γέλια των εταίρων μας !

Βλέπουμε προφανώς ότι η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη- στην πραγματικότητα μαϊντανού τον Σαμαρά και Καραμανλή-και όχι μόνο αυτή, δημαγωγεί ασύστολα με το θέμα του Μακεδονικού και της συμφωνίας των Πρεσπών, διότι προφανώς ξέρει ότι απευθύνεται σε λαό που, σε μεγάλο βαθμό, πιστεύει ότι τον…ψεκάζουν και πως είναι περιούσιος.

Και όχι μόνο η Νέα Δημοκρατία δηλαδή, αλλά και η Χρυσαυγές, οι Λεβέντηδες έως και οι Λαφαζάνηδες, αλλά τη μεγαλύτερη σημασία εδώ έχει η στάση της Ν.Δ. αφού οι υπόλοιποι δεν ήταν και ποτέ σοβαρά και μαζικά κόμματα.

Από την άλλη έχουμε και μια  κυβέρνηση που ,από ανικανότητα και κομμουνιστική ροπή προς τη μυστικοπάθεια και το ψεύδος, αδυνατεί να εξηγήσει τα πράγματα όπως είναι, γι’αυτό και αξίζει να σταθούμε ορθολογικά σε κάποια πράγματα…

Εκεί που επικεντρώνεται κυρίως η Νέα Δημοκρατία στον…ανένδοτό της κατά της συμφωνίας είναι στο ότι η κυβέρνηση «αναγνώρισε Μακεδονική γλώσσα και εθνικότητα και συνεπώς είναι προδοτική και βλάπτει τα εθνικά συμφέροντα κλπ…» Είναι όμως έτσι ;

Αυτό που παραλείπει εσκεμμένα να πει η Νέα Δημοκρατία ότι αυτή η συγκεκριμένη γλώσσα μιλιόταν και λεγόταν έτσι από τους ντόπιους και πολύ πριν από τη συμφωνία των Πρεσπών, για την ακρίβεια εδώ και περίπου έναν αιώνα. Και όχι μόνο από τους ντόπιους αφού αναγνωρίζεται πλέον με αυτό το όνομα και διεθνώς δηλαδή από γλωσσολόγους και διεθνείς οργανισμούς.

Όμως η Νέα Δημοκρατία (και όχι μόνο αυτή) ξέρει ότι απευθύνεται κυρίως σε ημιμαθείς ξερόλες που δεν μπαίνουν ούτε καν στον κόπο να «γκουγκλάρουν» για να ενημερωθούν για ένα τέτοιο ζήτημα όπως η γλώσσα αυτής της χώρας…

Το δεύτερο και πιο σημαντικό που αγνοούν είναι ότι μια γλώσσα δεν είναι κράτος για να αναγνωρίζεται ή όχι από μια χώρα και ούτε μπορεί καμία κυβέρνηση στον κόσμο να αλλάξει όνομα σε μια γλώσσα. Συνεπώς η Ελλάδα δεν αναγνώρισε καμία γλώσσα, αλλά αντίθετα η συμφωνία κάνει τη διάκριση πως η συγκεκριμένη γλώσσα ανήκει στη Σλαβική οικογένεια και δεν έχει καμία σχέση με αυτήν της αρχαιότητας.

Συνεπώς, ούτε λίγο ούτε πολύ, η αντιπολίτευση στην Ελλάδα δημαγωγεί πάνω σε κάτι μάλλον θετικό που επετεύχθη για την Ελληνική πλευρά !Τώρα το πως φτάνει μια γλώσσα να θεωρείται αναγνωρίζεται ως ξεχωριστή διεθνώς-ακόμα και αν η αρχική ρίζα της είναι μια άλλη (εν προκειμένω τα Βουλγάρικα και τα Σερβικά) είναι ένα ζήτημα που δεν είναι της ώρας να εξηγήσουμε…

Aς εξηγήσουμε όμως και το ζήτημα του έθνους και τι ισχύει. Τα έθνη είναι συλλογικοί αυτοπροσδιορισμοί που επίσης δεν αναγνωρίζονται ή όχι, ούτε φυσικά μπορούν να μετονομαστούν από μια άλλη χώρα.

Ας εξηγήσουμε τι διαφορά μεταξύ εθνικότητας και υπηκοότητας-ιθαγένειας και τι ισχύει στη συμφωνία. Η εθνικότητα κάποιου είναι ένας όρος που έχει τη ρίζα του στο έθνος και δεν έχει κάποια επίσημη νομική ή διακρατική ισχύ, αλλά στηρίζεται σε μια διαμορφωμένη εθνική ταυτότητα και στον ατομικό εθνικό αυτοπροσδιορισμό και συναισθηματικό δέσιμο κάποιου με μια εθνοτική ομάδα.

Όταν λοιπόν ο Μητσοτάκης λέει ότι η Ελλάδα αναγνώρισε Μακεδονικό έθνος και εθνικότητα επίσης ψεύδεται ή είναι απλά άσχετος και αυτός και το επιτελείο του, διότι τα έθνη και οι εθνικότητες δεν αναγνωρίζονται !

Αυτό που αναγνώρισε η Ελλάδα με τη συμφωνία των Πρεσπών είναι η Μακεδονική υπηκοότητα ή ιθαγένεια (είναι το ίδιο πράγμα) που είναι ότι αναγράφεται σε ταυτότητες διαβατήρια και άλλα επίσημα έγγραφα για διεθνή χρήση.

Ο βόρειος γείτονας θα αναγράφονται όμως πλέον ως «Μακεδόνας-πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας» (για να ξεχωρίσει απ’τους δικούς μας Μακεδόνες), ενώ εδώ και 26 χρόνια αναφέρονταν ως σκέτο «Μακεδόνας» ! Έτσι λοιπόν κάτι που επίσης μοιάζει υπέρ της Ελλάδας η Ν.Δ. το μετατρέπει σε αρνητικό, προδοσία κλπ.

Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά η ρητορική όλων των εθνικά «σκληρών» μιλάει για εκχώρηση Μακεδονικού έθνους και γλώσσας στους γείτονες και φαίνεται πως έχουν ξεχάσει και τα Ελληνικά τους !

Και αυτό διότι όταν μιλάμε για εκχώρηση σημαίνει πως ήταν κάτι δικό μας που το παραχωρήσαμε. Όπως όμως ξέρουμε όλοι, οι Έλληνες δεν μιλάμε καμία Μακεδονική γλώσσα, ούτε φυσικά υπάρχουν Έλληνες που να ανήκουν σε κανένα Μακεδονικό έθνος (Υπάρχουν μόνο λίγοι Σλαβόφωνοι στη Μακεδονία που ταυτίζονται εθνικά με το γειτονικό κράτος) ! Άρα τι ακριβώς εκχωρήσαμε ;

Βλέπουμε λοιπόν πως πολλοί στην αντιπολίτευση ταυτίζονται με οτιδήποτε δημαγωγικό, ανορθολογικό και ακραίο για να χτυπήσουν μια όντως τραγική κυβέρνηση. Αυτό πέρα από περιστασιακές ψήφους (αν έρθουν και αυτές) μόνο κακό κάνει σε έναν τόπο που όσο περνούν τα χρόνια όλο και ριζοσπαστικοποιείται και πάει στα άκρα περισσότερο.

Είναι λυπηρό αντί να προσπαθήσουμε να χτίσουμε καλύτερες σχέσεις, μέσω της real politic, με τις γειτονικές μας χώρες να οξύνουμε τα εθνικιστικά πάθη και να παίζουμε με τις φοβίες του Ελληνικού λαού πως κινδυνεύει από κάποιους εχθρούς που αιωνίως τον επιβουλεύονται.

Τελικά αυτό που, λίγο ως πολύ, περιμέναμε εδώ στα «αιρετικά» (δηλαδή να αποχωρήσει η Ελλάδα απ’τη διαπραγμάτευση και να τα ρίξει στους γείτονες) δεν έγινε και έτσι Τσίπρας και Ζάεφ κατέληξαν σε μια γενικά ορθολογική συμφωνία που ωστόσο δεν την έχουμε δει και λεπτομερώς…

Πως και γιατί ; Ακριβώς δεν μπορούμε να ξέρουμε ακόμα, αλλά υποθέτω μέσω των συνδυασμένων πιέσεων ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ένωσης οι οποίες αρχίζουν να αφυπνίζονται για το τι θέλει να κάνει η Ρωσία στα Βαλκάνια και γενικά στην Ευρώπη και έτσι είχαμε μια εξέλιξη μάλλον βλαπτική για τα Ρωσικά συμφέροντα!

Τι θα κάνουν λοιπόν, τώρα που χάνουν το παιχνίδι, οι καθεστωτικοί Τσίπρας-Καμμένος-Κοτζιάς και Παυλόπουλος, όντας στριμωγμένοι στα σχοινιά και με τη λαίκή δυσαρέσκεια μεγάλη; Και τι θα κάνει και η γειτονική χώρα με την αντιπολίτευση ; Θα εγκρίνουν μια τέτοια απόφαση ; Διότι πιο πιθανό είναι να μην περάσει από την εκεί βουλή ή το δημοψήφισμα, παρά από τη δική μας βουλή…

Αυτό το τελευταίο είναι λογικά και η μοναδική ελπίδα των ρωσόπληκτων κυβερνόντων, ώστε η συμφωνία να ναυαγήσει με ευθύνη των γειτόνων. Μάλιστα δεν υφίσταται πια το ενδεχόμενο μια ενδεχόμενη αρνητική απόφαση της Ελληνικής βουλής να μπορέσει να μπλοκάρει την ένταξη των γειτόνων στο ΝΑΤΟ, αφού πλέον δεσμευόμαστε από τη συμφωνία. Δηλαδή ουσιαστικά όποιος κάνει πίσω θα χρεωθεί και το ναυάγιο και τις επιπτώσεις και δεν θα τιμωρηθεί η άλλη πλευρά…

Ακόμα δεν μπορούμε να βγάλουμε ακριβή συμπεράσματα για το που πάμε, αλλά το ρισκάρουμε να πούμε ότι βλέπουμε πλέον ακόμα και πρόωρες εκλογές ως πιθανό ενδεχόμενο  και ως ένα απονενοημένο Ρωσικό διάβημα ; Δηλαδή πρόωρες εκλογές ως το τελευταίο χαρτί της Ρωσίας μήπως και καταφέρει να ακυρώσει τη συμφωνία !

Η Ρωσία δηλαδή μπορεί να πάρει το ρίσκο και να παίξει το χαρτί του μοιραίου εθνικολαϊκιστή Μητσοτάκη, σε μια προσπάθεια να ακυρώσει τη συμφωνία με το πρόσχημα μιας νέας κυβέρνησης που θα θέλει υποτίθεται χρόνο για να επαναδιαπραγματευτεί. Οπότε καλό θα είναι να τα περιμένουμε όλα από αυτούς..

Το σίγουρο είναι ότι έρχονται κρίσιμες ημέρες σε αυτό το ζήτημα του Μακεδονικού και εμείς θα το παρακολουθούμε και θα σας ενημερώνουμε για το παρασκήνιο αρκετά συχνά.