Ας πούμε πρώτα δύο πράγματα για το πως και το γιατί έφτασε ο Ολυμπιακός στο αναπάντεχο, με την κατάκτηση του conference σε μια χρονιά που το χειμώνα χαμένη.
Υπήρξαν άλλωστε και έντονες κριτικές και από τους φίλους του Ολυμπιακού και από τον τύπο (και επό εμάς εδώ) για τους χειρισμούς της διοίκησης και τις συνεχείς αλλαγές παικτών και προπονητών.
Πρώτον λοιπόν παίρνει τον Μεντιλίμπαρ ο οποίος αποδείχθηκε ενας προπονητής μετρ των Ευρωπαϊκών αγώνων που πέρσει κατέκτησε Europa league με τη Σεβίλλη.
Έτσι λοιπόν μπορεί στο πρωτάθλημα να μην κατάφερε να κάνει την υπέρβαση, χάνοντας σχεδόν όλα τα εκτός έδρας ντέρμπι, αλλά αντίθετα στην Ευρώπη είχε ορθολογικές επιλογές και έστεινε την ομάδα εξαιρετικά (με εξαίρεση βέβαια το 1-4 από τη Μακάμπι όπου ακόμα πειραματιζόταν με την ομάδα).
Μα κυρίως είδαμε ότι επιτέλους μια Ελληνική ομάδα πέταξε τη νοοτροπία του παθητικού ποδοαφαίρου και του «κλεφτοκοτά» και έκανε τις προκρίσεις με κανονικό ποδόσφαιρο και όχι κατενάτσιο και ότι κάτσει μπροστά.
Το μοναδικό παιχνίδι όπου μπορείς να πεις ότι ο Ολυμπιακός το «έκλεψε» τακτικά ήταν στην Τουρκία με τη Φενέρ Μπαχτσέ (ήττα 1-0) , αλλά είναι εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΦΙΟΡΕΝΤΙΝΑ
Όσον αφορά τον τελικό με τη Φιορεντίνα μπορούμε να τον θεωρήσουμε σκάκι τακτικής και αμφίρροπο, όπως αναμενόταν, με τις δύο ομάδες να μην παίρνουν πολλά ρίσκα.
Μάλιστα είδαμε τα ππρώτα 10΄16 λεπτά τον Ολυμπιακό να παίζει αρκετά ψηλά και τη Φιορεντίνα να βγάζει φάσεις, όπου θα μπορούσε να είχε σκοράρει, απέναντι σε μια αναιμική άμυνα του Ολυμπιακού.
Ωστόσο αυτό το κατάλαβε πολύ γρήγορα ο Μεντιλίμπαρ και διόρθωσε τα κακώς κείμενα….
Γενικά ήταν ένα ματς οπότε μπορούμε να θεωρήσουμε τη Φιορεντίνα στοιχειωδώς καλύτερη σε ότι αφορά κατοχή μπάλας και τελικές προσπάθειες.
Πλην όμως στερούνταν ιδιαίτερης φαντασίας στο παιχνίδ και επικεντρονώταν αποκλειστικά σε πλαγιοκοποιήσεις και γιόμες και κυρίως φάνηκε από την πρώτη στιγμή ότι το γκολ το έχει πολύ δύσκολο.
Είναι δηλαδή από τα παιχνίδια που έλεγες ότι μια ομάδα είναι γενικά καλύτερη, αλλά και ότι τέσσερις ώρες να παίζουν δεν πρόκειται να βάλει γκολ !
Επιπλέον βλέποντας τον Ποντένσε να πέσει με μικροτραυματισμό, τον αεξαιρετικό Ρέτσο με χτυπημε΄νο κεφάλι και τον Ελ Κααμπί εξουδετερωμένο και στο τέλος κουρασμένο, έδεινες στην παράταση περισσότερες πιθανότητες στη Φιορεντίνα.
Επειδή όμως στο ποδόσφαιρο χρειάζεται και ρέντα και εξυπνάδα, ήταν ο εξουθενωμένος Ελ Κααμπί που έμελε να σκοράρει σε ανύπτο χρόνο και να δώσει νίκη και τρόπαιο στον Ολυμπιακό.
Θα αξιοποιηθεί η επιτυχία ;
Το ερώτημα είναι τώρα το αν και κατά πόσο θα αξιοποιήει και ο Ολυμπιακός και το Ελληνικό ποδόσφαιρο αυτή τη μεγάλη επιτυχία…
Παρά την τοξικότητα του Ελληνικού ποδοσφαίρου οφείλουμε να πούμε ότι γίνονται και κάποια καλά, όπως ότι οι μεγάλες ομάδες επένδυσαν πιο σωστά στο προϊόν τα τελευταία δύο χρόνια.
Για το λόγο αυτό είδαμε φέτος τα αποτελέσματα των ομάδων μας στην Ευρώπη να βελτιώνονται θεαματικά και όχι μόνο του Ολυμπιακού.
Επίσης βλέπουμε και καλύτερη δουλειά στις ακαδημίες και ιδιαίτερα από τον Ολυμπιακό που κατέκτησε και το youth league…
Aς περιμένουμε λοιπόν να δούμε αν τα επόμενα χρόνια αυτά τα θετικά θα συνεχίσουν να υφίστανται και αν έρθουν και νέες καλές πορείες ή αν η τοξικότητα και ο αλληλοσπαραγμός θα μας επαναφέρουν στα ίδια και στα ίδια…
