Πάντως μετά την αποτυχία του Ίλιντεν ήταν κυρίως Ελλάδα και Βουλγαρία (και όλοι μαζί κατά των Οθωμανών) αυτές οι χώρες που είχαν να «μονομαχήσουν» για την κατάκτηση της Μακεδονίας. Αυτό και έγινε με αποκορύφωμα τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13 που έφεραν τα εξής αποτελέσματα:
Το μεγαλύτερο κομμάτι της σύγχρονης Μακεδονίας (51 %) πέρασε στη νικήτρια Ελλάδα και ένα πολύ μικρότερο στην ηττημένη Βουλγαρία. Ωστόσο το δεύτερο μεγαλύτερο κομμάτι της Μακεδονίας (περίπου 38 %) πέρασε- φυσικά με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας- στη σύμμαχό μας στον πόλεμο Σερβία, ενώ άλλες πολύ μικρές Μακεδονικές λωρίδες διατήρησαν η Σερβία και η Αλβανία. Αυτό λοιπόν το σημαντικό κομμάτι της Μακεδονίας που παραχώρησε τότε η Ελλάδα στη σύμμαχό Σερβία δεν είναι άλλο από τη σημερινή ΠΓΔΜ ! Ο πληθυσμός ήταν κυρίως Σλαβομακεδονικός (Μακεντόντσι)- και με μια σημαντική Αλβανική μειονότητα- και με διαθέσεις αυτοδιάθεσης ή αυτονομίας μετά το Ίλιντεν.
Βλέπουμε λοιπόν ότι πολλοί δικοί μας προπαγανδιστές και ιστορικοί ψεύδονται όταν λένε ότι η συγκεκριμένη περιοχή δεν είναι Μακεδονικό έδαφος και επομένως σήμερα δεν πρέπει να έχει τη λέξη «Μακεδονία» στο όνομά της. Διότι όχι μόνο είναι το 30 % του σύγχρονου Μακεδονικού εδάφους, αλλά παραχωρήθηκε σε μια άλλη χώρα (Σερβία) από την ίδια την Ελλάδα !
Λίγο αργότερα δημιουργήθηκε λοιπόν το βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων (που αργότερα μετονομάστηκε σε Γιουγκοσλαβία και που περιλάμβανε και τη σημερινή ΠΓΔΜ), αλλά κύλησε προπολεμικά στον αυταρχισμό και στη βίαιη αφομοίωση όλων των εθνοτήτων της στη βάση της Σερβικής κυριαρχίας. Έτσι και η Σερβική καταστολή και βίαιη αφομοίωση στράφηκε και επάνω στους Σλαβομακεδόνες που ζούσαν σε αυτήν την περιοχή και αυτό τους ενίσχυσε κατά κάποιον τρόπο και τις διαθέσεις αυτοδιάθεσης και μια υπό δημιουργία Μακεδονική εθνική ταυτότητα.
Αλλά τον «πονοκέφαλο» των πολλών χιλιάδων Σλαβόφωνων με τάσεις αυτοδιάθεσης είχε να αντιμετωπίσει και η Ελλάδα στο δικό της κομμάτι της Μακεδονίας η οποία ακολούθησε και αυτή τις πρακτικές της καταστολής και βίαιης αφομοίωσης (Ελληνοποίησης), όπως και η Σερβία.
Η θέση της Σταλινικής Κομιντέρν (κομμουνιστικής διεθνούς) περί ανεξάρτητου ενωμένου Μακεδονικού κράτους, όπως εκφράστηκε το 1933, ενίσχυσε κι’άλλο τις διαθέσεις αυτοδιάθεσης των Σλαβομακεδόνων σε Σερβία και Ελλάδα.
Έτσι και το δικό μας ΚΚΕ τάχθηκε αρχικά και αυτό υπέρ ενός ανεξάρτητου Μακεδονικού κράτους ! Λίγο πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο το ΚΚΕ άλλαξε αυτή τη θέση, βλέποντας πως ήταν μια ανθελληνική θέση που είχε μεγάλο κόστος για αυτούς. Άλλωστε η Ελλάδα δεν είχε καμία διάθεση να παραδώσει αλλού εδάφη που πρόσφατα είχε κερδίσει. Αυτή τη φορά έλεγαν αόριστα πως «το ΚΚΕ θα δώσει στον καταπιεσμένο Σλαβο-Μακεδονικό λαό την αυτοδιάθεση και τα δικαιώματα που τόσο επιθυμεί»
Έτσι δεν ήταν περίεργο που κατά τον εμφύλιο πόλεμο η μεγάλη πλειοψηφία των Σλαβόφωνων της Ελληνικής Μακεδονίας (οι περισσότεροι των οποίων πολέμησαν πάντως με συνέπεια και κατά των ναζί) στήριξε τους κομμουνιστές, σε σημείο που κάποια στιγμή έφτασε ακόμα και το 60 % του λεγόμενου «Δημοκρατικού Στρατού» να αποτελείται από Σλαβομακεδόνες ! Η καταστολή που είχαν υποστεί από το Ελληνικό κράτος τα προηγούμενα χρόνια τους οδήγησε στην αγκαλιά των κομμουνιστών για να πάρουν τα δικαιώματα και την αυτοδιάθεση που ήθελαν….
Η οριστική ήττα των αριστερών στον εμφύλιο θα οδηγήσεις τελικά τους περισσότερους Σλαβόφωνους της Μακεδονίας οριστικά εκτός Ελλάδας και εδώ παρέμεινε τελικά μια μειοψηφία αυτών που σήμερα, στην πλειοψηφία τους, είναι ενταγμένοι στο Ελληνικό έθνος…
Στη Γιουγκοσλαβία ωστόσο οι εξελίξεις, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ήταν τελείως διαφορετικές αφού η εξουσία πέρασε σε σοσιαλιστές-κομμουνιστές υπό τον Τίτο. Αυτός αναγνώρισε τη συγκεκριμένη Μακεδονική επαρχία ως ομόσπονδη δημοκρατία με το όνομα «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας» και έδωσε στους κατοίκους της περιοχής τα περισσότερα από τα δικαιώματα αυτοδιάθεσης που ζητούσαν. Για τον λόγο αυτό και δεν εκδηλώθηκε, μέχρι τον θάνατο του Τίτο, κάποιο εθνικοανεξαρτησιακό κίνημα στην περιοχή.
Ο θάνατος του Τίτο το 1981 θα αναπαράγει ωστόσο εθνικοανεξαρτησιακές ιδέες ανάμεσα στους Σλαβομακεδόνες κατοίκους της Γιουγκοσλαβίας, όπως άλλωστε και στις άλλες ομόσπονδες δημοκρατίες της χώρας, και ο Σέρβικος εθνικισμός του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς (1987) θα τις ενθαρρύνει ακόμα περισσότερο. Τον Γιουγκοσλαβικό εμφύλιο που ξεκίνησε το 1991 θα ακολουθήσει ένα «βελούδινο» διαζύγιο αυτής της «ομόσπονδης δημοκρατίας της Μακεδονίας» με τη Γιουγκοσλαβία, καθώς η πρώτη δεν συγκρούστηκε ποτέ ανοιχτά με το καθεστώς Μιλόσεβιτς.
Έτσι τον Σεπτέμβρη του 1991 γίνεται δημοψήφισμα και η πρόταση της ανεξαρτησίας της χώρας από τη Γιουγκοσλαβία κερδίζει με ποσοστό 65 % !
Αυτό το νέο κράτος ήταν ένα γεωγραφικό κομμάτι της Μακεδονίας, με κυρίως Σλάβικο- και δευτερευόντως Αλβανικό- πληθυσμό και είχε διαμορφώσει, λόγω των γεωπολιτικών και ιστορικών συγκυριών, σε μεγάλο βαθμό μια Μακεδονική εθνική ταυτότητα, άρα και εθνικότητα. Η γλώσσα τους είναι πολύ κοντά στη Βουλγαρική, και με λίγα Σερβικά στοιχεία, και αναγνωρίστηκε τελικά, από γλωσσολόγους και διεθνείς οργανισμούς, μετά την ανεξαρτησία τους ως ξεχωριστή «Μακεδονική» γλώσσα.
Ωστόσο στην προσπάθεια τους να ενισχύσουν την- μέχρι τότε σχετικά εύθραυστη- εθνική συνείδηση των κατοίκων τους φάνηκαν «μπουνταλάδες» και άρχισαν- κυρίως από ένα σημείο και μετά- να προπαγανδίζουν καταγωγή από τους αρχαίους Μακεδονες, Μεγαλέξανδρους κλπ. και χτίζοντας έτσι τον εθνικό τους μύθο, μέσω της αρχαιοπληξίας…
Γυρνώντας στα προ της ανεξαρτησίας, η εντελώς ηλίθια και κοντόφθαλμη Ελληνική διπλωματία πιάνεται στον ύπνο, αδυνατώντας να καταλάβει αυτό που όλη η Ευρώπη έβλεπε, πως δηλαδή η Γιουγκοσλαβία οδεύει προς διάλυση και πως μπορεί να προκύψει ένα τέτοιο ζήτημα στη γειτονιά μας. Δεν το αντιλήφθηκαν μάλιστα ούτε καν όταν το 1991 ξεκίνησε ο Γιουγκοσλαβικός εμφύλιος !
Έτσι λοιπόν όταν στα τέλη του 1991 εμφανίζεται στα δικά μας σύνορα ένα νέο κράτος με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας»- και με αρχική σημαία τον ήλιο της Βεργίνας- έρχεται «κεραμίδα στο κεφάλι» όλου του πολιτικού, και όχι μόνο,κόσμου και όλοι γνωρίζουμε τις αντιδράσεις πανικού και διπλωματικού εξτρεμισμού που ακολούθησαν και που τα απόνερά τους τα ζούμε μέχρι και σήμερα…
ΣΥΝΟΨΗ
Τώρα η εχθρότητα και ο φόβος με την οποία το αντιμετώπισε η Ελλάδα την ύπαρξη αυτού του κράτους οφείλεται στο εξής: Χαλούσε τους εθνικούς μύθους που καλλιεργήθηκαν, μετά την ενσωμάτωση της Ελληνικής Μακεδονίας στη χώρα μας, πως υπάρχει μόνο μία Μακεδονία και μόνο Ελληνική και διαχρονικά Ελληνική και ακόμα πως οι σύγχρονοι Μακεδόνες μπορούν να είναι μόνο Έλληνες και τίποτε άλλο.
Ελάχιστοι ακόμα και σήμερα τολμούν να πουν την αλήθεια στον Ελληνικό λαό πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι και να εξηγήσουν ορθολογικά το ζήτημα. Ακόμα περισσότερο (και πιο ακατανόητα) τρέμουν να πουν την αλήθεια πως ο σημερινός πληθυσμός της Ελληνικής Μακεδονίας διαμορφώθηκε ως αμιγώς Ελληνικός λόγω των ανταλλαγών πληθυσμών και της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922 και πως σήμερα αποτελείται κατά περίπου 70 % από αυτόν τον «νέο πληθυσμό» των προσφύγων .
Ήταν δηλαδή κάποτε και αυτός ένα σύμμικτος πληθυσμός, όπως τον παρέλαβε το Ελληνικό κράτος το 1913. Ποιο όμως το κακό, αν πούμε κάποτε αυτές της αλήθειες σήμερα και γιατί θεωρούνται κάτι τόσο τρομερό ; Μήπως θα μας ζητήσει κανένας να απολογηθούμε που πήραμε πριν έναν αιώνα την Ελληνική Μακεδονία ; H μήπως θα έρθει κανένας Σκοπιανο-Βουλγάρικος εισβολέας να μας την πάρει πίσω ;
Αστείο και να το σκεφτόμαστε, αλλά και επικίνδυνο να το προπαγανδίζουμε στον Ελληνικό πληθυσμό της Βόρειας Ελλάδας που έχει-από τις μνήμες των προγόνων του- την αίσθηση του τι σημαίνει εθνοκαθάρσεις, προσφυγιά και ανταλλαγές πληθυσμών, οπότε και μεγάλη ευαισθησία σε αυτό.
ΠΗΓΕΣ: https://en.wikipedia.org/wiki/Macedonia_(ancient_kingdom)#/media/File:Expansion_of_Macedon_(English).svg
https://en.wikipedia.org/wiki/Macedonia_(region)
https://en.wikipedia.org/wiki/Macedonia_in_the_Middle_Ages
http://www.lithoksou.net/p/oi-apografes-toy-xilmi-pasa-1988
http://www.lithoksou.net/p/2-i-epanastasi-toy-ilinten
https://en.wikipedia.org/wiki/Ilinden%E2%80%93Preobrazhenie_Uprising
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85_(1913)
https://en.wikipedia.org/wiki/Republic_of_Macedonia
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%B1
http://www.lithoksou.net/p/kke-yperaspizetai-tin-ethniki-makedoniki-meionotita-keimeno-toy-rizospasti-toy-1932-2008
http://istorika-ntokoumenta.blogspot.gr/2013/06/blog-post_9078.html
https://istorika-ntokoumenta.blogspot.gr/2013/07/blog-post.html
https://istorikesselides.wordpress.com/2010/08/16/%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4-%CF%83-%CE%B5/
https://en.wikipedia.org/wiki/Macedonian_language
#/media/File:Expansion_of_Macedon_(English).svg){kind=link}