Ζήσαμε λοιπόν και αυτό το καταπληκτικό μουντιάλ του Κατάρ και τον τελικό του που συγκαταλέγεται στους πιο συναρπαστικούς και θεαματικούς όλων των εποχών όπου η ιστορία έγραψε Αργεντινή νικήτρια και Γαλλία ηττημένη, αν και νομίζω πως στην πραγματικότητα καμία ομάδα δεν είναι ηττημένη στη συνείδηση των φιλάθλων.
Αν θέλουμε να κάνουμε μια στοιχειώδη ανάλυση ενός φοβερού ματς, είδαμε στο ξεκίνημα την Αργεντινή με 4-4-2 (και μέσα τον έμπειρο Ντι Μαρία που δικαίωσε τον προπονητή του Σκαλόνι) και τη Γαλλία με ένα 4-2-3-1 και μια ομάδα που ήταν υπνωτισμένη έως εκτός τόπου και χρόνου.
Αντίθετα από την αρχή του αγώνα οι Αργεντίνοι μπήκαν πιο παθιασμένοι για νίκη και με ξεκάθαρο πλάνο για το τι θέλουν μέσα στο γήπεδο και πως θα το πετύχουν.
Έτσι λοιπόν έκαναν το πρώτο γκολ στο 23’, αλλά δυστυχώς με ένα πέναλτι που δεν έπρεπε να δοθεί, το οποίο έκανε ο Ντεμπελέ στον Ντι Μαρία και αξιοποίησε ο Μέσι.
Κάπου εκεί η Γαλλία βραχυκυκλώνει εντελώς, έχει αποστάσεις στις γραμμές της και χάνει όλες σχεδόν τις προσωπικές μονομαχίες και έτσι δέχονται ένα ακόμα γκολ από τον Ντι Μαρία, χωρίς να μπορούν να δημιουργήσουν απολύτως τίποτα και σε ρόλο κομπάρσου.
Βλέποντας αυτή την εικόνα ο Ντεσάμπ φρικάρει και προχωράει σε επιβεβλημένες αλλαγές ήδη από το 42’ (Κόλο Μουανί και Τουράμ αντί των Ντεμπελέ και Ζιρού) προσπαθώντας να ταρακουνήσει την ομάδα και να αλλάξει την εικόνα.
Δεύτερο ημίχρονο και, τουλάχιστον μέχρι το 70’, το μόνο που είχε αλλάξει ότι δεν είχαμε το μονότερμα υπέρ των Γάλλων που βλέπαμε στο πρώτο μέρος, ωστόσο και πάλι η Αργεντινή έλεγχε εύκολα το παιχνίδι χωρίς να δέχεται καθόλου φάσεις και με τη Γαλλία να μη βγάζει καθόλου δημιουργικότητα.
Όμως από το 70’ και μετά, κάτι οι νέες αλλαγές του Ντεσάμπ που φρεσκάρουν την ομάδα (Καμαβινγκά και Κομάν αντί των Ερναντέζ και Γκριζμάν), κάτι η αντικατάσταση του Ντι Μαρία από τον Σκαλόνι (που είναι άγνωστο γιατί έγινε και αν ήταν απλά λάθος κίνηση τακτικής) και κάτι το ότι ήταν αδύνατο για την Αργνετινή να παίζει σε αυτό τον φρενήρη ρυθμό επί 90 λεπτά και όλα ήρθαν τούμπα χωρίς να καταλάβει κανένας πως !
Για να αποδειχθεί έτσι για μια ακόμη φορά το πόσο μεγάλος είναι ο-άφαντος επί 70 λεπτά- Εμπαπέ που γύρισε το ματς μόνος του, αλλά και το ότι η Αργεντινή αν υστερεί κάπου είναι σε έλλειψη συγκέντρωσης.
Παράταση λοιπόν όπου απολαύσαμε ένα ματς που κανείς δεν ήθελε να τελειώσει και όπου πλέον βλέπαμε τη Γαλλία να το ελέγχει από το 80′ έως το πρώτο δεκάλεπτο της παράτασης και όπου τελικά είδαμε φάσεις και γκολ εκατέρωθεν και σκορ που θα μπορούσε να αλλάξει και στο 3-3 και στην εκπνοή της παράτασης.
Αυτό δεν έγινε κυρίως χάρις στον Αργεντινό τερματοφύλακα (που όμως όσο καλός είναι στη δουλειά του, άλλο τόσο και περισσότερο ανόητος είναι σαν άνθρωπος) που έπιασε μια ευκαιρία του Κολό Μουανί, παρότι αυτός δεν την τελείωσε άσχημα.
Στα δε πέναλτι δεν ήμουν από αυτούς που πίστευαν ότι η Αργεντινή θα τα πάρει σίγουρα, αλλά νομίζω πως κρίθηκαν στην καλύτερα φόρμα του Αργεντίονυ τερματοφύλακα (σε αντίθεση με τον Γιορίς) και στην έλλειψη συγκέντρωσης κάποιων Γάλλων εκτελεστών όπως ο Τσουαμενί.
Οφείλουμε τέλος να τονίσουμε και την κακή-και κυρίως φιλοαργεντίνικη-διαιτησία του Πολωνού Μαρτσίνιακ, αλλά και των VAR.
Από την άλλη δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις αυτή τη σούπερ φουρνιά στο ρόστερ της Αργεντινής η οποία χαρακτηριστικά είχε την πολυτέλεια να έχει στον πάγκο στο μεγαλύτερο μέρος του τουρνουά παίκτες όπως ο Ντι Μαρία, ο Ντιμπάλα, ο Λαουτάρο Μαρτίνεζ και ο τερματοφύλακας Ρούλι), αλλά και τον εξαιρετικό προπονητή Σκαλόνι που ξεκίνησε ως προσωρινός στην ομάδα και κατέληξε θριαμβευτής και στο κόπα Αμέρικα και στο μουντιάλ.
Η δε Γαλλία μπορεί να μην πρόσθεσε και το τρίτο αστέρι αλλά νομίζουμε ότι απέδειξε ότι είναι η βαθύτερη ποδοσφαιρική δεξαμενή στον κόσμο, καθώς έχασε στις λεπτομέρειες έναν τελικό παγκοσμίου κυπέλλου με πολλές και σημαντικές απουσίες παικτών και αρκετούς παίκτες που δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις ενός τελικού.
ΘΕΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΛΙΟΝΕΛ ΜΕΣΙ – ΑΝΧΕΛ ΝΤΙ ΜΑΡΙΑ
Αν και ο Μέσι ήταν ο MVP της παγκόσμιας πρωταθλήτριας στο τουρνουά, δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε ότι σε αυτόν τον τελικό ήταν και ο Ντι Μαρία καταπληκτικός και παίκτες κλειδί. Οπότε τους βάζουμε εδώ πολυτιμότερους ως δίδυμο.
ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΑΝΤΟΥΑΝ ΓΚΡΙΖΜΑΝ
Αν και μέχρι πριν τον τελικό ήταν εκ των βασικότερων πρωταγωνιστών της Γαλλίας, στον τελικό ήταν μπλοκαρισμένος και αγνώριστος, οπότε ήταν και η μεγαλύτερη απογοήτευση του αγώνα.
