Η Ιταλία χθες κόντρα στους Αυστριακούς ήταν μάλλον αγνώριστη σε σχέση με τους προηγούμενους αγώνες της.
Κάτι η αλλαγή περιβάλλοντος ,με τη μετακόμιση στο Λονδίνο, και κάτι το κλίμα υπεραισιοδοξίας που καλλιεργήθηκε στον τύπο και στους φιλάθλους, φάνηκε πως τους επηρέασε απέναντι σε μια εξαιρετική Αυστρία που μπήκε χωρίς άγχος και αποφασισμένη να πουλήσει ακριβά το τομάρι της.
Τακτικά-και μέσα στον κανονικό αγώνα-φαίνεται πως οι Αυστριακοί κέρδισαν τη μάχη της τακτικής, καθώς δυσκόλεψαν το transition των Ιταλών από τα εξαιρετικά μπακ τους προς την επίθεση.
Για το λόγο αυτό η Ιταλία είχε την κατοχή της μπάλας, αλλά δεν μπόρεσε να φτιάξει παρά ελάχιστες ευκαιρίες και τελικά γλίτωσε από το 0-1 χάρις στο VAR και την εκνευριστική ακρίβειά του στα off side !
Και αν η Αυστρία είχε κερδίσει μέχρι εκείνη την ώρα τη μάχη της τακτικής, ο Μαντσίνι έδειξε ότι ξέρει να προνοεί και να αλλάζει τη μορφή ενός αγώνα που δεν του πηγαίνει καλά.
Έτσι λοιπόν άλλαξε, προς το τέλος του κανονικού αγώνα, τα χαφ του (Μπεράρντι, Μπαρέλα, Βεράτι) αλλά και το σέντερ φορ του (Ιμόμπιλε) με τον Κιέζα και τελικά αυτές οι αλλαγές του έδειξαν και την πρόκριση !
Και δεν είναι μόνο ότι οι αλλαγές ήταν σωστές και κομβικές, αλλά και το ότι ο Μαντσίνι φρεσκάρισε την ομάδα του εν όψει παράτασης, ενώ ο προπονητής των Αυστριακών πραγματοποίησε στο ίδιο διάστημα μόλις μια αλλαγή.
Το 2-0 λοιπόν ήρθε φυσιολογικά στην παράταση, με τα γκολ των νεοεισελθόντων Κιέζα και Πεσίνα, αν και οι Αυστριακοί δεν το παράτησαν το ματς.
Έκαναν, έστω και καθυστερημένα, και αυτοί τις αλλαγές τους και ταυτόχρονα άρχισαν να παίζουν περισσότερο μέσω αέρος, δημιουργώντας πρόβλημα στην Ιταλική άμυνα.
Τελικά έκαναν ένα γκολ με τον Καλάϊτζιτς και έχασαν δύο, τρεις ακόμα ευκαιρίες που αν εκμεταλλεύονταν έστω τη μία, θα μπορούσε το παιχνίδι να πάει στα πέναλτι.
Η ουσία πάντως είναι ότι η Ιταλία είναι στους οκτώ και εκεί θα έχει να κάνει με Βέλγιο ή Πορτογαλία, οπότε εκεί αρχίζουν τα πιο δύσκολα και θα πρέπει να δείξει το «μέταλλο» της ως ομάδα.
Όσο για το Δανία-Ουαλλία, ήταν γνωστό ότι υπήρχε διαφορά δυναμικότητας και ποιότητας ποδοσφαίρου, ανάμεσα στις δύο ομάδες και τελικά οι Δανοί το επιβεβαίωσαν και με ένα ποδόσφαιρο εξαιρετικό που από παιχνίδι σε παιχνίδι γίνεται καλύτερο και το τελικό 4-0.
Η Δανία είχε και μια σχετική εύνοια από τη διαιτησία, αλλά δεν πιστεύουμε φυσικά ότι αυτή η εύνοια διαμόρφωσε και το αποτέλεσμα. Το πολύ, πολύ να ήταν λίγο μικρότερη σε εύρος η νίκη των Δανών.
Οι Ουαλλοί από την άλλη φάνηκαν ανταγωνιστικοί μόνο για μισό περίπου ημίχρονο. Μόνο τόσο άλλωστε φάνηκε ο Μπέιλ στο παιχνίδι και τον ένιωσε κάπως η Δανέζικη άμυνα, ενώ από την άλλη ο Ράμσεϊ ήταν εντελώς άφαντoς…
Γενικά νομίζουμε ότι ως ομάδα εξάντλησε τις δυνατότητές της, φτάνοντας μέχρι τους 16, και δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να επαναλάβει πορεία ανάλογη του 2016 που έφτασε ως τα ημιτελικά.
Οι εκπληκτικοί Δανοί τώρα καλούνται να αντιμετωπίσουν στα προημιτελικά τους πολύ καλούς Τσέχους, σε ένα ματς όπου οι Σκανδιναβοί εκτιμούμε ότι έχουν το προβάδισμα, αλλά και από την άλλη αυτό θα είναι το πιο απαιτητικό ματς που έχουν παίξει ως τώρα (μετά από αυτό με τους Βέλγους)