Αν μπορούμε να βγάλουμε ένα συμπέρασμα από το τελικό 0-0 της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό, αυτό θα έλεγα ότι ήταν πως η ΑΕΚ έχει μια εμφανέστατη βελτίωση σερ σχέση με το χάος που βλέπαμε στην προ Καρέρα εποχή και από την άλλη ότι ο Ολυμπιακός είναι μάλλον στάσιμος σε αυτό που ξέραμε.
Βαθμολογικά θα λέγαμε ότι ο Ολυμπιακός είναι μάλλον χαμένος, ενώ για την ΑΕΚ ούτε κρύο, ούτε ζέστη…Ας δούμε τώρα και το παιχνίδι καθαρά αγωνιστικά…
Το πρώτο ημίχρονο δεν αντέχει σε μεγάλη κριτική, καθώς οι καλές φάσεις ήταν ελάχιστες έως ανύπαρκτες, αφού οι προπονητές είχαν διαβάσει πολλά καλά το παιχνίδι του αντιπάλου τους και είχαν εξουδετερώσει τα ατού τους.
Πχ. ο Καρέρα ήξερε πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνεται από την πλευρά του Τσιμίκα και τον περιόρισε αισθητά. Για τον λόγο αυτόν ο δημιουργικός Βέρντε είχε πάρει οδηγία να κοιτάζει πρώτα τα αμυντικά του καθήκοντα και να μην βγαίνει πολύ μπροστά.
Από την άλλη και τα επιθετικά και μεσοεπιθετικά ατού της ΑΕΚ, Μάνταλος και Λιβάγια, ήταν εντελώς ακίνδυνα στο πρώτο ημίχρονο.
Έτσι λοιπόν κύλησε ένα πρώτο ημίχρονο με τον Ολυμπιακό να πατάει καλύτερα, να έχει την κατοχή μπάλας, αλλά και ένα έχει δημιουργήσει μία μόνο καλή φάση στο τέταρτο λεπτό.
Το δεύτερο ημίχρονο είναι μια άλλη ιστορία, καθώς οι δύο ομάδες και ρίσκαραν και έτρεξαν περισσότερο και έδωσαν καλύτερο ρυθμό στο ματς. Σε αυτό το δεύτερο ημίχρονο, μπορεί ο Ολυμπιακός να είχε την καλύτερη ευκαιρία με το δοκάρι, ωστόσο μπορούμε να πούμε πως η ΑΕΚ ήταν πιο επιθετική.
Η ομάδα του Καρέρα ρίσκαρε, έβγαλε αυτοματισμούς και κάποιες φάσεις, αλλά και συνέχισε να αμύνεται πολύ καλά όπως και στο πρώτο ημίχρονο και έτσι κέρδισε τις εντυπώσεις.
Πάντως η υπόθεση τίτλος είναι εντελώς ανοιχτή για τον Ολυμπιακό σε ένα πρωτάθλημα που πάντως μπορεί δυστυχώς να κρίνει τελικά η πολιτική ή τα αρμόδια ποδοσφαιρικά όργανα και οι μακροχρόνιες αποφάσεις.
Όσο για την ΑΕΚ δεν νομίζω ότι μπορεί να πάει παραπάνω ή παρακάτω από την τρίτη θέση, οπότε νομίζω ότι το μεγαλύτερο “στοίχημα” για αυτήν φέτος θα είναι το κύπελλο.
