Το πρώτο μας συμπέρασμα από τη μεγάλη Ευρωπαϊκή πρόκριση του ΠΑΟΚ μέσα στη Γάνδη επί της τοπικής ομάδας είναι ότι οι Θεσσαλονικείς απέκλεισαν μια ομάδα από την οποία συνολικά δεν φαίνονταν καλύτεροι μέσα στο γήπεδο.
Αυτό λοιπόν μας παραπέμπει στο ότι αυτή η πρόκριση-και γενικότερα η φετινή Ευρωπαϊκή πορεία του ΠΑΟΚ- είναι έργο Λουτσέσκου, κάτι που είδαμε σε μεγάλο βαθμό και στο πρώτο παιχνίδι με τους Βέλγους και το επισημάναμε.
Στον κρίσιμο επαναληπτικό της Γάνδης ο ΠΑΟΚ παρατάχθηκε χωρίς παίκτες κλειδιά όπως Ζίφκοβιτς, Κούρτιτς και Ελ Καντουρί (ενδιάμεσα μάλιστα χτύπησε και ο Κρέσπο) και ο Λουτσέσκου υπολόγισε ορθώς ότι ένας είναι ο δρόμος που θα οδηγούσε στην πρόκριση…
Παρέταξε την ομάδα με ένα 4-5-1 για να απορροφά τους κραδασμούς από τις επιθέσεις των Βέλγων και ελπίζοντας ότι κάτι θα κάνει και μπροστά σε μια σχετικά ευάλωτη Βελγική άμυνα ή μάλλον αμυντική συμπεριφορά. Ήταν επιπλέον αναμφίβολα μια καλά διαβασμένη ομάδα σε ότι αφορά τα δυνατά και τρωτά σημεία των Βέλγων.
Κάπως έτσι πήγαν τα πράγματα με τους Βέλγους να υπερέχουν από το ξεκίνημα και στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, αλλά τον ΠΑΟΚ να κάνει τελικά δύο γκολ με τον απλό τρόπο των στημένων φάσεων ! Και μιλάμε για φάσεις που, βλέποντάς τις προσεκτικά, πιθανότατα ήταν δουλεμένες στις προπονήσεις και αποσκοπούσαν στο να εκμεταλλευτούν αμυντικές αδυναμίες των Βέλγων.
Οι Βέλγοι έκαναν ένα γκολ της ισοφάρισης- που το δικαιούνταν ως γηπεδούχοι, βάσει απόδοσης και εικόνας του αγώνα- αλλά κάτι η αστοχία τους στην τελική προσπάθεια, κάτι ο Πασχαλάκης και ορισμένα διαιτητικά σφυρίγματα δεν τους επέτρεψαν να σκοράρουν και άλλα γκολ και μοιραία το ματς πήρε το δρόμο του.
Ο ΠΑΟΚ λοιπόν πήρε μια πρόκριση στα προημιτελικά του Conference που ο ίδιος και το Ελληνικό ποδόσφαιρο είχε μεγάλη ανάγκη τη δεδομένη στιγμή και τώρα παίζει με τη Μαρσέιγ.
Καμία αντίρρηση ότι οι Γάλλοι είναι πιο ποιοτικοί και το φαβορί της αναμέτρησης έχοντας στο ρόστερ τους πανάκριβους παίκτες όπως Μίλικ και Παγιέ και άλλους, ωστόσο ο ΠΑΟΚ σαφώς και δεν είναι καταδικασμένος και έχει τις ελπίδες του.
Ο λόγος δεν είναι μόνο ότι η Μαρσέιγ δεν αποτελεί κάποιο μεγαθήριο του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου (παρά την καλή παράδοση που έχει δημιουργήσει με Ευρωπαϊκές πορείες έως και τον τελικό διοργανώσεων), αλλά και το ότι τα ματς σαν αυτά με τη Μαρσέιγ ,όπου δεν είναι αυτός φαβορί, ευνοούν τακτικά αρκετά τον φετινό ΠΑΟΚ, ειδικά αν παίζει πλήρης.
Και αν τελικά ο ΠΑΟΚ κάνει την υπέρβαση και προκριθεί στα ημιτελικά τον περιμένει είτε η Φέγενορντ είτε η Σλάβια Πράγας που όχι μόνο μεγαθήρια δεν είναι, αλλά μας μοιάζουν για λιγότερο καλές ομάδες από τη Μαρσέιγ !
Γιατί λοιπόν ο ΠΑΟΚ να μην ονειρεύεται και τον τελικό ; Σίγουρα δεν είναι το πιο πιθανό σενάριο, αλλά αν μη τι άλλο έχει δικαίωμα στο όνειρο και στη φιλοδοξία !
