Αδιανότο να το πιστέψει κανείς, αλλά είναι πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει σήμερα με τον φασίστα Ρωσόδουλο Τραμπ στην εξουσία στην Αμερικανική-σε πλήρη παρακμή πλέον-υπερδύναμη !
Αυτός στη δεύτερη πλέον θητεία του, όχι μόνο προσπαθεί να καταλύσει σιγά, σιγά το κράτος δικαίου της Αμερικανικής Δημοκρατίας και να την κάνει και αστυνομικό κράτος, αλλά γίνεται και ένας θλιβερός αβαντόδορος του Πούτιν, όπως μπορεί να διαπιστώσει κάθε σκεπτόμενος γνώστης της γεωπολιτικής πραγματικότητας.
Χαρακτηριστικό ένα άθρο του Ρεπουμπλικανού Τζον Μπόλτον (πρώην σύμβουλος εθνικής ασφαλείας επί της πρώτης θητείας Τραμπ) πως αυτός ο τύπος άγεται και φέρεται από τον Πούτιν, ο οποίος ανεμπόδιστα πλέον προκαλεί, κοροϊδεύει και επιτίθεται και γεωπολιτικά και οικονομικά και φραστικά σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο !
Ο Τραμπ και το περιβάλλον του ισχυρίζονται λοιπόν-μεταξύ άλλων-πως o πόλεμος της Ουκρανίας δεν είναι δικός τους και ότι για αυτόν ευθύνονται ο Μπάιντεν και ο Ομπάμα (δηλαδή όχι ο Πούτιν) και πως με αυτόν πρόεδρο δεν θα γινόταν ποτέ κλπ.
Αποσιωπά βέβαια ότι επί των ημερών του ήταν σε πλήρη εξέλιξη ο πόλεμος στην ανατολική Ουκρανία, χωρίς να τον αποτρέψει, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες…
Επιπλέον δίνει ψεύτικα τελεσίγραφα στη Μόσχα για να σταματήσει ο πόλεμος και τα οποία βέβαια ποδοπατάει, τη στιγμή που ο Πούτιν προτείνει για να σταματήσει τον πόλεμο να πάρει την Κριμαία και όλη την ανατολική Ουκρανία (ακόμα και το κομμάτι το οποίο δεν έχει κατακτήσει με τα όπλα), αλλά και ουσιαστικά καμία διεθνή προστασία για την ακεραιότητα της υπόλοιπης Ουκρανίας !
Σκεφτείτε τι σημαίνουν όλα αυτά και το να συνέβαιναν την περίοδο του ψυχρού πολέμου και στη θέση της Ρωσίας να ήταν η Σοβιετική Ένωση ! Θα μπορούσε ποτέ να εκλεγεί στις ΗΠΑ ένας πρόεδρος που να λέει και να κάνει αυτά τα πράγματα ; Αλλά και αν εκλεγόταν δεν θα θεωρείτο εθνοπροδότης ; Τώρα γιατί όχι ;
Και όμως συμβαίνει, καθώς η Αμερικανική υπερδύναμη αποφάσισε ουσιαστικά να αυτοκτονήσει καλοπιάνοντας αφελέστατα τον αιμοσταγή εχθρό της και νομίζοντας ότι μπορεί να τον προσεταιριστεί !
Ας δούμε όμως τι ακριβώς συνέβη επί της ουσίας ; Ένα τυχοδιωκτικό κομμάτι της Αμερικανικής αστικής τάξης βλέποντας τη Ρωσία σε διαρκή γεωπολιτική άνοδο, αποφάσισε να ρίξει στο παιχνίδι της πολιτικής έναν τύπο με αγαστές σχέσεις μαζί της.
Αυτός δεν είναι άλλος από τον μεγιστάνα Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος μάλιστα έχει αποδειχθεί ότι είχε στενές και ύποπτες σχέσεις με τη Σοβιτετική Ένωση ήδη από το 1987 !
Το σκεπτικό τους ήταν ανόητο και καθαρά οικονομίστικο. Δηλαδή θεώρησαν ως βασικό τους εχθρό την Κίνα μόνο και μόνο επειδή πολύ ισχυρή και ανερχόμενη οικονομικά και ανταγωνιζόμενη, σε μεγάλο βαθμό αθέμιτα, τις ΗΠΑ.
Η τύφλα τους όμως τους εμπόδισε να δουν το γεωπολιτικό κομμάτι όπου η φασιστική Ρωσία του Πούτιν είναι πανίσχυρη και ανερχόμενη και αντιαμερικανική και ενώ η Κίνα είναι απλά ένας συμμαχός της !
Ίσως μάλιστα δεν θεώρησαν τη Ρωσία τόσο εχθρική διότι δεν είναι πλέον κομμουνιστική ή έστω σοσιαλιστική και αγνωόντας ότι την κυβερνά ακόμα ένας αδίστακτος κομμουνιστής μακελάρης.
Αυτό είναι και το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι δυτικοί αναλυτές οι οποίοι αδυνατούν να καταλάβουν ότι η Ρωσία του Πούτιν είναι η συνέχεια του προηγούμενου δικτατορικού κομμουνιστικού καθεστώς, αλλά με άλλα μέσα.
Κάπως έτσι βγήκε εκεί στην Αμερική και το ανόητο αλλά δημοφιλές θεώρημα ότι και καλά θα πρέπει να πάρουμε τη Ρωσία με το μέρος μας για να μην πέσει στην αγκαλιά της υπερδύναμης Κίνας, κάτι που θα το ακούν στο Κρεμλίνο και θα γελούν ειρωνικά !
Έθεσαν μάλιστα τον Τραμπ στο πολιτικό προσκήνιο και υποψήφιο πρόεδρο δύο φορές αγνωόντας εγκληματικά τις ακροδεξιές-φασιστικές του τάσεις τις οποίες και έδειξε με το χειρότερο τρόπο με τη γνωστή εισβολή τραμπούκων στο Καπιτόλιο, αλλά αυτό δεν τους συνέφερε.
Και από τη στιγμή βέβαια που ήταν υποψήφιος πρόεδρος ήταν και πολύ πιθανό να εκλεγεί, βρίσκοντας επικοινωνιακά τα «κουμπιά» και τα κατώτερα ένστικτα των πιο αδαών Αμεριακνών ψηφοφόρων και το πως και το γιατί τους παρέσυρε το έχουμε αναλύσει πιο διεξοδικά στο παρελθόν.
Ολα αυτά είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν αργά ή γρήγορα ένα μακροχρόνιο ντόμινο εξελίξεων συνεπειών σε όλο τον κόσμο, καθώς οι ΗΠΑ κατρακυλούν γεωπολιτικά και ο Πούτιν αναβαθμίζεται σιγά, σιγά σε πλανητάρχη, αλλά πάμε να δούμε πως τα βλέπει τα αράγματα και η δική μας χώρα…
Η Ελλάδα λοιπόν πρέπει να έχει από τους πιο συμπλεγματικούς και αντιδημοκρατικούς λαούς, τουλάχιστον μέσα στον θεωρούμενο δημοκρατικό κόσμο !
Μια ματιά να ρίξεις είτε σε δημοσκοπήσεις, είτε στα social media και βλέπεις την κυριαρχία είτε των ακραιφνώς Ρωσόφιλων-Πουτινόφιλων (κυρίως μαύροι και κόκκινοι φασίστες), είτε και τον υφεσιακών που πιστεύουν ότι μεγαλοποιείται στη δύση ο ρωσικός κίνδυνος που δεν είναι και τόσο υπαρκτός, οπότε θα πρέπει να τα βρούμε με κάποιον τρόπο μαζί τους !
Και όλα αυτά σε ποιές ιστορικές και παρούσες συνθήκες ; Τη στιγμή που η Ρωσία είναι παραδοσιακά μια γενικά εχθρική χώρα προς τον Ελληνισμό και τη στιγμή που τώρα οι σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας είναι πιο στενές από ποτέ !
Πολλώ δε μάλλον που μια βίαιη αλλαγή συνόρων με διαμελισμούς και προσαρτήσεις εδαφών θα δημιουργήσει ένα επικίνδυνο εις βάρος μας αναθεωρητικό προηγούμενο και στην Κύπρο ή και όπου αλλού μπορεί να προκύψει με την απρόβλεπτη Τουρκία του Ερντογάν !
Και όμως ο Έλληνας, πάντα στην πλειοψηφία του, είτε αγαπάει τον Πούτιν και τον αυταρχισμό του ή δεν τον θεωρεί και τόσο κακό όσο του λένε !
Και πως αντιμετωπίζουν προπαγανδιστικά αυτή τη γεωπολιτική αντίφαση ειδικά οι νεοδωσίλογοι-νεοταγματασφαλίτες της άκρας δεξιάς ; Λένε πως «αφού η Τουρκία τα έχει καλά με τη Ρωσία, ας πάμε κι’εμείς λίγο με τη Ρωσία να ωφεληθούμε» !
Αυτή είναι μια σκηρή υπένθύμιση ότι αυτή τη χώρα, παρά τον φαινομενικό εθνικισμό και σωβινισμό που τη χαρακτηρίζει, έχει μεγάλη παράδοση στο να παράγει προδότες, ρουφιάνους και τυχοδιώκτες, αν και αυτά δεν μας τα λένε ιστορικοί και σύγχρονοι αναλυτές (δεξιοί και αριστεροί και οτιδήποτε άλλον) που συνηθίζουν ωραιοποιούν τα πάντα !
Και θα λέγαμε και πλήρης επιβεβαίωση και του στρατηγού Μακρυγιάννη-200 περίπου χρόνια μετά- που έλεγε ότι είμαστε άτιμοι άνθρωποι, ανάξιοι της λευτεριάς και έτοιμοι να προδώσουμε ανά πάσα στιγμή !
