Πλέον οι περισσότεροι ειδικοί και μη-και με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία-διαπιστώνουν την όλο και μεγαλύτερη πρόσδεση της Τουρκίας στο γεωπολιτικό άρμα της νέο-Χιτλερικής δολοφονικής Ρωσίας.
Αυτός ήταν ένας κίνδυνος που οι περισσότερο άνθρωποι στην Ελλάδα δεν κατανοούσαν και ακόμα ίσως δεν κατανοούν, καθώς βυθισμένοι μέσα στον στείρο φανατικό αντιτουρκισμό τους πιστεύουν ότι η Τουρκία είναι κάτι πιο επικίνδυνο από τη Ρωσία ή στην καλύτερη ότι είναι το ίδιο επικίνδυνες.
Στην πραγματικότητα βέβαια η Τουρκία του Ερντογάν είναι μόνο μια τοπική αυταρχική και ιμπεριαλιστική δύναμη, ενώ η Ρωσία είναι μια παγκόσμια αυταρχική υπερδύναμη που προσπαθεί με ωμή βία να επιβληθεί παντού και που έχει γεμίσει τον πλανήτη με φιλικούς προς αυτήν πολιτικούς και κόμματα.
Έτσι βλέπουμε τώρα την Τουρκία να είναι όχι απλά επιτήδειος ουδέτερος στον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά και να στέκεται σε μεγάλο βαθμό στο πλευρό του Ρώσου επιθετιστή.
Διότι μπορεί μεν από τη μία η Τουρκία να έχει ενισχύσει με όπλα την Ουκρανία (κυρίως με drones) και να έχει έννομο συμφέρον εκεί με τους Τουρκογενείς Τάταρους, αλλά και να έχει ακόμα ανοιχτά μέτωπα με τους Ρώσους σε χώρες όπως η Συρία και η Λιβύη.
Αλλά από την άλλη άφησε τα Ρωσικά πλοία να περάσουν από τα στενά του Βοσπόρου για όσο διάστημα χρειαζόταν και τα έκλεισα αργότερα και για όλους (οπότε και για την όποια δυτική βοήθεια). Δεύτερον δεν συμμετέχει καθόλου σε κυρώσεις κανενός είδους κατά της Ρωσίας με το πρόσχημα του διαλόγου με αυτήν και με το ότι κάποιες χώρες πρέπει να είναι διαμεσολαβητές για την εκτόνωση της κρίσης.
Τρίτο και χειρότερο είναι ότι η Τουρκία αντιτίθεται στην επέκταση του ΝΑΤΟ, με Σουηδία και Φινλανδία, με πρόσχημα κάποιες διαφορές όπως κατά πρώτον με Κούρδους καταζητούμενους από το καθεστώς Ερντογάν που έχουν βρει καταφύγιο σε αυτές τις χώρες, αλλά και το εμπάργκο όπλων που κάνουν στην Τουρκία.
Αλλά για να μην κοροϊδευόμαστε, αυτά είναι δευτερεύοντα και το πραγματικό κίνητρο του Ερντογάν είναι να εμποδίσει την επέκταση του ΝΑΤΟ για λογαριασμό Ρωσίας και Πούτιν ο οποίος παίζει αυτό το χαρτί για να κρατήσει αυτές τις δύο χώρες-και πιθανότατα και άλλες στο μέλλον-εκτός ΝΑΤΟ.
Και τέλος η πιο πρόσφατη αποκάλυψη μας λέει ότι η Τουρκία αγοράζει σιτηρά από αυτά που κλέβουν οι Ρώσοι από την Ουκρανία, κάτι που μας δείχνει μια στενή συνεργασία των δύο αυταρχικών καθεστώτων.
Μαζί με αυτά δυστυχώς χειροτερεύουν κι’άλλο οι σχέσεις του καθεστώτος Ερντογάν με την Ελλάδα, σε σημείο που να πιστεύουμε ότι η Τουρκία γίνεται πλέον πιο εθνικιστική και αναθεωρητική απ’ότι ήταν και πραγματικά επικίνδυνη για την Ελλάδα.
Αρκεί μόνο να δει κανείς ότι η Τουρκία έφτασε, στα πλαίσια της εθνικιστικής “γαλάζιας πατρίδας” σε σημείο να θέτει και επίσημα ζήτημα αναθεώρησης των συνόρων και συγκεκριμένα να δηλώσει ότι θα διεκδικήσει ορισμένα Ελληνικά νησιά, αν η Ελλάδα δεν τα αποστρατικοποιήσει !
Από την άλλη όντως εμείς ως Ελλάδα έχουμε στρατικοποιήσει παράτυπα κάποια νησιά στα σύνορα, αλλά αυτό το έφεραν αναπόφευκτα οι εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, από τη δεκαετία του 60’ και βρίσκονται εκεί καθαρά για λόγους άμυνας.
Δεν μπορούμε δηλαδή να αποστρατικοποιήσουμε τα νησιά, χωρίς να υπάρχει ορατή βελτίωση στις σχέσεις με την Τουρκία και υποχωρήσεις από την άλλη πλευρά και ο λόγος είναι απλός. Άλλωστε αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να απειλήσει τον άλλον, αυτή είναι η Τουρκία την Ελλάδα και όχι η Ελλάδα την γενικά πιο ισχυρή Τουρκία.
Ωστόσο αυτό που δε θα σας πει σχεδόν κανένας είναι ότι για να φτάσει σε σημείο η Τουρκία του Ερντογάν να γίνει ρωσόδουλη και πραγματικά επικίνδυνη για εμάς, χρειάστηκε να προβοκαριστεί και φυσικά από τη Ρωσία, αλλά και από την Ελλάδα και από τη δύση γενικά (ΗΠΑ, Ε.Ε) !
Κατά πρώτον θυμίζω ότι σχεδόν μια δεκαετία πίσω, όταν υπήρχε ανοιχτή κόντρα Ρωσίας-Τουρκίας, η Τουρκία προβοκαρίστηκε από συνεχείς τρομοκρατικές επιθέσεις των ρωσόφιλων ισλαμοφασιστών κανιβάλων του ISIS και οι οποίες τελείωσαν, όλος τυχαίως, όταν ο Ερντογάν άρχισε να τα ξαναβρίσκει και να κάνει ανοίγματα στον Πούτιν !
Σχεδόν την ίδια περίοδο της Ρωσοτουρκικής έντασης, όταν ο Ερντογάν προσπαθούσε να κάνει ανοίγματα προς τη δύση, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί δεν καταδίκασαν καν το πραξικόπημα των Γκιουλενιστών και αντίθετα σύστηναν…ηρεμία και αυτοσυγκράτηση, βάζοντας πλάτες στους πραξικοπηματίες.
Οι δε Αμερικανοί δίνουν ακόμη και σήμερα άσυλο στον Γκιουλέν και συνεργάτες του και δεν ήταν διατεθειμένοι να κάνουν πίσω ούτε επί Τραμπ, ούτε και τώρα με τον πιο δημοκρατικό και διορατικό Μπάιντεν.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι Αμερικανοί τράβηξαν και ένα ιδιότυπο οικονομικό εμπάργκο στην Τουρκία και εκεί οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η οικονομική κρίση που ταλανίζει σήμερα την Τουρκία.
Επιπλέον η Ευρωπαϊκή Ένωση αθέτησε κατά πρώτον την υπόσχεση που είχε δώσει στην Τουρκία για κατάργηση της βίζας στους Τούρκους πολίτες εντός των συνόρων της…
Και αυτό είναι το λιγότερο διότι η Ε.Ε. αντί να στηρίξει την Τουρκία στο Συριακό, κόντρα στον γενοκτόνο Άσαντ, προτίμησε έναν άθλιο ουσιαστικό συμβιβασμό με τον τελευταίο (και πάντα με το προβοκατόρικο σιγοντάρισμα των ρωσόφιλων και φιλο-Άσαντ, Ελλάδας και Κύπρου) !
Την ίδια δε στιγμή ο αγαπημένος των Νεοδημοκρατών Μακρόν στήριξε στη Λιβύη τον Ρωσόφιλο φασίστα Χαφτάρ και πάλι κόντρα στην Τουρκία και πάλι με τη συμπαράσταση της Ελλάδας και του βρώμικου ρωσόφιλου Δένδια…
Από την άλλη και η Ελληνική πλευρά όχι μόνο είναι αδιάλλακτη στις δικές της θέσεις και καθόλου ανοιχτή στο διάλογο, αλλά έχει προκαλέσει και αυτή με μαξιμαλιστικές θέσεις και ενέργειες.
Να θυμίσω πχ. το άσυλο που δόθηκε πριν λίγα χρόνια σε πραξικοπηματίες με σύσσωμο το πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο να σιγοντάρει στο όνομα και καλά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δεύτερον έχουμε άδικο στο θέμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, διότι στην πραγματικότητα οι διεθνείς συνθήκες λένε ότι ο αριθμός εναέριων και ναυτικών μηλίων των χωρικών υδάτων πρέπει να είναι ίσος.
Άδικο έχουμε επίσης στο θέμα της Α.Ο.Ζ. ενός τόσο μικρού νησιού όπως το Καστελόριζο όπου ισχυριζόμαστε ότι αυτό το νησάκι μπορεί να έχει τέτοια Α.Ο.Ζ. που να αποκλείει σε όλη σχεδόν την περιοχή του νοτιοανατολικού Αιγαίου της Τουρκική ναυσιπλοία.
Όλα αυτά τα θέματα λοιπόν η Ελλάδα τα ανακινούσε συστηματικά και σκόπιμα-και επί Τσίπρα και Καμμένου και τώρα επί Μητσοτάκη- με σκοπό να δημιουργεί εντάσεις και να απομονώνει το καθεστώς Ερντογάν όλο και περισσότερο από τη δύση, αλλά και να τον υποσκάπτει στο εσωτερικό της Τουρκίας ευνοώντας ακόμα πιο αντιδραστικές και ρωσόφιλες δυνάμεις (πχ. Ακσενέρ).
Στο παιχνίδι έμπαινε συνήθως-και μπαίνει ακόμα- και ο βρώμικος ρωσόφιλος Μακρόν ο οποίος πουλούσε εκδούλευση στην Ελλάδα, υποστηρίζοντάς της, από τη μια για να πουλάει όπλα και από την άλλη για να σπρώχνει ακόμα περισσότερο την Τουρκία προς τη Ρωσία !
Έτσι λοιπόν μπορεί η Τουρκία να γίνεται όλο πιο ρωσόφιλη, αυταρχική και αναθεωρητική, αλλά για να φτάσει σε αυτό σημείο χρειάστηκε να την προβοκάρουν συστηματικά οι Ρώσοι, οι δυτικοί, αλλά και οι εδώ ρωσόφιλοι τυχοδιώκτες της Ελληνικής πολιτικής.
Και τώρα που η δύση διαπιστώνει τη Ρωσοφιλία της Τουρκίας και κάνει κινήσεις για να την πάρει με το μέρος της πιστεύουμε πως είναι αργά, αφού τα γεωπολιτικά συμφέροντα δεν ανατρέπονται και δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη.
Ξαφνικά είδαμε μάλιστα προ καιρού και μια διπλωματική κινητικότητα Ελλάδας-Τουρκίας, η οποία νομίζουμε πως είχε την έγκριση και της δύσης, αλλά και της Ρωσίας (βλέπε Δένδιας), αλλά ναυάγησε καθότι ο Μητσοτάκης είναι τόσο τυχοδιώκτης και λαϊκιστής που αθέτησε την όποια προφορική συμφωνία του με τον Ερντογάν και πήγε στις ΗΠΑ όπου ήταν λάβρος εναντίον της Τουρκίας !
Τι πρέπει να περιμένουμε λοιπόν από τη στιγμή που η εύρεση όποιων διπλωματικών λύσεων ή έστω προσωρινής ύφεσης αποκλείεται μετά το “Μητσοτάκης γιοκ” του Ερντογάν ; Μετά την κρίση, τον κορονοϊο και τον πόλεμο της Ουκρανίας να φοβόμαστε και για θερμά επεισόδια και συγκρούσεις με μια αφηνιασμένη Τουρκία ;
Τίποτα δεν αποκλείεται με αυτούς τους πολιτικούς απατεώνες που έχουμε μπλέξει στη χώρα μας και που αδυνατούν να μας προστατεύσουν στο οτιδήποτε…