Για να κρίνεις το έργο ενός ηγέτη που φεύγει από τη ζωή, όπως εν προκειμένω του Κώστα Σημίτη, πρέπει να βάλεις στο ζύγι τα θετικά και τα αρνητικά της διακυβέρνησής του και σε αυτό για εμάς υπερτερούν τα θετικά του, τουλάχιστον αν αναλογιστούμε το χάος που ακολούθησε στη χώρα με τους απερίγραπτους διαδόχους του.
Ας δούμε λοιπόν θετικά και αρνητικά της διακυβέρνησής του κατά τη δική μας προσέγγιση…
ΘΕΤΙΚΑ
- Στα θετικά του κατά πρώτον ότι μας απάλλαξε από τον λαϊκισμό, μια διαχρονική αρρώστια της πολιτικής ζωής του τόπου μας, και παρόλα αυτά κέρδισε δύο εκλογές. Φυσικά ο λαίκισμός επανήλθε τα επόμενα χρόνια και σε χειρότερες μορφές…
- Δεύτερο η συνετή διαχείριση των οικονομικών που ήταν απαραίτητη ειδικά εκείνη την εποχή και που αν συνεχιζόταν και μετά Σημίτη ίσως να είχαμε γλιτώσει τη χρεοκοπία και τα μνημόνια.
- Τρίτο η είσοδος της Ελλάδας στη Ο.Ν.Ε. που έγινε διότι εκπληρώθηκαν τα οικονομικά κριτήρια που απαιτούνταν και που αν δεν γινόταν λογικά οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης-μεταξύ άλλων- που ήρθε αργότερα θα ήταν μεγαλύτερες.
- Tέταρτο η είσοδος της Κύπρου στην Ε.Ε. που βοηθήθηκε διπλωματικά από την Ελλάδα, έστω και αν ο ηγέτης της Παπαδόπουλος κοροϊδεψε τότε την Ε.Ε. ότι το νησί θα μπει ενωμένο και μετά είπε στο λαό του να ψηφίσει «όχι» στο σχέδιο Ανάν.
- Πέμπτο η real politic στις διεθνείς σχέσεις που ναι μεν έφερε διαπραγματεύσεις και συμφωνίες ειδικά με την Τουρκία, αλλά και δεν υποχώρησε από εθνικές γραμμές σε αντίθεση με τον Τουρκόφιλο και κουμπάρο του Ερντογάν Καραμανλή τον νεώτερο, ο οποίος τώρα το παίζει εθνικιστής.
- Έκτο ότι συνήθως δεν υποχωρούσε σε απεργίες που προκαλούσαν οι συντεχνίες με κλασσικά παραδείγματα τις αντιδραστικές απεργίες των κακομαθημένων εκείνη την εποχή (κυρίως από τον Α.Παπανδρέου) μεγαλοαγροτών, αλλά και στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Αρσένη.
- Έβδομο τα μεγάλα έργα όπως η Αττική οδός, η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου και η Εγνατία Οδός και το Ολυμπιακό κέντρο του Αγίου Κοσμά και γενικά τα Ολυμπιακά έργα, παρά τις καθυστερήσεις και τις «κίτρινες κάρτες» που τρώγαμε από την Δ.Ο.Ε. λόγω της Ελληνικής γραφειοκρατίας.
- Όγδοο ο γενικά φιλοδυτικός προσανατολισμός της χώρας, μολονότι δεν αγνοήθηκε γεωπολιτικά και η Ρωσική φασιστική δύναμη των Γέλτσιν και Πούτιν η οποία όμως τότε παρίστανε τον «ψώφιο κοριό» και όντας σε ένα μεταβατικό στάδιο, λίγοι υποψιάζονταν πόσο ακραία και επικίνδυνη μπορεί να γίνει.
Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι σε αυτά τα πλαίσια αγνόησε γενικά τους μαυρο-κόκκινους φασίστες της εποχής και οπαδούς του Οτσαλάν και του Μιλόσεβιτς (πόλεμος Γιουγκοσλαβίας), αλλά και τους αντιδρούντες στην επίσκεψη Κλίντον στην Αθήνα και έβαλε σε προτεραιότητα τη λογική και το γόητρο της Ελλάδας στην Ευρώπη.
- Ένατο οι καλές επιδόσεις της χώρας κατά τη θητεία του στην ελευθερία του τύπου και η βελτίωση στα ανθρώπινα δικαιώματα. Πολύ σωστά αγνόησε τον φασίστα Ρωσοπράκτορα Χριστόδουλο και δεν υποχώρησε στο θέμα των ταυτοτήτων, αφού άλλωστε και ο Καραμανλής που ξεσήκωσε τότε το θέμα, μετά δεν το άγγιξε ποτέ κατά τη θητεία του.
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
- Στα αρνητικά εντάσσουμε κατά πρώτον την αδυναμία σύγκρουσης με τη διαπλοκή και τους ανατολικούς ολιγάρχες τύπου Κόκκαλη, Μπόμπολα, Μυτηλιναίου, Γερμανού κα. οι οποίοι ήταν ευνοημένοι τουλάχιστον όσο και με τα υπόλοιπα καθεστώτα.
- Δεύτερο η αδυναμία πάταξης της διαφθοράς στο κόμμα του, με διεφθαρμένους υπουργούς όπως Τσοχατζόπουλος και Τσουκάτος, αλλά και άλλους που δεν λογοδότησαν ποτέ στη δικαιοσύνη, σε ένα ΠΑΣΟΚ που πάντως έχει τη διαφθορά στο DNA του, οπότε αυτό δεν ήταν ότι ευκολότερο.
- Τρίτο η κρίσιμη υποχώρηση στο θέμα του ασφαλιστικού παρά την καλή πρόθεση και τις συστάσεις των τεχνοκρατών που Σπράου και Γιαννίτση που είχαν αναλάβει το ζήτημα.
- Τέταρτο το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου όπου ναι μεν ο ίδιος-που ήταν γενικά έντιμος- δεν ευνοήθηκε σε τίποτα από αυτό (και άλλωστε ευθύνονται και οι αδαείς Ελληνάρες που έπαιζαν,ενώ δεν είχαν γνώση του θέματος), ωστόσο θα έπρεπε να συγκρουστεί με αυτά τα συμφέροντα και να βάλει ένα σχετικό φρένο σε κάτι που έκανε μπαμ ότι είναι «φούσκα» και το ίδιο στους σπεκουλαδόρους πολιτικούς και δημοσιογράφους που προέτρεπαν τον κόσμο να παίζει και προέβλεπαν συνεχή άνοδο και άνθισή του.
- Πέμπτον ότι η καλή διαχείριση των οικονομικών δεν συνοδεύτηκε και από ενίσχυση της παραγωγικότητας, της επιχειρηματικότητας και του υγιούς ανταγωνισμού. Δεν θέλησε ή δεν τόλμησε να σταθεί εμπόδιο στα ανατολικά συμφέροντα που είχαν ξεκινήσει από τότε και πιο πριν την αποβιομηχάνιση και αποεπένδυση της Ελλάδας.
Επειδή βέβαια η πατριδοκαπηλεία σε αυτή τη χώρα πάντα παίζει-λίγο ως πολύ-κυρίαρχο ρόλο αξίζει να πούμε κάτι και για τα Ίμια.
Αλήθεια πως θα χειρίζονταν πιο αποτελεσματικά ένα τέτοιο φλέγον θέμα όλοι οι εξυπνάκηδες και πατριώτες του γλυκού νερού και του καναπέ ; Θα πήγαιναν κόντρα στα θέλω της Αμερικής και θα έκαναν πόλεμο και θα ρίσκαραν νεκρούς (τουλάχιστον πάνω από τους δύο που είχαμε);
Έχει σκεφτεί κανείς ότι αν χάναμε αυτόν τον πόλεμο ή θερμο επεισόδιο και μέναμε και χωρίς διεθνή υποστήριξη (η Ε.Ε. και δεν ανακατέυτηκε ιδιαίτερα και δεν ήταν και δυνατή γεωπολιτικά) μπορεί να χάναμε οριστικά και τα Ίμια, αλλά και άλλα εδάφη;
Εν κατακλείδι και καλός πρωθυπουργός να μην ήταν για την Ελλάδα ο ορθολογιστής Σημίτης, ήταν σίγουρα ο λιγότερο κακός σε σχέση με τους άλλους που ήρθαν αργότερα και που όλοι είδαμε τι χάος έφεραν στη χώρα ! Ή μήπως όχι ;
Στο κάτω, κάτω δείτε ποιοι τον βρίζουν ή τον θάβουν πιο μαλακά σήμερα μετά το θάνατό του. Ακροδεξιοί, ακροαριστεροί και γενικά οι τριτοκοσμικοί Ελληνάρες που πάντα θέλγονταν από το λαίκισμό και τα παχυά λόγια, παρά από το ρεαλισμό στην πολιτική.
