Ξεκινώντας από το παιχνίδι της ΑΕΚ στην Αντβέρπ, διαπιστώνουμε ότι υπήρχε στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα μια τάση υποτίμησης του αντιπάλου, ξεχνώντας ότι είναι πρωταθλήτρια σε μια λίγκα πιο ποιοτική από τη δική μας.
Μέσα στο παιχνίδι οι Βέλγοι μπήκαν καλύτερα στο πνεύμα του, χωρίς να κάνουν ένα σαφές επιθετικό παιχνίδι και την ίδια στιγμή η ΑΕΚ έμοιαζε να μην ήξερε πως θέλει να παίξει.Έτσι λοιπόν οι γηπεδούχοι έκαναν το γκολ που ήθελαν και τελικά μόλις έμειναν 10 έπαιξαν φουλ άμυνα, κάτι που δεν μοιάζει καθόλου παράλογο.
Η ΑΕΚ δεν μπόρεσε να φτάσει στην ισοφάριση, καθώς υστέρησε στην τελική προσπάθεια και κυρίως έχασε από σχετικά νωρίς τον Λιβάι Γκαρσία, τον παίκτη που θα μπορούσε να ξεκλειδώσει την άμυνα των αντιπάλων πιο εύκολα από οποιονδήποτε άλλον.
Τελικά το 1-0 έμεινε και εκτιμούμε ότι η δουλειά της ΑΕΚ μόνο απλή δε θα είναι στη ρεβάνς, καθώς η αντίπαλός της είναι μια ομάδα προπονητή που βγαίνει ωραία και στις αντεπιθέσεις, κάτι που προφανώς 11 εναντίον 11 θα το κάνει καλύτερα.
Μπορούμε λοιπόν να μιλήσουμε για σχετικά μοιρασμένες πιθανότητες πρόκρισης η οποία μπορεί να κριθεί στις λεπτομέρειες στην παράταση ή και στα πέναλτι !
Πάμε και στον Παναθηναϊκό που είδαμε στην Πορτογαλία…Εκεί ο τύπος μας προϊδέασε πως θα δούμε μια Μπράγκα καλύτερη από τη Μαρσέιγ, αλλά κάτι τέτοιο σαφώς και δεν το είδαμε.
Είδαμε έναν Παναθηναϊκό να παίζει στα ίσια το παιχνίδι, να δημιουργεί ευκαιρίες και να χάνει το ματς στις λεπτομέρειες (δες πχ ευκαιρία του Σπόραρ) ,τουλάχιστον για ένα ημίχρονο αλλά και προς το τέλος όπου έβγαλε πίεση.
Από τη Μπράγκα είδαμε ένα σύνολο με κάποιες πολύ ποιοτικές μονάδες, αλλά κυρίως μια ομάδα ουσίας που, όπως και η Αντβέρπ, ακολουθεί πιστά το πλάνο του προπονητή.
Έτσι λοιπόν η Μπράγκα έκανε δύο γκολ εκμεταλλευόμενη γκάφες στην άμυνα και χαλάρωση του Παναθηναϊκού σε κάποιες στιγμές και στο τέλος θα μπορούσε να είχε κάνει και τρίτο γκολ, απέναντι σε έναν εμφανώς αποσυντονισμένο μετά το 2-0 Παναθηναϊκό.
Μεγάλο ρόλο πάντως στα δύο γκολ των Πορτογάλων έπαιξαν και οι αλλαγές του προπονητή ο οποίος δεν δίστασε να ανακατέψει την «τράπουλα» όταν είδε την ομάδα του χλωμή στο πρώτο 45λεπτο.
Το 2-1 ήρθε τελικά με τον Μανσίνι στις καθυστερήσεις, διότι και ο Γιοβάνοβιτς είναι προπονητής που προχωρά έγκαιρα σε διορθωτικές κινήσεις, αλλά και γιατί στη διάρκεια της θητείας του είναι έντονο το «never say no» που συχνά τον ανταμείβει (ιδιαίτερα αν μιλάμε για παιχνίδια όπου δικαιούται σαφώς έστω ένα γκολ), όπως έγινε και με τη Μαρσέιγ.
Συμπέρασμα ; Βλέπουμε άλλο ένα ζευγάρι, με ομάδες κοντά σε δυναμικότητα, όπου η πρόκριση θα κριθεί πιθανότατα στις λεπτομέρειες και στις παικτικές ή προπονητικές ολιγωρίες και λάθη.
Γενικά η αίσθησή μας λέει ότι δεν θα προκριθούν και οι δύο Ελληνικές ομάδες στους ομίλους και πως θα έχουμε έστω έναν αποκλεισμό. Το ένα στα δύο εκτιμούμε ότι είναι το πιο πιθανό σενάριο, χωρίς να μπορούμε να μαντέψουμε ποιος θα προκριθεί και ποιος θα αποκλειστεί….
