Να μη γελιόμαστε, την τοξικότητα σε ντέρμπι μπάσκετ και ποδοσφαίρου δεν είναι η πρώτη φορά που την ζούμε, όπως βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε αμφιλεγόμενους και τοξικούς παράγοντες σε μεγάλους Ελληνικούς συλλόγους, όπως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός.
Για όσους ειδικά έζησαν τις δεακετίες του 1990 και του 2000 ξέρουν πολύ καλά για τι είδους τοξικότητα και φανατισμό μιλάμε εκείνες της εποχές…
Το παράδοξο όμως εδώ είναι ότι το κράτος είναι αυτό που άρπαξε την ευκαιρία να μπλεχτεί στην υπόθεση και να δώσει υποτίθεται λύσεις, την ίδια στιγμή που η ομοσπονδία μπάσκετ του κυρίου Λιόλιου κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και μένει αμμέτοχη !
Και εμείς ρωτάμε…τι δουλειά έχει το κράτος να αναβάλει αγώνες και-ακόμα περισσότερο- να απειλεί ότι θα διακόψει το πρωτάθλημα και με ποια κριτήρια ; Δεν υπάρχει αυτοδιοίκητο στο μπάσκετ και γενικά στον αθλητισμό στη δική μας χώρα-μπανανία ;
Αν σκεφτούμε δε ότι η κυβέρνηση, μέσω του πολύ αμφιλεγόμενου Βρούτση,λέει καθαρά ότι θα προχωρήσει σε ματαίωση των αγώνων (χωρίς βέβια πρωταθλητή) ακόμα και στην περίπτωση που η μια ομάδα παραστεί σε συνομιλίες και η άλλη όχι (εν προκειμένου Αγγελόπουλοι λένε όχι και Γιαννακόπουλος ναι), τότε ποιο το συμπέρασμα ;
Μήπως η ανάμειξη της κυβέρνησης έγινε για να βοηθήσει ένα κομμάτι της αστικής τάξης (Αγγελόπουλοι), κόντρα σε ένα άλλο που δεν συμπαθεί (Γιαννακόπουλος), λόγω των όντως ακραίων πολιτικών ιδεών και ρητορικής του τελευταίου ; Τροφή για σκέψη, διότι δε μπορεί να μην διαπραγματεύεται ο ένας και να τιμωρηθούν και οι δύο…
