Και να λοιπόν που η εθνική μας ομάδα ηττήθηκε στην Τυφλίδα και θα δει το Euro και πάλι από τηλεόραση, σε ένα ματς που πάντως οι πραγματικοί γνώστες του ποδόσφαιρου (και ειδικά των εθνικών ομάδων) το έβλεπαν λίγο ως πολύ οριακό.
Αυτό σε αντίθεση με τους γνωστούς «φουστανελάδες» Ελληνάρες-φιλάθλους και δημοσιογράφους- που προέβλεπαν περιπάτους και θριάμβους και ασχολούνταν ήδη με τον όμιλο που θα παίζαμε στα τελικά και τις ομάδες του !
Ας δούμε όμως και τα αίτια που χάθηκε το συγκεκριμένο παιχνίδι και η πρόκριση και πριν από αυτό, αξίζει να τονίσουμε κάτι άλλο.
Το σύστημα πρόκρισης της ΟΥΕΦΑ, με τα μονά νοκ-άουτ ματς, το θεωρούμε άδικο και δίνουμε το εξής παράδειγμα. Η Ελλάδα στον προκριματικό όμιλό της έκανε 13 πόντους, ενώ η Γεωργία μόλις οκτώ και σε πιο εύκολο όμιλο.
Η Γεωργία όμως κληρώθηκε να παίξει και τα δύο νοκ-άουτ ματς εντός έδρας κάτι που της έδωσε μεγάλο πλεονέκτημα φυσικά με το Λουξουμβούργο, αλλά και με την Ελλάδα η οποία ποτέ δεν ήταν μεγαθήριο και άτρωτη ως ομάδα.
Αν πάμε όμως στο ματς, αξίζει να πούμε ότι φυσικά και δεν το χάσαμε λόγω έλειψης πάθους και θέλησης των παικτών, όπως λένε πολλοί ανόητοι και φίλαθλοι και δημοσιογράφοι που πριν πέντε ημέρες τους αποθέωναν.
Ήταν προφανές από τις αντιδράσεις τους ότι οι παίκτες ήταν οι πρώτοι που ήθελαν να πάνε Euro, αλλο αν έδωσαν ένα τόσο οριακό ματς σε μια δύσκολη έδρα που δίνει boost στους γηπεδούχους.
Επίσης γράφεται και λέγεται έντονα ότι χάσαμε γιατί δεν τολμήσαμε περισσότερο και παίξαμε πολύ παθητικά που και αυτό είναι λάθος και αφελές.
Εδώ ήταν προφανές ότι η Γεωργία είναι μια ομάδα που προσπαθούσε να παίξει γρήγορα στην αντεπίθεση και να εκμεταλλευόμενη τα τεχνικά προσόντα και τη δημιουργία που έχει ο ακριβοπληρωμένος παιχταράς της Νάπολι Κβαρατσκέλια.
Έτσι ήταν λογικό να πάμε και εμείς, όπως άλλωστε και αυτοί, σε ένα συγκρατημένο παιχνίδι τακτικής με πρωταρχικό σκοπό να αποφευχθεί πρώτα το λάθος στην άμυνα (δεδομένου ότι ο Κβαρατσκέλια απασχολούσε πολλούς παίκτες στην άμυνά μας)
Και ρωτάμε τώρα, αν ρισκάραμε περισσότερο και μας έκαναν κανά, δυο γκολ οι Γεωργιανοί στην κόντρα και χάναμε καθαρά το ματς, θα έλεγαν ή δε θα έλεγαν τώρα και χειρότερα όλοι αυτοί που λένε αυτά περί ρίσκου ;
Όλο αυτό έχει να κάνει με τη νοοτροπία που έχουν στη χώρα μας φίλαθλοι και δημοσιογράφοι να υπερτιμούν τις δυνάμεις των ομάδων μας (και φυσικά της εθνικής) και την ίδια στιγμή να υποτιμούν και να απαξιώνουν αντιπάλους που δεν τους γεμίζουν πολύ το μάτι.
Που φταίει πραγματικά ο Πογέτ ; Καταρχήν σε κάποιες κλήσεις και επιλογές που έκανε, τουλάχιστον στον εν λόγω αγώνα.
Πχ. μπορούσαν να έχουν κληθεί ο Δουβίκας που παίζει στην Primera division (άραγε πόσο χειρότερος μπορεί να είναι από τον μοιραίο Γιακουμάκη;), όπως και ο Βαγγιανίδης, μιας που χρειαζόμασταν μεγαλύτερη δημιοργικότητα, αλλά και ο νεαρός Τζόλης που, έστω και αν έρθει από τον πάγκο, μπορεί να κάνει το απρόβλεπτο.
Επίσης στην αρχική ενδεκάδα ο Μάνταλος δεν έπρεπε να έχει θέση, δεδομένου ότι παίζει ελάχιστα πλέον στην ΑΕΚ (και ας μην ήταν ο χειρότερος χθες) και το ίδιο δεν έπρεπε να ξεκινήσει και ο Πέλκας (παρότι ήταν καλός με το Καζακστάν, αλλά ο βαθμός δυσκολίας ήτνα άλλος), αλλά ο Κωνσταντέλιας που όταν μπήκε δεδομένα έδωσε μεγαλύτερη φαντασία και ώθηση.
Σημαντικό λάθος τέλος και η αντικατάσταση του αναμφίβολα πιο ποιοτικού Ιωαννίδη από τον Γιακουμάκη σε ένα χρονικό σημείο που πίεζες και η Γεωργία έχασε από τραυματισμό και τον Κβαρατσκέλια και περιορίστηκε στην άμυνα.
Άλλωστε τον Ιωαννίδη τον χρειαζόμασταν και στα πέναλτι που έρχονταν, με την απώλεια του κρίσιμου πέναλτι από τον Γιακουμάκη να επιβεβαιώνει πλήρως αυτή την άποψη !
Τώρα ότι έγινε, έγινε και το θέμα είναι τώρα τι έρχεται και στο μέλλον-και άσχετα με ποιον προπονητή θα είμαστε και να πρέπει να μείνει ο Πογέτ -και ειδικά στο μουντιάλ του 26’.
Εκεί μπορούμε να στηριχτούμε σε νέους παίκτες όπως Ιωαννίδης, Κωνσταντέλιας, Κουλιεράκης, Τζόλης, Βαγιαννίδης ή και όποιος άλλος μπορεί να προκύψει από την ελπίδων και οποίοι θα μπορούσαν να δέσουν καλά με παλιότερους και να φτιάξουν μια ποιοτική ομάδα.
Δεν χρειάζεται απογοήτευση και αναθέματα, αλλά δουλειά και ορθολογικές κινήσεις για να χτιστεί μια ομάδα με πνεύμα νικητή που να διεκδικήσει με καλές πιθανότητες πρόκριση στο ερχόμενο παγκόσμιο κύπελλο.
Υστερόγραφο: Τώρα εξηγήθηκε και ο σκοπός της κλήσης του παλαίμαχου Τζαβέλλα στην εθνική ομάδα. Μια μανούρα και μια κόκκινη κάρτα, έστω και από τον πάγκο, έτσι για να ανάψουν λίγο τα πνεύματα για το καλό…
Ναι μεν, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι για μια φορά μείναμε στην απ’ έξω.
Όταν δεν υπάρχει ΕΠΟ, όταν ο προπονητής παίρνει κάποιους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές και αφήνει έξω άλλους που είναι φορμαρισμένοι, τότε εμένα κάτι μου μοιρίζει.
Το περιβόητο χαρτάκι φαίνεται ότι το παίρνει και ο προπονητής μας.
Ομοίωμα Ρεχάγκελ υπάρχει ;