Εν μέσω χειροκροτημάτων και αποθέωσης του κυρίου Δένδια (του δεύτερου ακραιφνώς ρωσόδουλου Κερκυραίου πολιτικού μετά τον Καποδίστρια), συγχωρέστε μας γιατί εμείς θα πάμε και πάλι κόντρα στην κυρίαρχη εθνική γραμμή !
Λέμε λοιπόν ευθέως ότι Δένδιας και Τσαβούσογλου είναι απλά δύο υπο-Βαλκάνιοι πολιτικοί που ξέρουν ότι οι υπήκοοί τους αρέσκονται και αποθεώνουν τις εθνικές «κοκορομαχίες» και τσαμπουκάδες, αισθανόμενοι έτσι σπουδαίοι, και έτσι δίνουν στο πόπολο αυτό ακριβώς που ζητάει…
Βλέποντας κανείς το κλίμα που επικράτησε στα Ελληνικά ΜΜΕ και στα social media, θα νόμιζε ότι πήραμε την Πόλη ή τη Μικρά Ασία ή τέλος πάντως πως κάναμε κάποια σπουδαία εθνική νίκη και επιτυχία ! Ή μήπως υπερβάλλω ;
Και φυσικά σχεδόν όλοι στην Ελλάδα πίστεψαν αυτά που τους είπαν τα ΜΜΕ, πως δηλαδή ο Δένδιας κέρδισε σε αυτήν την άτυπη αψιμαχία τον Τσαβούσογλου και τον αποστόμωσε. Από την άλλη βέβαια στην Τουρκία λένε τα ακριβώς αντίθετα, πως δηλαδή ο Δένδιας αποστομώθηκε από τον επίσης ρωσόφιλο Τσαβούσογλου…
Και τι συνέβη λοιπόν στην πραγματικότητα ; Απλά μια κοκορομαχία που στόχευσε και στις δύο χώρες στη λαϊκή κατανάλωση και στην τόνωση του υπερεγώ των δύο αυτών λαών.
Και πως να είναι διαφορετικά, αφού οι σοβαροί πολιτικοί θέτουν τα θέματα και διασταυρώνουν τα επιχειρήματά τους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και όχι στις συνεντεύξεις τύπου και on air. Πρόκειται δηλαδή για μια τριτοκοσμική πρακτική που μόνο λαϊκιστές και δημαγωγοί πολιτικοί σαν πχ. τον Ντόναλντ Τραμπ υιοθετούν και ειδικά στις διεθνείς σχέσεις.
Θα μου πείτε τώρα γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση του Τσίπρα υποστήριξε τόσο ανοιχτά Δένδια και συντάχθηκε με την εθνική γραμμή ; Εκτιμούμε ότι αυτό ήταν δευτερευόντως για λόγους φόβου πολιτικού κόστους.
Νομίζουμε πως ο βασικός λόγος είναι η αφοσίωση του κυρίου Δένδια στη Ρωσική υπερδύναμη και ο οποίος υπηρετεί πιστά και ύπουλα τη Ρωσική εξωτερική πολιτική και χωρίς μάλιστα να «καρφώνεται» ιδιαίτερα σε Αμερικανούς και Ε.Ε.
Ο μεν Μητσοτάκης είναι ένας τυχοδιώκτης της πολιτικής που τάσσεται πάντα με όποιον εκτιμά ως πιο ισχυρό, προκειμένου για την πολιτική του ανέλιξη και επιβίωση, ωστόσο δεν είχε ποτέ του ιδιαίτερες πολιτικές και οικογενειακές σχέσεις με τους Ρώσους (είναι άλλωστε γόνος γενικά φιλοδυτικής οικογένειας).
Έτσι λοιπόν χρειαζόταν ένα πιστό πιόνι της Ρωσίας, όπως ο Δένδιας τον οποίον έκανε ΥΠ.ΕΞ, και ο οποίος θα αποτελεί τον συνδετικό κρίκο με αυτή την υπερδύναμη με την οποία επέλεξε να συνταχθεί ως πρωθυπουργός ο Κούλης Μητσοτάκης.
Αυτό βέβαια ο Κούλης δεν το έκανε τυχαία, αλλά ακριβώς γιατί αυτή τη χώρα έκρινε ως πιο ισχυρή και μέσα στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς τη δεδομένη εποχή.
Σε ότι αφορά τέλος τα βασικά θέματα για τα οποία κοντραρίστηκαν Δένδιας και Τσαβούσουγλου, γενικά η Ελλάδα έχει δίκιο στο θέμα των εναέριων παραβιάσεων και δίκιο με «αστερίσκο» στο θέμα του εξοπλισμού των νησιών που καταγγέλλουν οι Τούρκοι.
Κάποιος ωστόσο θα πρέπει να πει στον αποθρασυμένο υπουργίσκο Δένδια ότι η μειονότητα της Θράκης αναγνωρίζεται μεν επισήμως ως Μουσουλμανική, αλλά σαφώς και δεν απαγορεύεται σε αυτήν να έχει και μια εθνική συνείδηση και-στη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων της-αυτή είναι Τουρκική.
Άλλωστε η εθνική συνείδηση και ταυτότητα είναι αδιαμφισβήτητο ανθρώπινο δικαίωμα κάθε ανθρώπου και φυσικά και αυτής της μειονότητας (κάτι για το oποίο έχει αποφανθεί και το Ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων).
Τέλος όσον αφορά το μέλλον των Ελληνοτουρκικών σχέσεων και των συζητήσεων, εμείς κάναμε μια πρόχειρη αρχική εκτίμηση πως-τώρα που η Τουρκία ρωσοποιήθηκε αρκετά-πιθανόν να πάνε σε συμβιβασμό, αν όχι νέες Ελληνοτουρκικές φιλίες !
Ωστόσο προέκυψε απρόοπτα το Ουκρανικό ζήτημα που μπορεί κάλλιστα να φέρει νέο χάσμα μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας, οπότε θα πρέπει να περιμένουμε και περαιτέρω για να δούμε πως θα εξελιχθεί το γεωπολιτικό παιχνίδι…
