Η μάγκικη και δίκαιη νίκη του Ολυμπιακού μέσα στη, μέχρι πρότινος άτρωτη, έδρα της ΑΕΚ έβαλε φωτιά στο πρωτάθλημα και έβαλε και τον Ολυμπιακό για τα καλά στο παιχνίδι της διεκδίκησης ενός πρωταθλήματος που πιθανότατα να εξελιχθεί σε θρίλερ που θα κριθεί και την τελευταία αγωνιστική !

Παρόλα αυτά ένα χαρακτηριστικό του φετινού πρωταθλήματος είναι ότι όλες σχεδόν οι ομάδες φωνάζουν και βγάζουν ανακοινώσεις ότι αδικούνται από τη διαιτησία και το σύστημα…

Δεν μας κάνει εντύπωση, αλλά εκτιμούμε ότι αυτές ακριβώς οι διαμαρτυρίες σχεδόν των πάντων για τη διαιτησία και το παρασκήνιο, μάλλον δείχνει το αντίθετο ! Ότι δηλαδή έχουμε το πιο διάφανο πρωτάθλημα εδώ και πολλά χρόνια και εκεί οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό και η συναρπαστικότητά του !

Για του λόγου το αληθές έχουμε πλέον στο Ελληνικό πρωτάθλημα και ξένους διαιτητές στα σημαντικότερα ματς ή έστω σε όλα τα ντέρμπι και το VAR που διορθώνει στο μεγαλύτερο βαθμό τα ανθρώπινα λάθη και τα χειρουργεία.

Και όμως είναι κυρίως ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ, μέσω του Λουτσέσκου, που φωνασκούν συνεχώς και κουραστικά για διαιτησία, χαλώντας και δυναμιτίζοντας το κλίμα στο πρωτάθλημα.

Θα μου πείτε τώρα, μήπως δε γίνονται λάθη και τώρα και από Έλληνες και από ξένους διαιτητές ; Βεβαίως και γίνονται, αλλά κακά τα ψέματα δεν υπάρχει καμία σύγκριση σε σχέση με όλα τα «χειρουργεία» που βλέπαμε κυρίως επί παρασκηνιακής κυριαρχίας του Ολυμπιακού !

Μήπως άραγε δεν ήταν ο Ολυμπιακός που ζητούσα επίμονα και το VAR και τους ξένους διαιτητές, όταν είδε ότι χάνει την παρασκηνιακή του κυριαρχία, και το αίτημά του ικανοποιήθηκε ;

Και όμως μόλις πρόσφατα ο Ολυμπιακός, μέσω του Μίτσελ, εξέφρασε προτίμηση για Έλληνες διαιτητές μετά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό που διαιτήτευσε ένας ξένος (Πορτογάλος) !

Κι’ ακόμη λίγο καιρό πριν το παιχνίδι ο Ολυμπιακός είχε εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για έναν Έλληνα διαιτητή ονόματι Κατοίκος που ορίστηκε σε παιχνίδι του και χωρίς να καταλάβει κανένας το γιατί, δεδομένου ότι αυτός ο διαιτητής δεν έχει ιδιαίτερο παρελθόν στο Ελληνικό ποδόσφαιρο.

Επιπλέον όταν ορίστηκε ένας Σλοβάκος διαιτητής στο ντέρμπι της Τούμπας ο Ολυμπιακός και πάλι αντέδρασε, θεωρώντας τον φίλα προσκείμενο στον ΠΑΟΚ για να κάνει κωλοτούμπα αμέσως μετά το ματς και να μιλήσει για πολύ καλή διαιτησία, προς μίμηση…

Τι καλύτερο λοιπόν που έχουμε να κάνουμε όλοι οι πραγματικοί φίλαθλοι που γουστάρουμε να ασχολούμαστε με το πραγματικό ποδόσφαιρο, και όχι με όλα τα γύρω γύρω, να κλείσουμε τα αυτιά μας και να μην παρασυρόμαστε από όλα αυτά και στο τέλος να δώσουμε συγχαρητήρια στον όποιο πρωταθλητή (που υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να είναι και ο Ολυμπιακός)

Η σπουδαία και κοσμογυρισμένη Ελληνίδα βολεϊμπολίστρια Εύα Χαντάβα, βρίσκεται από τον περασμένο στην Ιαπωνία για λογαριασμό της Gumma Bank Green Wings και έγινε έτσι  η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που αγωνίζεται στη χώρα του Ανατέλλοντος ηλίου !

Μετά από έναν εξαιρετικό τελικό, διαφήμιση του χάντμπολ, η Δανία κέρδισε τη Γαλλία με 34-29 και κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελλο ανδρών του 2023 που διοργάνωσαν από κοινού Σουηδία και Πολωνία  που είναι μάλιστα το τρίτο συνεχόμενο που κατακτά !

Η σπουδαία ομάδα των Δανών  ήταν καλύτερη στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και κέρδισαν δίκαια το τρόπαιο και ενώ στο ημίχρονο προηγήθηκε με 16-15 απέναντι στην επίσης υπερδύναμη που λέγεται Γαλλία.

Την τρίτη στον κόσμο θέση κατέκτησε η Ισπανία κερδίζοντας στον αγώνα για την τρίτη θέση την οικοδέσποινα Σουηδία με σκορ 39-36 η οποία κατετάγη τέταρτη.

Η ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ

1. ΔΑΝΙΑ
2. ΓΑΛΛΙΑ
3. ΙΣΠΑΝΙΑ
4. ΣΟΥΗΔΙΑ
5. ΓΕΡΜΑΝΙΑ
6. ΝΟΡΒΗΓΙΑ
7. ΑΙΓΥΠΤΟΣ
8. ΟΥΓΓΑΡΙΑ
9. ΚΡΟΑΤΙΑ
10. ΣΛΟΒΕΝΙΑ
11. ΣΕΡΒΙΑ
12. ΙΣΛΑΝΔΙΑ
13. ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ
14. ΟΛΛΑΝΔΙΑ
15. ΠΟΛΩΝΙΑ
16. ΜΠΑΧΡΕΪΝ
17. ΒΡΑΖΙΛΙΑ
18. ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟ
19. ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
20. ΗΠΑ
21. ΒΕΛΓΙΟ
22. ΚΑΤΑΡ
23. ΠΡΑΣΙΝΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟ
24. ΙΡΑΝ
25. ΤΥΝΗΣΙΑ
26. ΧΙΛΗ
27. ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
28. ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ
29. ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ
30. ΜΑΡΟΚΟ
31. ΑΛΓΕΡΙΑ
32. ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ

Ζήσαμε λοιπόν και αυτό το καταπληκτικό μουντιάλ του Κατάρ και τον τελικό του που συγκαταλέγεται στους πιο συναρπαστικούς και θεαματικούς όλων των εποχών όπου η ιστορία έγραψε Αργεντινή νικήτρια και Γαλλία ηττημένη, αν και νομίζω πως στην πραγματικότητα καμία ομάδα δεν είναι ηττημένη στη συνείδηση των φιλάθλων.

Αν θέλουμε να κάνουμε μια στοιχειώδη ανάλυση ενός φοβερού ματς, είδαμε στο ξεκίνημα την Αργεντινή με 4-4-2 (και μέσα τον έμπειρο Ντι Μαρία που δικαίωσε τον προπονητή του Σκαλόνι) και τη Γαλλία με ένα 4-2-3-1 και μια ομάδα που ήταν υπνωτισμένη έως εκτός τόπου και χρόνου.

Αντίθετα από την αρχή του αγώνα οι Αργεντίνοι μπήκαν πιο παθιασμένοι για νίκη και με ξεκάθαρο πλάνο για το τι θέλουν μέσα στο γήπεδο και πως θα το πετύχουν.

Έτσι λοιπόν έκαναν το πρώτο γκολ στο 23’, αλλά δυστυχώς με ένα πέναλτι που δεν έπρεπε να δοθεί, το οποίο έκανε ο Ντεμπελέ στον Ντι Μαρία και αξιοποίησε ο Μέσι.

Κάπου εκεί η Γαλλία βραχυκυκλώνει εντελώς, έχει αποστάσεις στις γραμμές της και χάνει όλες σχεδόν τις προσωπικές μονομαχίες και έτσι δέχονται ένα ακόμα γκολ από τον Ντι Μαρία, χωρίς να μπορούν να δημιουργήσουν απολύτως τίποτα και σε ρόλο κομπάρσου.

Βλέποντας αυτή την εικόνα ο Ντεσάμπ φρικάρει και προχωράει σε επιβεβλημένες αλλαγές ήδη από το 42’ (Κόλο Μουανί και Τουράμ αντί των Ντεμπελέ και Ζιρού) προσπαθώντας να ταρακουνήσει την ομάδα και να αλλάξει την εικόνα.

Δεύτερο ημίχρονο και, τουλάχιστον μέχρι το 70’, το μόνο που είχε αλλάξει ότι δεν είχαμε το μονότερμα υπέρ των Γάλλων  που βλέπαμε στο πρώτο μέρος, ωστόσο και πάλι η Αργεντινή έλεγχε εύκολα το παιχνίδι χωρίς να δέχεται καθόλου φάσεις  και με τη Γαλλία να μη βγάζει καθόλου δημιουργικότητα.

Όμως από το 70’ και μετά, κάτι οι νέες αλλαγές του Ντεσάμπ που φρεσκάρουν την ομάδα (Καμαβινγκά και Κομάν αντί των Ερναντέζ και Γκριζμάν), κάτι η αντικατάσταση του Ντι Μαρία από τον Σκαλόνι (που είναι άγνωστο γιατί έγινε και αν ήταν απλά λάθος κίνηση τακτικής) και κάτι το ότι ήταν αδύνατο για την Αργνετινή να παίζει σε αυτό τον φρενήρη ρυθμό επί 90 λεπτά και όλα ήρθαν τούμπα χωρίς να καταλάβει κανένας πως !

Για να αποδειχθεί έτσι για μια ακόμη φορά το πόσο μεγάλος είναι ο-άφαντος επί 70 λεπτά- Εμπαπέ που γύρισε το ματς μόνος του, αλλά και το ότι η Αργεντινή αν υστερεί κάπου είναι σε έλλειψη συγκέντρωσης.

Παράταση λοιπόν όπου απολαύσαμε ένα ματς που κανείς δεν ήθελε να τελειώσει και όπου πλέον βλέπαμε τη Γαλλία να το ελέγχει από το 80′ έως το πρώτο δεκάλεπτο της παράτασης και όπου τελικά είδαμε φάσεις και γκολ εκατέρωθεν και σκορ που θα μπορούσε να αλλάξει και στο 3-3 και στην εκπνοή της παράτασης.

Αυτό δεν έγινε κυρίως χάρις στον Αργεντινό τερματοφύλακα (που όμως όσο καλός είναι στη δουλειά του, άλλο τόσο και περισσότερο ανόητος είναι σαν άνθρωπος) που έπιασε μια ευκαιρία του Κολό Μουανί, παρότι αυτός δεν την τελείωσε άσχημα.

Στα δε πέναλτι δεν ήμουν από αυτούς που πίστευαν ότι η Αργεντινή θα τα πάρει σίγουρα, αλλά νομίζω πως κρίθηκαν στην καλύτερα φόρμα του Αργεντίονυ τερματοφύλακα (σε αντίθεση με τον Γιορίς) και στην έλλειψη συγκέντρωσης κάποιων Γάλλων εκτελεστών όπως ο Τσουαμενί.

Οφείλουμε τέλος να τονίσουμε και την κακή-και κυρίως φιλοαργεντίνικη-διαιτησία του Πολωνού Μαρτσίνιακ, αλλά και των VAR.

Από την άλλη δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις αυτή τη σούπερ φουρνιά στο ρόστερ της Αργεντινής η οποία χαρακτηριστικά είχε την πολυτέλεια να έχει στον πάγκο στο μεγαλύτερο μέρος του τουρνουά παίκτες όπως ο Ντι Μαρία, ο Ντιμπάλα, ο Λαουτάρο Μαρτίνεζ και ο τερματοφύλακας Ρούλι), αλλά και τον εξαιρετικό προπονητή Σκαλόνι που ξεκίνησε ως προσωρινός στην ομάδα και κατέληξε θριαμβευτής και στο κόπα Αμέρικα και στο μουντιάλ.

Η δε Γαλλία μπορεί να μην πρόσθεσε και το τρίτο αστέρι αλλά νομίζουμε ότι απέδειξε ότι είναι η βαθύτερη ποδοσφαιρική δεξαμενή στον κόσμο, καθώς έχασε στις λεπτομέρειες έναν τελικό παγκοσμίου κυπέλλου με πολλές και σημαντικές απουσίες παικτών και αρκετούς παίκτες που δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις ενός τελικού. 

ΘΕΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΛΙΟΝΕΛ ΜΕΣΙ –  ΑΝΧΕΛ ΝΤΙ ΜΑΡΙΑ

Αν και ο Μέσι ήταν ο MVP της παγκόσμιας πρωταθλήτριας στο τουρνουά, δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε ότι σε αυτόν τον τελικό ήταν και ο Ντι Μαρία καταπληκτικός και παίκτες κλειδί. Οπότε τους βάζουμε εδώ πολυτιμότερους ως δίδυμο.

ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΑΝΤΟΥΑΝ ΓΚΡΙΖΜΑΝ

Αν και μέχρι πριν τον τελικό ήταν εκ των βασικότερων πρωταγωνιστών της Γαλλίας, στον τελικό ήταν μπλοκαρισμένος και αγνώριστος, οπότε ήταν και η μεγαλύτερη απογοήτευση του αγώνα.

Πριν αναλύσουμε τον μικρό τελικό Κροατία-Μαρόκο οφείλουμε να πούμε ότι η Κροατία είναι μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις των δύο τελευταίων παγκοσμίων κυπέλλων και δίχως άλλο η πιο πετυχημένη Βαλκανική χώρα σε παγκόσμιο κύπελλο.

Έτσι λοιπόν η μουντιαλική ιστορία καταγράφει αυτή τη χρυσή γενιά της Κροατίας ως κάτι εξαιρετικό που ξεπετάχτηκε ως ομάδα μεταξύ 2008 και 2012.

Από’κει και πέρα, παρότι πολλοί αμφισβητούν τον λόγο ύπαρξης του μικρού τελικού, είδαμε και τις δύο ομάδες να έχουν κίνητρο για τη διάκριση της τρίτης θέσης, παρότι είχαν παραταχθεί και με αλλαγές αναγκαστικές ή μη.

Το Μαρόκο ωστόσο ήταν φανερά αποσυντονισμένο από τις απουσίες στην άμυνα, ενώ οι Κροάτες με φρέσκο αίμα και πολύ καλά διαβασμένοι για το παιχνίδι του αντιπάλου της.

Γι’αυτό και είδαμε ένα γκολ νωρίς με τον Γκβάρντιολ για την Κροατία, που πάντως  απαντήθηκε άμεσα από τους Μαροκινούς, και ένα ακόμα από τον Όρσιτς στη συνέχεια που έκανε το 2-1 παρότι μεσοεπιθετικά το Μαρόκο δεν ήταν άσχημο και έκανε ένα γκολ και κάποιες ακόμα φάσεις.

Ωστόσο οι Μαροκινοί έκαναν πολλά λάθη στο transition από την άμυνα, ενώ αυτή τη φορά και ο τερματοφύλακας ήταν ασταθής, στα χαφ τα οποία οι Κροάτες εκμεταλλεύονταν και κέρδιζαν εύκολες μπάλες.

Και όταν πλέον το Μαρόκο προχώρησε και σε αυτό το ματς σε δύο αναγκαστικές αλλαγές το έργο του στο να φτάσει στην ισοφάριση ήταν δύσκολο, παρότι ο προπονητής Ρεγκραγκουί ανακάτεψε, όσο μπορούσε, την τράπουλα με άλλες αλλαγές και αλλαγή συστήματος.

Είδαμε τελικά ένα δεύτερο ημίχρονο με καλό ρυθμό-στο μεγαλύτερο διάστημά του-και τη μπάλα πάνω, κάτω και ευκαιρίες και από τις δύο ομάδες, αλλά κανείς δεν σκόραρε, αν και το Μαρόκο έχασε καλή ευκαιρία ακόμα και στο 96’ με τον Εν Νεσιρί.

Τρίτη Κροατία και τέταρτο το Μαρόκο λοιπόν το οποίο αποτέλεσε τη μεγαλύτερη έκπληξη της διοργάνωσης και το οποίο νομίζουμε ότι θα είχε μεγάλη τύχη να πάει στον τελικό ή να πάρει και το κύπελλο αν δεν είχε τους συνεχείς τραυματισμούς και αναγκαστικές αλλαγές που του κόστισαν.

ΘΕΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΓΙΟΣΙΠ ΓΚΒΑΡΝΤΙΟΛ

Ένα εξαιρετικό γκολ και εξίσου εξαιρετική αμυντική, αλλά δημιουργική απόδοση, νομίζουμε ότι αρκούν για να του δώσουν τον τίτλο του MVP

ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΣΟΦΙΑΝ ΜΠΟΥΦΑΛ

Δεν ήταν και το καλύτερο παιχνίδι του έμπειρου άσου της  Ανζέ, γι’αυτό και αντικαταστάθηκε στο 65ο λεπτό.

Το ματς της Γαλλίας με το Μαρόκο το περιμέναμε πολύ δύσκολο και γιατί ήταν ουσιαστικά εκτός έδρας και γιατί η Γαλλική ομάδα έχει κάποιες αδυναμίες, που τις είδαμε αρκετά και σε αυτό το παιχνίδι, και τελικά έτσι ήταν.

Νομίζουμε πάντως ότι το ματς έγειρα από την αρχή προς το μέρος της Γαλλίας όταν όλα άρχισαν να πηγαίνουν στραβά για το Μαρόκο και καλά γι’αυτούς.

Τραυματισμός από την προθέρμανση του αμυντικού Αγκέρ και έπειτα γρήγορο γκολ για τους Γάλλους που εκμεταλλεύτηκαν αμυντική αδυναμία των Μαροκινών (με Γκριζμάν, Εμπαπέ και τελικά Ερναντέζ), για να ακολουθήσει νέα απώλεια αμυντικού στη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου, του αρχηγού Σάις.

Σε αυτό το πρώτο ημίχρονο η Γαλλία διαχειριζόταν πολύ καλά για ένα περίπου τριαντάλεπτο το προβάδισμα που πήρε, με τον αέρα της μεγαλύτερης ομάδας και της βαριάς φανέλας της, καθώς κυκλοφορούσε τη μπάλα καλύτερα, δεν κινδύνευσε και εκμεταλλευόταν τα λάθη και τα πουλήματα της μπάλας που έκαναν οι Μαροκινοί στα χαφ, έχοντας και ένα δοκάρι.

Ωστόσο το Μαρόκο άρχισε έπειτα να βγάζει καλούς μεσοεπιθετικούς αυτοματισμούς, να ανεβάζει την πίεση και να έχει και ένα δοκάρι κοντά στην εκπνοή του ημιχρόνου.

Στην ανάπαυλα όμως έρχεται και ο τραυματισμούς του σπουδαίου ακραίου μπακ Μαζραουί και το Μαρόκο είχε πλέον δύσκολο έργο για να φτάσει στην ισοφάριση.

Ήξερε ότι αν και όταν έπαιρνε ρίσκο να πιέσει ψηλά και επιθετικά, θα είναι ευάλωτη πίσω. Παρόλα αυτά πάλεψε, είχε κατοχή μπάλας και κάποιες ευκαιρίες που δεν μπόρεσε να κάνει γκολ.

Και αφού δεν μπόρεσε να σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα τιμωρήθηκε έντεκα λεπτά πριν το τέλος με το δεύτερο γκολ των Γάλλων (με τους Τουράμ, Εμπαπέ και τελικά Μουανί) για να επιβεβαιωθεί το παραπάνω μας σχόλιο πως με μεγαλύτερο ρίσκο και πίεση ψηλά το Μαρόκο θα είναι ευάλωτο σε ένα δεύτερο γκολ.

Το 2-0 δεν άλλαξε παρότι το Μαρόκο άσκησε μια πίεση και στα τελεταία λεπτά για να κάνει ένα γκολ και η Γαλλία επιβεβαίωσε τον τίτλο του έστω και οριακού φαβορί.

Οι Γάλλοι πέτυχαν ένα σπουδαίο κατόρθωμα με back to back τελικό και το πανηγύρισαν δικαίως, αλλά εκτιμούμε ότι στον τελικό δεν θα είναι το φαβορί.

ΘΕΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΑΝΤΟΥΑΝ ΓΚΡΙΖΜΑΝ

Έκανε πραγματικά σπουδαίο παιχνίδι μεσοεπιθετικά, ετοίμασε  ένα γκολ και είχε συμμετοχή και σε άλλες φάσεις οπότε νομίζουμε ότι δικαιούται τον τίτλο του MVP

ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΓΙΟΥΣΕΦ ΕΝ ΝΕΣΙΡΙ

Ο σπουδαίος σέντερ φορ των Μσροκινών δεν κατάφερε να δώσει στην ομάδα ότι περίμεναν από αυτό, καθώς οι Γαλλοί τον εξουδτε΄ρωσαν σχεδόν πλήρως.

Με μια πειστική εμφάνιση ομάδας έτοιμης να κατακτήσει το παγκόσμιο κύπελλο η Αργεντινή καθάρισε με συνοπτικές διαδικασίες 3-0 την Κροατία και φιγουράρει πλέον στον τελικό για έκτη φορά στην ιστορία της.

Και προτού σχολιάσουμε τον αγώνα οφείλουμε να πούμε ότι το ρόστερ της Αργεντινής είναι καταπληκτικό σε όλες τις γραμμές και αυτό βέβαια φαίνεται και μόνο από το ότι έχει πλέον στον πάγκο παίκτες όπως ο Λαουτάρο Μαρτίνεζ, ο Ντιμπάλα (που δεν είχε παίξει καθόλου μέχρι τώτα) και ο Ντι Μαρία.

Αξίζουν επίσης συγχαρητήρια και στον προπονητή της Σκαλόνι διότι φαίνεται ότι έχει μια πολύ καλά δουλεμένη ομάδα η οποία βελτιώνεται από παιχνίδι σε παιχνίδι στη διάρκεια του παγκοσμίου κυπέλλου.

Ο ίδιος άλλωστε φαίνεται πως διαπίστωσε έγκαιρα (κυρίως μετά την ήττα από τη Σ.Αραβία) πως η ομάδα που του πήρε το κόπα Αμέρικα δεν τραβάει πλέον να παίζει ατόφια με αποτέλεσμα να προχωρήσει σε αλλαγές και να εμπιστευτεί νέο αίμα όπως ο Αλβάρεζ, ο Έντσον Φερνάντεζ και ο Μακ Άλιστερ (που απορώ πως παίζει ακόμα στο Μπράιτον) που τον βγάζει ασπροπρόσωπο.

Χθες κόντρα στην Κροατία ο Σκαλόνι παρέταξε μια ομάδα πολύ καλά προετοιμασμένη αγωνιστικά και τακτικά, ενώ και η Κροατία μπήκε πολύ καλά στο παιχνίδι και φάνηκε να ελέγχει το ρυθμό του αγώνα στα πρώτα περίπου 30 λεπτά (αν και βεβαίως αυτή η κατοχή μπάλας των Κροατών) μπορεί να ήταν και έξυπνη τακτική της Αργεντινής) όπου είχαμε ελάχιστες φάσεις.

Τελικά οι Αργεντίνοι ξεκλείδωσαν τους Κροάτες με ένα πέναλτι (που φυσικά και ήταν) του Μέσι και ένα εντυπωσιακό γκολ του Άλβαρεζ, εκμεταλλευόμενοι αμυντικές αδυναμίες και αργές επιστροφές των Κροατών οι οποίοι νομίζουμε έκαναν το λάθος να ρισκάρουν αφήνοντας στον Μέσι περισσότερους χώρους για να δράσει.

Το ημίχρονο έφυγε με 2-0 και τελικά δεν υπήρχε επιστροφή για τους Κροάτες, όσο κι’αν ο Ντάλιτς ανακάτεψε την «τράπουλα» με τις αλλαγές του στην ανάπαυλα και πιο μετά.

Άλλωστε η Αργεντινή δεν είναι χαβαλετζίδικη όπως η Βραζιλία και μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο καλά προετοιμασμένη, ώστε να κρατήσει το υπέρ της σκορ, χωρίς να καρδιοχτυπήσει όπως με Αυστραλία και Ολλανδία.

Η Αργεντινή δεν κινδύνευσε από την άκαρπη υπεροχή των Κροατών και τελικά  μας χάρισε και ένα τρίτο εξαιρετικό γκολ με τους καταπληκτικούς Μέσι-Άλβαρεζ και βέβαια στη συνέχεια το ματς έσβησε και οι απογοητευμένοι Κροάτες πέταξαν λευκή πετσέτα και το ματς έσβησε.

Η Κροατία νομίζουμε πως έχει ήδη πάρει το μάξιμουν από αυτό που μπορούσε να κάνει στο Κατάρ, δεδομένου ότι δεν ήταν τόσο καλή όσο ήταν το 2018 στη Ρωσία, αλλά κυρίως ομάδα προπονητή.

Η Αργεντινή σε έπεισε ότι είναι ομάδα έτοιμη να σηκώσει παγκόσμιο κύπελλο και με το ανάλογο πάθος για διάκριση και μπορεί να θεωρηθεί και το φαβορί, αλλά ας μην πούμε κάτι βέβαιο πριν δούμε και τον άλλο ημιτελικό και την αντίπαλο που θα της προκύψει.

ΘΕΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΛΙΟΝΕΛ ΜΕΣΙ – ΧΟΥΛΙΑΝ ΑΛΒΑΡΕΖ

Για να μην αδικήσουμε κάποιον από τους δύο θα βάλουμε το δίδυμο Μέσι-Άλβαρεζ που έκανε τρομερά πράγματα και μας χάρισε και εντυπωσιακά γκολ και φάσεις.

ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΓΙΟΣΚΟ  ΓΚΒΑΡΝΤΙΟΛ

Χθες δεν ήταν όσο καλός τον είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα, ενώ δέχθηκε και το τρομερό άδειασμα από τον Μέσι στο τρίτο γκολ, αν και βέβαια δικαιολογείται και λόγω απειρίας και γιατί ο Μέσι μπορεί να εκθέσει οποιονδήποτε αντίπαλο.

Άξια και στα ίσια στους τέσσερις το τρομερό Μαρόκο !

Θεωρητικά (και βάση ποιότητας και ονομάτων) μεγάλη έκπληξη ότι το τρομερό Μαρόκο του Ρεγκραγκουί πέταξε έξω και την Πορτογαλία και πέρασε στα ημιτελικά του μουντιάλ. Επί της ουσίας όχι και τόσο και μάλιστα οι λίγοι πιο «τσακάλια» ποδοσφαιρόφιλοι είχαν μυριστεί την έκπληξη και για τους εξής λόγους.

Η Πορτογαλία έκανε μεν ένα καταπληκτικό παιχνίδι κόντρα στην Ελβετία που όλοι εξήραμε, όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά στο ματς με το Μαρόκο.

Πρώτον γιατί αποδείχθηκε ότι η ιστορία και η γκρίνια με την υπόθεση Ρονάλντο έκανε κακό στο κλίμα της ομάδας και ουσιαστικά τη χώρισε σε δύο στρατόπεδα.

Δεύτερον μπορεί η Πορτογαλία να ήταν εντυπωσιακή μεσοεπιθετικά, αλλά αμυντικά δεν ήταν καθόλου έτσι και είναι χαρακτηριστικό ότι είχε δεχθεί γκολ σε όλα τα παιχνίδια της πλην αυτού με την Ουρουγουάη η οποία έπαιζε ταμπούρι για 70 περίπου λεπτά.

Αποδείχθηκε επίσης ότι η Πορτογαλία έκανε-όπως και η Βραζιλία με την Κορέα-ένα εντυπωσιακό παιχνίδι με την Ελβετία και έπειτα άδειασε και επανήλθε σε πιο στείρο επίπεδο παιχνιδιού.

Προσθέστε και το καλό διάβασμα του αντιπάλου από τους Μαροκινούς και την εξαιρετική αμυντική λειτουργία τους και το ματς έγινε βουνό για μια Πορτογαλία που παρουσιάστηκε στο ματς  χλωμή δημιουργικά και ευάλωτη αμυντικά.

Στην αρχική ενδεκάδα που παρέταξε ο Σάντος είχαμε παίκτες που ήταν απρόσμενα κακοί, όπως ο τερματοφύλακας Ντιόγκο Κόστα,ο Μπρούνο Φερνάντεζ  και ο νεαρός Ράμος (πιθανότατα επηρεασμένος από την υπόθεση ενός ροζ βίντεο που του έβγαλαν) και εκτός ενδεκάδας πολύτιμους παίκτες όπως ο Κανσέλο, ο Λεάο και δικαίως ο Ρονάλντο που είναι στα τελειώματα της καριέρας του.

Με όλα αυτά λοιπόν δεν μας κάνει εντύπωση που το Μαρόκο βρήκε ένα γκολ στο πρώτο ημίχρονο και κράτησε και το μηδέν, έχοντας δεχθεί λίγες μόνο φάσεις

Στο δεύτερο ημίχρονο οι αλλαγές των παικτών που προαναφέραμε έκαναν όντως πιο ζωντανή την Πορτογαλία, με τη διαφορά ότι το Μαρόκο (που έπαιζε με σοβαρές απουσίες στην άμυνα και του χτύπησε και ο Σαϊς και αντικαταστάθηκε) επιστράτευσε παιχνίδι μαζική άμυνα και φαρμακερές αντεπιθέσεις, ότι το Μαρόκο έχει εξαιρετικό και έμπειρο τερματοφύλακα  και ότι ο Ρονάλντο είχε τη θέληση να βοηθήσει, αλλά απλά δεν μπορούσε…

Και κάπως έτσι λοιπόν παρέμεινε το 1-0 και το Μαρόκο έγραψε ιστορία ως η πρώτη Αφρικανικκή και Αραβική χώρα που περνάει σε ημιτελικά παγκοσμίου κυπέλλου.

Και μπορεί βέβαια στον ημιτελικό με τη Γαλλία οι τρικολόρ να είναι το λογικό φαβορί, αλλά νομίζουμε ότι το παιχνίδι δεν θα είναι καθόλου εύκολο γι’αυτούς δεδομένους ότι δεν μοιάζουν μια αχτύπητα ομάδα και έχουν και αμυντικές αδυναμίες, καθώς έχουν δεχθεί γκολ σε όλα τα παιχνίδια τους μέχρι τώρα, ενώ και στο τελευταίο με την Αγγλία υπέπεσαν σε αρκετά λάθη.

Η Πορτογαλία χαιρέτησε χωρίς να κάνει την υπέρβαση που ήθελε, παρά το πολύ ποιοτικό ρόστερ της, ίσως γιατί δεν κατάλαβαν έγκαιρα ότι η εποχή Ρονάλντο και Σάντος έχει πλέον παρέλθει. Θέλουν αλλά δεν μπορούν…

ΘΕΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΓΙΑΣΙΝ ΜΠΟΥΝΟΥ

Για άλλη μια φορά ο σπουδαίος Μαροκινός τερματοφύλακας αποδείχθηκε καθοριστικός, με τις σπουδαίες αποκρούσεις του, και αποδείχθηκε καθοριστικός για τη νέα νίκη πρόκριση της ομάδας του.

ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΓΚΟΝΖΑΛΟ ΡΑΜΟΣ

Θα μπορούσαμε να βάλουμε πολλούς Πορτογάλους παίκτες, αλλά διαλέγουμε τον νεαρό Ράμος διότι είχε εντυπωσιακή, προς το χειρότερο, μεταμόρφωση σε σχέση με το προηγούμενο ματς και συνέβαλε στο κακό παιχνίδι και αποκλεισμό της ομάδας του.

Ένας τυπικός Αγγλικός αποκλεισμός !

Περίεργο αλλά όχι ανεξήγητο ή μεταφυσικό αυτό που συμβαίνει με την Αγγλία, καθώς κόντρα στη Γαλλία είχε ένα πολύ καλό παιχνίδι και οι δύο ομάδες και μας χάρισαν ένα Ευρωπαϊκό ντέρμπι.

Ωστόσο και εγώ και πολύ φίλαθλοι είδαμε τη Γαλλία να μπαίνει καλύτερα στο ματς και να κάνει ένα γκολ και έπειτα την Αγγλία να παίζει ορθολογικά και να ασκεί πίεση στους αντιπάλους της.

Κάτι λοιπόν μας έλεγε στο 1-0 ότι η Αγγλία το έχει το γκολ και μπορεί να ισοφαρίσει και έτσι έγινε. Ωστόσο όταν έγινε το 1-1 είχαμε μια αίσθηση ότι η Αγγλία θα βρει έναν τρόπο να χάσει και αυτό το κρίσιμο νοκ-άουτ ματς !

Έτσι και έγινε λοιπόν με την Αγγλία να έχει περιορίσει τον Εμπαπέ, να έχει καλό momentum στο παιχνίδι και αφού φτάνει στην ισοφάριση να δείχνει ικανή για να το πάρει.

Οι Γάλλοι από την άλλη δεν έδειχναν ανίκητοι και υπέπεσαν σε αρκετά λάθη και αψυχολόγητες κινήσεις στην άμυνα.

Αλλά κακά τα ψέματα έχουν τη μεγαλύτερη ποιότητα και τη βαριά φανέλα που μετράει στα κρίσιμα σημεία και από την άλλη οι Άγγλοι δεν έχουν τη βαριά φανέλα και την ψυχολογία του νικητή, όταν πρέπει να κάνουν την υπέρβαση.

Έτσι οι Γάλλοι βρήκαν το 2-1 με τον συνδυασμό Γκριζάμαν-Ζιρού και ενώ πιο πριν είχαν προειδοποιήσει με την κεφαλιά πάλι του Ζιρού που έβγαλε ο Πίκφορντ.

Εκεί που η Αγγλία χρειαζόταν γκολ και πίεση ο Σαουθγκέιτ κάνει τη γκάφα (ή ρίσκο που δεν του βγήκε) και βγάζει από το παιχνίδι τον εξαιρετικό Σάκα για να βάλει τον Στέρλινγκ που δεν του βγήκε.

Και εκεί που λες ότι η Αγγλία τελείωσε έρχεται η γκάφα του Ερναντέζ που πέφτει άτσαλα πάνω στον Μάουντ και κάνει πέναλτι και βέβαια όταν πάει να το εκτελέσει ο Κέιν απέναντι στον συμπαίκτη του στην Τότεναμ Γιορίς, διαπιστώνεις ότι τελικά όντως η Αγγλία έχει πολλούς τρόπους για να χάνει τα κρίσιμα ματς…

ΘΕΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΟΛΙΒΙΕ ΖΙΡΟΥ

O σπουδαίος Ζιρού ήταν ξανά εκεί, στη μεγάλη περιοχή, για μια κεφαλιά κι ένα χρυσό γκολ που έστειλε τη Γαλλία στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΧΑΡΙ ΚΕΪΝ

Μπορεί να ευστόχησε στο πρώτο πέναλτι, αλλά στο δεύτερο καθοριστικό έστειλε τη μπάλα στα…περιστέρια του Κατάρ και έβγαλε όλη τη looser και φοβική Αγγλική παράδοση.

Η Κροατία σόκαρε τη χαβελετζίδικη Βραζιλία !

Πριν αναλύσουμε τη μεγάλη νίκη-έκπληξη της Κροατίας επί της Βραζιλίας στα πέναλτι, οφείλουμε να σχολιάσουμε το εξής…

Είναι εικόνα σοβαρής ομάδας που πάει να παίξει ένα μεγάλο ματς να χορεύουν οι παίκτες της μέσα στο λεωφορείο ;; Αυτά αμφιβάλλουμε να γίνονταν και επί εποχής Αρχοντίδη και Παναγούλια στην εθνική Ελλάδας, οπότε μπορούμε να μιλήσουμε για μια χαβαλετζίδικη Βραζιλία !

Τώρα μέσα στο παιχνίδι είδαμε έναν εξαιρετικό και έμπειρο προπονητή όπως ο Ντάλιτς να έχει απονευρώσει τη Βραζιλία, ειδικά στον άξονα, για περίπου 60 λεπτά του κανονικού αγώνα και έναν looser προπονητή όπως ο Τίτε να μην μπορεί να βρει λύσεις και όταν τις βρίσκει, οι επιθετικοί του να στέκονται κατώτεροι των περιστάσεων.

Μετά το 60′ πάντως η Βραζιλία ανέβασε τις γραμμές της και προχώρησε στην κίνηση του επικίνδυνου Ροντρίγκο από τον πάγκο και ήταν η ομάδα που κυνήγησε περισσότερο το γκολ, αλλά να μην το κάνει λόγω Λιβάκοβιτς και έλλειψης συγκέντρωσης.

Και όταν ένα ματς πάει στην παράταση, όπου υπάρχει κούραση και λάθη, είναι πάντα ανοιχτό και επίφοβο για όλους, με τη Βραζιλία να βρίσκει τελικά το γκολ που έψαχνε (περισσότερο από την αντίπαλό της) με έξοχο συνδυασμό Νείμάρ, Ροντρίγκο, Πακετά.

Όλοι τότε θεώρησαν ότι το παιχνίδι κρίθηκε και ότι η Κροατία δεν θα μπορέσει να αντιδράσει και να παραβιάσει την υποτιθέμενη στιβαρή άμυνα της Βραζιλίας.

Αλλά με συγχωρείτε…ποια στιβαρή άμυνα όταν στο προηγούμενο ματς η Ν.Κορέα τους έκανε ένα γκολ και 3,4 ακόμα καλές ευκαιρίες ; Και γιατί τότε να μην βρει και η Κροατία τη φάση της να κάνει γκολ ;

Tο βρήκε λοιπόν σε μια φάση στο 117’ με τον έμπειρο Όρσιτς και τον…απίθανο Πέτκοβιτς  την άμυνα της Βραζιλίας απούσα, αντί να “καταπίνει τη μπάλα” σε εκείνο το σημείο, δείχνοντάς μας αυτό που λέμε ότι ήταν μια χαβαλετζίδικη ομάδα !

Ο δε Ντάλιτς το πάλεψε μέχρι τέλους με τις αλλαγές του από τον πάγκο και βάζοντας πολύ σωστά παραπάνω επιθετικό για να γεμίσει όσο μπορεί την αντίπαλη περιοχή και τα έπαιξε όλα για όλα.

Τα δε πέναλτι είναι μια διαδικασία που αποδείχθηκε ότι οι Κροάτες έχουν το Know how, έστω και αν ο Άλισον είναι καλύτερος τερματοφύλακας από τον Λιβάκοβιτς, και τελικά φάνηκε πως ήταν καλύτερα συγκεντρωμένοι και προετοιμασία από τους Βραζιλιάνους για αυτό το ενδεχόμενο.

Η Βραζιλία λοιπόν δεν θα κατακτήσει ούτε αυτό το μουντιάλ (τελευταίο ήταν το 2002), δείχνοντας ότι κόντρα στις καλές Ευρωπαίκές ομάδες δεν έχει πλέον το know-how και τον απαραίτητο ορθολογισμό.

Όσο για την Κροατία έχει ήδη πετύχει έναν άθλο, ίσως μεγαλύτερο και από αυτόν του 1998, αλλά και του 2018 δεδομένου ότι αυτή η ομάδα δεν είναι τόσο ποιοτική όσο ήταν εκείνες και θα πάει να παίξει κόντρα στην Αργεντινή χωρίς άγχος για να κάνει κάτι ακόμα πιο σπουδαίο.

ΘΕΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΝΤΟΜΙΝΙΚ ΛΙΒΑΚΟΒΙΤΣ

Ο Κροάτης τερματοφύλακας ήταν εξαιρετικός και στα 120’ λεπτά αγώνα και κυρίως βέβαια ήταν αυτός που στη διαδικασία των πέναλτι έπιασε αυτό του   και έδωσε ουσιαστικά τη νίκη στην ομάδα του.

ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΟΛΗ Η FRONT LINE ΤΗΣ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ

Και ειδικά η αρχική με Ριτσάρλισον, Βινίσιους και Ραφίνια που στάθηκε κατώτερη των περιστάσεων και άστοχη στην τελική προσπάθεια, με αποτέλεσμα ο Νεϊμάρ να γίνεται ο παίκτης που επομιζόταν τα πάντα μεσοεπιθετικά και επιθετικά

Άξιζε τη νίκη η Αργεντινή, μέτρια η Ολλανδία

Το παιχνίδι αυτό νομίζουμε ότι το κέρδισε ή ομάδα που κυνήγησε περισσότερο τη νίκη και νομίζουμε ότι εν τέλει δίκαια η ομάδα της Αργεντινής πήρε την πρόκριση στην τετράδα, αν και κάποιες συμπεριφορές των παικτών της σε αυτό, δεν την τιμούν.

Παρότι η Αργεντινή κατέβηκε με τρία στόπερ για να φυλάει τα νότα της, φάνηκε από την αρχή ότι έχει μπει πιο επιθετική και αποφασισμένη να ψάξει το γκολ απέναντι σε μια Ολλανδία που πήγε στο συγκεκριμένο της παθητικό παιχνίδι, περιμένοντας να βρει μια αντεπίθεση ή έναν καλό αυτοματισμό για να βρει το γκο.

Τελικά η Αργεντινή και σκόραρε με τον υπέροχο συνδυασμό Μέσι και Μολίνα και έδειχνε να ελέγχει στη συνέχεια το παιχνίδι απέναντι σε μια Ολλανδία που δεν είχε βρεθεί ξανά πίσω στο σκορ και φαινόταν να μη βρίσκει λύσεις και να μην απειλεί.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Φαν Γκάαλ προχώρησε σε ενδεδειγμένες αλλαγές με Κουπμάινερς και Μπέργκχάουζ και πήρε οριακά την κατοχή της μπάλας, χωρίς όμως να γίνεται ιδιαίτερα απειλητική.

Πιο ουσιαστική η Αργεντινή, που έβγαινε επικίνδυνα στις αντεπιθέσεις, έκανε τελικά και ένα δεύτερο γκολ με το πέναλτι του Μέσι, όταν ο Ντάμφρις «σκούπισε» τον Ακούνια.

Όλα έμοιαζαν να έχουν κριθεί, μόνο που υπήρχε και ο πολύπειρος Φαν Γκάαλ που συνέχισε να το παλεύει από τον πάγκο και προσπάθησε να χτυπήσει στα ύψη την Αργεντινή και υπήρχαν και «παιδικές ασθένειες» της Αργεντινής όπως ο υπέρμετρος ενθουσιασμός  και έπειτα ο πανικός.

Κάπως έτσι λοιπόν φτάσαμε στο 2-2 με μεγάλο πρωταγωνιστή έναν σχετικά άγνωστο σέντερ φορ όπως ο Βέγκχορστ και το ματς έφτασε στην παράταση.

Εκεί είδαμε μια υπερβολικά φοβική Ολλανδία, αν και θα περιμένει κανείς ότι θα είχε καλύτερο Momentum και ψυχολογία από τους αντιπάλους της και την Αργεντινή να ψάχνει περισσότερο το γκολ και να κάνει δύο, τρεις καλές ευκαιρίες που όμως δεν ευδοκίμησαν.

Αν μπορούμε να πούμε κάτι για τα πέναλτι είναι ότι μίλησε και η παράδοση που έχουν οι δύο ομάδες στη διαδικασία (θετική η Αργεντινή, αρνητική η Ολλανδία), αλλά και το ότι οι Λατίνοι διαθέτουν καλό τερματοφύλακα και έτσι η Αργεντινή έκανε το μεγάλο βήμα για τα ημιτελικά.

Τα περί διαιτησίας του Μέσι και άλλων Αργεντινών, νομίζουμε πάντως ότι είναι κούφια λόγια διότι-παρότι αυτός είναι ένας μέτριος διαιτητής που έχασε αρκετά τον έλεγχο του αγώνα-πολύ απλά χαρίστηκε μια κόκκινη κάρτα στη φάση όπου παίκτης των Αργεντίνων κλοτσάει τη μπάλα πάνω στους αναπληρωματικούς της Ολλανδίας.

Τέλος πάντως η Αργεντινή πέτυχε αυτό που ήθελε και πλέον φαντάζει αν μη τι άλλο το φαβορί για πρόκριση στον τελικό απέναντι σε μια Κροατία που η λογική λέει ότι έχει πιάσει ταβάνι. 

Ταβάνι επίσης νομίζουμε ότι έπιασε και η Ολλανδία η οποία δεν έχει την ποιότητα να επαναλάβει κατορθώματα του 2010 και 2014 και, αν μη τι άλλο, δεν ενθουσίασε με τον τρόπο παιχνιδιού της ούτε και τους ίδιους τους Ολλανδούς.

ΘΕΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΛΙΟΝΕΛ ΜΕΣΙ

Ήταν ο ηγέτης που πρέπει με μια απίθανη ασίστ και πέναλτι – γκολ και οδηγούσε εκ του ασφαλούς την ομάδα του στην τετράδα, ωστόσο και η συμπεριφορά του με τον να βρίζει και να προκαλεί αντιπάλους και διαιτητές δεν τον τιμά.

ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΜΕΜΦΙΣ ΝΤΕΠΑΪ

Το αστέρι στην επίθεση των Ολλανδών ήταν σαν να μην υπήρχε γι’αυτό και αντικαταστάθηκε στο 79^ο λεπτό από τον Φαβ Γκάαλ, τη στιγμή που η ομάδα του κυνηγούσε γκολ

Φοβερό Μαρόκο τιμώρησε τους υπερόπτες Ισπανούς

Οι περισσότεροι φίλαθλοι σε αυτό το ζευγάρι, είτε προεξοφλούσαν την πρόκριση των Ισπανών, είτε την έβλεπαν-εύκολα ή δύσκολα- και την απεύχονταν.

Να όμως που ένα φοβερό Μαρόκο τιμώρησε μια υπεροπτική Ισπανία η οποία μάλιστα μπήκε στη διαδικασία να διαλέξει αντίπαλο και προφανώς προτίμησε το Μαρόκο από την Κροατία που θα έπαιζε ως πρώτη στον όμιλο, αλλά και να ξεφορτωθεί και τη Γερμανία που πίστευε ότι μπορεί να την έβρισκε αντίπαλο παρακάτω.

Τελικά είχαν το δίκιο όσοι έβλεπαν μια συνεχώς πτωτική πορεία της Ισπανία μετά το πρώτο ματς και το 7-0 επί της Κόστα Ρίκα και πως το Μαρόκο, με τη σφιχτή άμυνα και την ποιότητα κάποιων παικτών που διαθέτει, θα τους έβαζε δύσκολα.

Κατά τ’ άλλα το ματς είχε τη μορφή που περιμέναμε, αλλά με μια Ισπανία κατώτερη των περιστάσεων και ένα εκνευριστικό τίκι-τάκα, χωρίς καμία φαντασία και αποτελεσματικότητα και τον προπονητή Λουίς Ενρίκε να παρατάσσει ακατανόητα την ομάδα χωρίς τον Μοράτα και με ψευοεννιάρι τον Ασένσιο.

Το Μαρόκο τους είχε διαβάσει πολύ καλά και τους είχε μπλοκάρει ειδικά στο άξονα, όπου είναι το πιο δυνατό σημείο τους, και αυτό που είδαμε για 120 λεπτά ήταν ένα παιχνίδι υπεροχής των Ισπανών που δεν είχε τρόπο να φτάσει σε γκολ, αλλά χωρίς καν ντρίπλες και σουτ της προκοπής. Πως να βάλεις γκολ στο Μαρόκο έτσι ;

Αυτό μάλιστα δεν άλλαξε ούτε καν όταν το Μαρόκο έκανε αναγκαστικές αλλαγές στην άμυνα και είχε και τον Ζιγιέχ κουρασμένο από ένα σημείο και μετά και χαρακτηριστικό, ως κίνηση μάλλον αδιεξόδου, ότι κάποια στιγμή άρχισε ο Ρόδρι να προσπαθείναι να δημιουργεί παιχνίδι μεσοεπιθετικά.

Κάποιες καλές ευκαιρίες μάλιστα είδαμε εκατέρωθεν στα 120 λεπτά αγώνα (κυρίως από λάθη κούρασης), οπότε η Ισπανία σαφώς δεν μπορεί να πει ότι άξιζε κάτι καλύτερο από τον αγώνα.

Στα δε πέναλτι όσο και να είχαν προπονηθεί οι Ισπανοί, υπήρχε από την άλλη ένας Μαροκινός τερματοφύλακας με εξαιρετικά στατιστικά στα πέναλτι, ένα γήπεδο-στην πλειοψηφία του υπέρ των Μαροκινών-αλλά και μια Ισπανία με ιστορικό όπου τα θαλασσώνει σε διαδικασίες πέναλτι σε μουντιάλ.

Ο Μπουνού λοιπόν έπιασε τα πέναλτι και οι βορειοαφρικανοί είναι στην οχτάδα ως η πρώτη Αραβική και τέταρτη Αφρικανική ομάδα που τα καταφέρνει.

Αν το δούμε και κάπως εξωποδοσφαιρικά, αυτό είναι και ένα χτύπημα στους haters του μουσουλμανικού κόσμου που με την διοργάνωση του Κατάρ βρήκαν μια καλή αφορμή να βγάλουν την εμπάθεια και τον κρυφό ή φανερό ρατσισμό τους.

Η δε Ισπανία, αν κρίνουμε από το γεμάτο και πολύ νεανικό ρόστερ που διαθέτει, απέτυχε οικτρά και εκτέθηκε στους ποδοσφαιρόφιλους και στη χώρα της και παγκοσμίως.

ΘΕΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΓΙΑΣΙΝ ΜΠΟΥΝΟΥ

Ήρωας της πρόκρισης στα πέναλτι, με τις αποκρούσεις του και με καλή απόδοση σε όλο το ματς, οπότε δίκαια παίρνει τον τίτλο του πολυτιμότερου.

ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΛΟΥΙΣ ΕΝΡΙΚΕ

Ο προπονητής της Ισπανίας που παρέταξε στον αγώνα μια ομάδα ανέτοιμη τακτικά, αγωνιστικά και ψυχολογικά.

Τρίβαμε τα μάτια μας με αυτήν την Πορτογαλία

Και εμείς και οι περισσότεροι περιμέναμε ότι η Πορτογαλία, αν και ήταν το φαβορί, δεν θα έχει ένα εύκολο ματς με τους Ελβετούς που μέχρι τώρα τους ξέραμε ως μια ομάδα που αν μη τι άλλο δεν ηττάται εύκολα.

Να όμως που η Πορτογαλία μας εξέπληξε όλους και μας έδειξε ένα εξαιρετικό ποδόσφαιρο που ίσως δεν έχουμε ξαναδεί από αυτήν και ειδικά βέβαια από τον μετρ του κατενάτσιο Σάντος

Το αξιοσημείωτο όμως είναι η Πορτογαλία έπαιξε έτσι χωρίς τον Ρονάλντο (που είναι αναμφίβολα στη δύση της καριέρας του και δεν μπορεί άλλο) και ότι βέβαια ο Σάντος δικαιώθηκε για την επιλογή του αντικαταστάτη του Ράμος ο οποίος έκανε τρία γκολ με το καλημέρα !

Κατά τ’άλλα είδαμε από την αρχή μια Πορτογαλία με νιάτα (εξαίρεση ο Πέπε που πάντως έκανε και αυτός ένα γκολ) όρεξη για καλό και ορθολογικό ποδόσφαιρο που πήρε από τους παίκτες το 100 % των δυνατοτήτων του. Ένα ποδόσφαιρο όπου η μπάλα παιζόταν γρήγορα και μη τη μία τα χαφ στην επίθεση-το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από την Ισπανία- και γι’αυτό ήταν αποτελεσματικό.

Και είναι πραγματικά σχεδόν πρωτοφανές για ομάδα του Σάντος να παίζει έτσι-και μάλιστα να μη βάζει και φρένο όταν έχει κλειδώσει τη νίκη- και αυτό οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε

Από την άλλη η Ελβετία έμοιαζε να μπήκε με τη νοοτροπία του «και μέχρι εδώ που φτάσαμε καλά ήταν και τώρα ότι γίνει», ενώ με απουσίες της τελευταίας στιγμής που είχε φάνηκε σαν να είχε χάσει τη χημεία της και ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο απλά παρακολουθούσε τον αντίπαλο να παίζει.

Κάπως έτσι λοιπόν είδαμε αυτό το 6-1 που σαφώς τώρα κάνει τους φίλους της Πορτογαλίας να αισιοδοξούν για πρόκριση στην τετράδα, αλλά και να ονειρεύονται και τον τελικό.

Δεν είναι βέβαια τόσο απλά τα πράγματα διότι σε όλα τα παιχνίδια της Πορτογαλία μέχρι τώρα έχει δεχθεί ευκαιρίες, αλλά και τουλάχιστον ένα γκολ (εκτός με την Ουρουγουάη) που σε συνδυασμό με την έλλειψη βαριάς φανέλας θα μπορούσε στα δύσκολα να τους κοστίσει.

Η Ελβετία χαιρετάει τη διοργάνωση έχοντας πιάσει το συνηθισμένο «ταβάνι» της για μουντιάλ και όντας και λίγο αντιτουριστική, δεδομε΄νου ότι δεν είναι μια χώρα που…καίγεται για το ποδόσφαιρο και το άθλημα συντηρείται περισσότερο από το αγωνιστικό και φίλαθλο ενδιαφέρον των μεταναστών.

ΘΕΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΓΚΟΝΣΑΛΟ  ΡΑΜΟΣ

Ποιός άλλος να είναι, αφού ο νεαρός σέντερ φορ που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Ρονάλντο έκανε τρία γκολ με ένα υπέροχο παιχνίδι.

ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΟΛΗ Η ΑΜΥΝΑ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ

Θα μπορούσαμε να βάλουμε σχεδόν όλη την ομάδα, αλλά θα ξεχωρίζαμε την κάκιστη αμυντική γραμμή και τον τερματοφύλακά της που ότι πήγαινε μέσα το έτρωγαν…