Τελικά αποδείχθηκε ότι όποτε και αν γινόταν ο περιβόητος τελικός του κυπέλλου και όποιοι και αν έπαιζαν, ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος και φαβορί της αναμέτρησης και αυτό επιβεβαιώθηκε χθες στο Πανθεσσαλικό του Βόλου.
Μη φανταστείτε ότι έπαιξε σπουδαίο ποδόσφαιρο και κέρδισε κατά κράτος τον αντίπαλο (αλλά και τέτοια εποχή και υπό αυτές τις συνθήκες κανείς δεν περίμενε κάτι τέτοιο) αλλά εν τέλει ήταν πιο ουσιαστικός και με περισσότερο βάθος στο ρόστερ.
Αυτή η διαφορά ποιότητας στο ρόστερ-ακόμα και με αυτές τις ομάδες που παρατάχθηκαν χθες-φάνηκε γλαφυρά και στις αλλαγές όταν ο Ολυμπιακός έβαζε τον Σεμέδο και τον Φορτούνη και η ΑΕΚ τον Μαχαίρα, τον Αλμπάνη και κάποιον Παουλίνιο…
Σε ότι αφορά την εικόνα του παιχνιδιού μπορούμε να πούμε ότι ο Μάρτινς κατάλαβε πόσο ειδικών συνθηκών είναι το παιχνίδι και ακολούθησε εξ’αρχής την ανάλογη έξυπνη τακτική, δίνοντας στην ΑΕΚ την πρωτοβουλία των κινήσεων και την ψευδαίσθηση ότι είναι καλύτερη και έχει το παιχνίδι.
Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε, ως πιο ουσιαστικός και ποιοτικός, να επωφεληθεί από αυτό και έτσι έγινε εξ’αρχής ! Χαμένη ευκαιρία η ΑΕΚ νωρίς, νωρίς με τον και «στο καπάκι» γκολ ο Ολυμπιακός με τον ποιοτικό Ραντζέλοβιτς (που φανταστείτε ότι πέρσι δεν θεωρείτο βασικός).
Στο επόμενο συνεχίσαμε στο ίδιο μοτίβο να βλέπουμε υπεροχή της ΑΕΚ, αλλά χωρίς φαντασία και δημιουργικότητα, οπότε και με πενιχρά αποτελέσματα.
Ο Καρέρα κατάλαβε ότι η ομάδα του πρέπει να απλώσει περισσότερο το παιχνίδι και όχι να αναπτύσσεται μονοδιάστατα με τον Λιβάγια ο οποίος τελικά τα βρήκε σκούρα με αντίπαλο τον Μπρούνο, σε αντίθεση με ότι υπολόγιζαν οι της ΑΕΚ.
Ολιβέιρα και Μάνταλος πήραν περισσότερες πρωτοβουλίες, αλλά και πάλι ο όποιος κίνδυνος δημιουργείτο στα καρέ του Ολυμπιακού ήταν είτε από προσωπικές ενέργειες αυτών των δύο, είτε στημένες φάσεις, είτε από το ένα και μοναδικό λάθος του εξαιρετικού Τζολάκη.
Στο δεύτερο ημίχρονο τα πράγματα ήταν πιο απλά για τον Ολυμπιακό, αντί να δυσκολέψουν. Ο Μάρτινς περιόρισε στοιχειωδώς Μάνταλο και Ολιβέιρα, ο Λιβάγια δεν μπορούσε, ενώ και οι Κρίστισιτς και Βέρντε έμοιαζαν και είναι λίγοι για την ΑΕΚ.
Την ίδια στιγμή Μπα και Σισέ καθάριζαν τα πάντα στην άμυνα και ο εξαιρετικός Καμαρά διευκόλυνε πάρε πολύ το transition του Ολυμπιακού από την άμυνα στο κέντρο.
Έτσι η υπεροχή της ΑΕΚ ήταν ακόμα πιο ανούσια, χωρίς να απειλεί, αλλά και να πατάει δύσκολα την περιοχή του Ολυμπιακού. Ο Ολυμπιακός συνέχισε να είναι πιο απειλητικός, κέρδισε και πέναλτι (παρότι ο διαιτητής Κάιπερς έκανε λάθος γιατί είχε προηγηθεί καθαρό φάουλ υπέρ της ΑΕΚ εκτός περιοχής του Ολυμπιακού) και τελικά τίποτα δεν άλλαξε παρά την απώλειά του.
Δίκαιη λοιπόν νίκη του Ολυμπιακού, παρότι θα μπορούσε κανείς να αντιτάξει το επιχείρημα ότι στη στατιστική η ΑΕΚ έχει περισσότερες τελικές προσπάθειες και κατοχή της μπάλας.
Αυτό όμως εξηγείται και από θέμα τακτικής προσέγγισης (δίνω χώρο στον αντίπαλο για να του στήσω παγίδα), αλλά και από το γεγονός ότι η ΑΕΚ βρέθηκε πολύ νωρίς πίσω στο σκορ, οπότε ήταν λογικό να υπάρξει μια στοιχειώδης πίεση σε έναν τελικό κυπέλλου.
Τώρα όσο για διακριθέντες και υστερούντες διακρίνουμε από πλευράς Ολυμπιακού Καμαρά, Σισέ και Ραντζέλοβιτς, ενώ αξιέπαινη προσπάθεια έκαναν ο Μασούρας και ο Τοροσίδης (στο φινάλε του με τον Ολυμπιακό).
Κέρδος και ο νεαρός τερματοφύλακας Τζολάκης που μοιάζει ταλαντούχος, αλλά καθώς ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να έχει τέσσερις τερματοφύλακες στο ρόστερ (Σα, Αλέν, Τζολάκης, Κρίστινσον) θα πρέπει να διώξει τουλάχιστον τον έναν.
Από την άλλη ο Ελ Αραμπί είναι ντεφορμέ, έβγαλε μεγάλο εκνευρισμό και εκβίαζε το γκολ, ενώ και ο Βαλμπουενά στα 35 του μοιάζει σκασμένος.
Από πλευράς ΑΕΚ δεν είδαμε κάτι που δεν ξέραμε μέχρι τώρα για το ποιοι είναι λίγοι (τους αναφέρουμε παραπάνω) και ποιοι μπορούν να βοηθήσουν, ωστόσο πλέον προβληματίζει και ο Λιβάγια για το πόσο μπορεί να συνεχίσει να προσφέρει ικανοποιητικά.
Κέρδος μπορεί να είναι ο Τσιντώτας που έπιασε το πέναλτι, εν μέρει ο Σβάρνας (που έγινε δικαίως και διεθνής), ενώ και ο Ολιβέιρα παίζει απλά αυτό που ξέρει.
