Χθες λοιπόν μετά από δύο άκρως αμφίρροπα παιχνίδια μας προέκυψε ένας ημιτελικός Ισπανία-Γαλλία που μπορεί να θεωρηθεί και αυτός σαν πρόωρος τελικός, αφού η μιά πλευρά του ταμπλό είναι προφανώς πιο ισχυρή σε δυναμικότητα. Ας τα αναλύσουμε πιο λεπτομερώς…
ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΙΣΠΑΝΙΑ
Ένα παιχνίδι που ορθώς θεωρήθηκε τελικά κάτι σαν πρόωρος τελικός και που είναι κρίμα που μόνο η μια από τις δύο ομάδες θα συνεχίσει στα ημιτελικά, δηλαδή η Ισπανία.
Οι περισσότεροι είπαν τώρα ότι η Ισπανία δίκαια κέρδισε το παιχνίδι, όπως το κέρδισε, και από τη μιά θα συμφωνήσουμε ότι είναι πιο τεχνική ομάδα, αλλά από την άλλη δεν είδαμε στον αγωνιστικό χώρο να είναι καλύτερη και να δημιουργεί περισσότερες ευκαιρίες από τους Γερμανούς.
Αντίθετα στο πρώτο ημίχρονο είδαμε μια Γερμανία μάλλον πιο απειλητική από τους Ισπανούς και στην παράταση μια εμφανώς καλύτερη Γερμανία που δεν μπόρεσε να σκοράρει και η οποία σκόραρε τελικά στο 119’ κόντρα στη ροή του αγώνα παίρνοντας τη νίκη
Χρειάστηκε βεβαίως και η βοήθεια ενός κάκιστου Άγγλου διαιτητή που κανείς δεν κατάλαβε τι είδε ή τι δεν είδε και δεν έδωσε το πέναλτι στο χέρι του Κοκουρέγια στην παράταση και με το σκορ στο 1-1 και που αν το έδινε θα είχαμε άλλο παιχνίδι,
Από την άλλη βέβαια η Ισπανία θα μπορούσε και να έχει πάρει το ματς από τον κανονικό αγώνα, αν ο προπονητής της δεν προχωρούσε σε κάποιες αποτυχημένες αλλαγές που την αποσυντόνισαν στο κέντρο στο δεύτερο ημίχρονο (εκτός αυτή του Όλμο που ήταν αναγκαστική)
Αυτές έδωσαν το δικαιώμα στη Γερμανία να κλείσει τους Ισπανούς στα καρέ της για μεγάλο διάστημα και οποίοι δεν μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν το πλεονέκτημα του αγαπημένου παιχνιδιού της στην κόντρα στον κενό χώρο και έτσι ήρθε και η ισοφάριση.
Η Ισπανία είναι πάντως για την ώρα το πρώτο φαβορί να σηκώσει την κούπα, αλλά ο ημιτελικός με τη Γαλλία θα είναι ζόρικος, καθώς θα έχει και σημαντικές απουσίες.
Από την άλλη έχει μπει σε μια δεκαετία βαθυάς ύφεσης συνεχώμενων αποτυχιών και ακόμα και με τη σημερινή της ομάδα να έχει έλλειψη σέντερ φορ top κλάσης (Χάβερτς και Φουλκρουγκ δεν είναι τέτοιοι) και το ίδιο και στο κέντρο της άμυνας.
ΓΑΛΛΙΑ-ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ
Αυτό ήταν επίσης ένα ματς μεταξύ δύο εκ των ποιοτικότερων ομάδων του τουρνουά που δυστυχώς η μία έπρεπε να μείνει έξω.
Ωστόσο βασικό χαρακτηριστικό και των δύο ομάδων είναι ότι δεν είχαν αποδώσει βάση των μεγάλων δυναντοτήτων τους στο τουρνουά (με εξαίρεση το Πορτογαλία-Τουρκία 3-0) και ότι γενικά δείχνουν μεγάλη δυσκολία στο γκολ, αφού και τα σέντερ φορ τους δεν σκοράρουν.
Έτσι είδαμε ένα μέτριο ματς όπου οι δύο ομάδες αλληλοεξοντώθηκαν τακτικά και είχαν εμφανή δυστοκία και ειδικά στο πρώτο ημίχρονο που δεν βλεπόταν.
Στην παράταση νομίζουμε ότι η Πορτογαλία ήταν πιο φρέσκια και έφτιαξε περισσότερες ευκαιρίες και πως έχασε το ματς μέσα από τα χέρια της.
Το γιατί είναι απλό: Η εμμονή στο να βρουν τον 39χρονο Ρονάλντο τον οποίον κράτησαν στο παιχνίδι και στην παράταση (η δεύτερη μέσα σε τρεις μέρες) κόστισε πολύ, καθώς αν έστω στην παράταση είχε μπει στη θέση του ένας πιο φρέσκος σέντερ φορ, η Πορτογαλία πιθανότατα θα έπαιρνε το ματς.
Στα πέναλτι εείναι χαρακτηριστικό ότι είχαμε και πάλι μια ισοδύμανη κατάσταση και τελικά το ματς κρίθηκε στο ότι οι Πορτογάλοι έστειλαν ένα πέναλτι στο δοκάρι, καθώς ο Φέλιξ το έκανε πιο ρισκαδόρικο και δεν του βγήκε.
Η Γαλλία πάντως είναι εδώ και οι αντίπαλοι της πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι ομάδα που στα νοκ-άουτ είναι εξαιρετικά δύσκολο να την καταβάλλεις !
