Πριν την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Οθωμανούς, δεν υπήρχαν στην περιοχή μας αυτό που γνωρίζουμε σήμερα ως ξενοδοχεία, αλλά μόνο τα λεγόμενα χάνια που ήταν οργανωμένοι χώροι-καταλύματα για λίγα άτομα όπου έμεναν οι ταξιδιώτες και τα ζώα τους.
Μετά την απελευθέρωση και την ανεξαρτησία της χώρας μας ελάχιστα χάνια είχαν απομείνει πλέον στην ύπαιθρο και στις πόλεις και τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν, διότι το νέο κράτος χρειαζόταν και ξενοδοχεία.
Έτσι λοιπόν το πρώτο ξενοδοχείο στην Ελλάδα ιδρύθηκε στο Ναύπλιο (πρώτη πρωτεύουσα) το 1834 με την επωνυμία «Ξενοδοχείον του Λονδίνου», το οποίο φιλοξένησε τους πρώτους επίσημους ξένους του νεότευκτου ελληνικού κράτους και ήταν ένα απλό διώροφο οίκημα, που διέθετε οκτώ δωμάτια ! Στη συνέχεια, στο 1840, λειτούργησε επίσης στο Ναύπλιο και το ξενοδοχείο «Αφθονία»…
Επίσης η μικρή τότε Αθήνα απέκτησε το 1835 απέκτησε το δικό της κανονικό ξενοδοχείο, με το όνομα «Νέον Ξενοδοχείον» ή «Albergo Nuovo”, του Ιταλού Καζάλι και στη συνέχεια βέβαια ακολούθησαν και αρκετά άλλα, καθώς αυτή ήταν πλέον η πρωτεύουσα του νέου κράτους.
Είναι εποχή, που οι περιηγητές ανά την Ευρώπη ονειρεύονται να επισκεφθούν την ελεύθερη Αθήνα και να ανέβουν στον βράχο των ξακουστών αρχαιοτήτων. Λαμαρτίνος, Άντερσεν, Γκωτιέ, Φλωμπέρ και τόσοι άλλοι άνθρωποι του πνεύματος καταφθάνουν στην πόλη, όπου στο μεταξύ, στο δεύτερο μισό του 19ου αι. έχει στηθεί ένα ικανοποιητικό δίκτυο ξενοδοχειακής υποδομής σε διώροφες ή και τριώροφες αρχοντικές κατοικίες, ανασκευασμένες για τις ανάγκες φιλοξενίας των ταξιδιωτών.
Το παραπάνω ξενοδοχείο απευθύνεται κυρίως σε εμπόρους, που επιθυμούν μία προσωρινή στέγη αντί προσιτής τιμής, μακριά από τις μυρωδιές των στάβλων και του απόπατου. Το 1835 το ξενοδοχείο μετονομάζεται σε «Albergo Nuovo» (Νέο Ξενοδοχείο) και τον επόμενο χρόνο σε «Royal» (Βασιλικό), καθώς λέγεται ότι διανυκτέρευσε άπαξ σε αυτό ο βασιλεύς.
Στην οδό Αιόλου, την ίδια χρονιά λειτουργεί και το ξενοδοχείο «Ανατολή» των Φεράλδη-Πικόπουλου, και λίγο παρακάτω, στο ύψος της πλατείας Κοτζιά, το 1840, ανοίγει το «Αγγλία» του Φρ. Γεράλδη.
Λίγο νωρίτερα όμως, το 1834, εγκαινιάζεται και στην Αθήνα και κάτι που ονομαζόταν ξενοδοχείο – εστιατόριο. και είναι το «Πετρούπολις» στη συμβολή Αιόλου και Αγίας Ειρήνης. Η επιχείρηση διαθέτει καρέκλες και τραπέζια χωρίς τραπεζομάντηλα ή πετσέτες, όπου οι πελάτες μπορούν να καθήσουν για φαγητό με τα χέρια. Θα φάνε, θα πιούνε και θα σκουπίσουν τα χέρια τους στο πίσω μέρος της φουστανέλας των σερβιτόρων! Το μπροστά προορίζεται για να σκουπίζουν τα δικά τους χέρια οι σερβιτόροι!
Έτσι φτάνουμε στο 1878 λειτούργησε σαν ξενοδοχείο η περιβόητη ιστορική «Μεγάλη Βρετανία» στη θέση που είναι και σήμερα στο Σύνταγμα ! Τη φήμη του το ξενοδοχείο όφειλε στην πολυτέλεια και στην πρωτοπορία του, αλλά και στη μαγειρική του Στάθη Λάμψα, ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου.
Τέλος το 1917 λειτούργησε το «Ατενέ Παλλάς» απέναντι από το Πολυτεχνείο, το οποίο ήταν το πρώτο κτίριο της Αθήνας που κτίστηκε με μπετόν και την ίδια εποχή στο Ν. Φάληρο λειτούργησε το ξενοδοχείο «Ακταίον», το πολυτελέστερο της εποχής με 80 δωμάτια.
ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΔΩ: https://cityportal.gr/ta-prota-xenodocheia-stin-ellada/
