O χθεσινός τελικός Ρεάλ-Λίβερπουλ ξεκίνησε όπως περίπου τον περιμέναμε, δηλαδή με τη Λίβερπουλ να υπερέχει και τη Ρεάλ να προσπαθεί να κλέψει το ματς και να δείχνει ιδιαίτερα ευάλωτη στο αμυντικό λάθος. Και το περιμέναμε γιατί οι κόκκινοι έχουν παρουσιάσει φέτος καλύτερο ποδόσφαιρο από τη Ρεάλ.
Αυτό που δεν περιμέναμε να δούμε ήταν ο τραυματισμός του Σαλάχ από νωρίς(ο οποίος πιθανόν και να πλήρωσε αδυναμία του οργανισμού που έφερε η ολοήμερη νηστεία του ραμαζανιού…) που άλλαξε και όλη τη μορφή του αγώνα. Η Λίβερπουλ όχι μόνο έχασε τον ηγέτη της, αλλά πλέον όλο το επιθετικό και δημιουργικό βάρος έπεσε στον Μανέ, με δεδομένο ότι ο Φιρμίνιο δεν έκανε τίποτα ιδιαίτερο.
Από την άλλη η Ρεάλ είχε κι’αυτή παρόμοιο πρόβλημα δημιουργίας μιας που Ρονάλντο και Κρόος δεν δικαιολόγησαν την παρουσία και την κλάση τους. Αυτό ο Κλοπ προφανώς και το αντιλήφθηκε γι’αυτό και μετά την αποχώρηση του Σαλάχ προσπάθησε με τη σειρά του να κλέψει το παιχνίδι με μέθοδο σαν της φετινής Ρεάλ !
Δεν τα κατάφερε πρώτον διότι η ομάδα του δεν είναι καθόλου συνηθισμένη να παίζει με τέτοιο τρόπο, αντίθετα φημίζεται για το επιθετικό και θετικό ποδόσφαιρο που παίζει. Αυτό έφερε και αμυντικά λάθη (από μια άμυνα που θυμίζω δέχθηκε έξι γκολ σε δύο ματς από τη Ρόμα ! ) και φάσεις για τη Ρεάλ που εξέθεσαν τον Γερμανό τερματοφύλακα Κάριους με τα γνωστά ποτελέσματα. Και είναι αδιανόητο μια ομάδα σαν τη Λίβερπουλ να προχωράει στο champions league χωρίς σπουδαίο ή έστω σταθερό τερματοφύλακα. Που πας έτσι σε τελικό κύριε Κλοπ ;
Έπειτα, όπως και να το κάνουμε, υπάρχει και διαφορά στα ρόστερ των ομάδων. Η μια ομάδα έχει την πολυτέλεια να έχει στον πάγκο έναν παικταρά σαν τον Μπέλι ο οποίος με το καταπληκτικό του γκολ έγειρε την πλάστιγγα προς τη Ρεάλ. Και η Λίβερπουλ ποιον έβαλε στη θέση του Σαλάχ ; Τον Λαλάνα που δεν καλείται πλέον ούτε στην εθνική Αγγλίας…
Συμπέρασμα ; Εξηγήσιμη-τουλάχιστον όπως πήγε το ματς- η τελική επικράτηση της Ρεάλ, αλλά όχι και πολύ δίκαιη δεδομένου ότι φέτος δεν είναι καλύτερη ομάδα από τη Λίβερπουλ, αλλά και από άλλες ομάδες που απέκλεισε όπως Μπάγερν και Γιουβέντους.
Κακά τα ψέματα η φετινή μέτρια για τα δεδομένα της Ρεάλ προχώρησε κυρίως με αμυντικό ποδόσφαιρο, σπρώξιμο από τη διαιτησία και αρκετή τύχη (τύχη κυρίως στον τελικό). Η ιστορία όμως έγραψε το τρίτο συνεχόμενο Champions League για τους Μαδριλένους και σε λίγα χρόνια ελάχιστοι θα θυμούνται το πως και το γιατί…
