Αρχικά οφείλω να πω ότι χάρηκα και εγώ και άλλοι ποδοσφαιρόφιλοι για τη μεγάλη νίκη πρόκριση της Δανίας επί της Ρωσίας με 4-1.
Ο λόγος είναι ότι παίζει πολύ καλό ποδόσφαιρο και οι δύο μέχρι τότε ήττες της αδικούσαν κατάφωρα, συν ότι πολύς κόσμος δέθηκε συναισθηματικά μαζί της, λόγω των γεγονότων με τον άτυχο Έρικσεν.
Οι Δανοί και χωρίς τον Έρικσεν έδειξαν και πάλι ένα μοντέρνο και ταχυδυναμικό ποδόσφαιρο που δυσκολεύει όλους τους αντιπάλους και πέτυχαν κόντρα στους Ρώσους αυτό που μπορούσαν και αυτό που αναμενόταν.
Οι Ρώσοι έχοντας μόνο δύο αρκετά ποιοτικούς παίκτες (Μίραντσουκ και Γκολόβιν) στηρίχθηκαν σε ένα αμυντικογενές παιχνίδι στηριγμένο κυρίως στη δύναμη.
Μόλις όμως δέχθηκαν το πρώτο γκολ και αναγκάστηκαν να παίξουν πιο ανοιχτά, φάνηκε η γύμνια της αμυντικής τους γραμμής και όλης της ομάδας της που ήταν χειρότερη από το μουντιάλ του 18’ που διοργάνωσε.
Οι Δανοί πήραν λοιπόν τη δεύτερη θέση του ομίλου, σε τριπλή ισοβαθμία, και την πρόκριση και επειδή ο αντίπαλος στους 16 είναι η Ουαλλία μπορούν να είναι αισιόδοξοι και για περαιτέρω πρόκριση.
Οι Φινλανδοί προσπάθησαν με αυτοθυσία και φουλ άμυνα να πάρουν την ισοπαλία απέναντι σε ένα Βέλγιο που για εμάς-με τα μέχρι τώρα δεδομένα του τουρνουά-είναι το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση.
Εξ’ορισμού ήταν δύσκολο να κρατήσουν μια ομάδα σαν το Βέλγιο στο μηδέν, γι’αυτό και για να ελπίζουν έπρεπε να σκοράρουν και τελικά δεν το έκαναν.
Πάντως οι μαχητικοί Σκανδιναβοί (που έχουν έναν εξαιρετικό προπονητή, τον Κανέρβα) έπαθαν τη ζημιά σε ένα σημείο που έλεγες ότι μπορούσαν να κρατήσουν το μηδέ, καθώς οι Βέλγοι δεν είχαν και ιδιαίτερο λόγο να ρισκάρουν στην άμυνα για να πάρουν το τρίποντο, και τώρα μπορούν να προκριθούν ως τρίτοι μόνο με δύσκολα σενάρια αποτελεσμάτων.
Όσο για τον τρίτο όμιλο δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό το ποδόσφαιρο που μας έδειξε η Ολλανδία αρέσει και το ίδιο και τα νέα φυντάνια της όπως Ντάμφρις και Μάλεν, συν τους λίγο πιο παλιούς Ντεπάι και Ντε Γιονγκ,
Βέβαια υπάρχουν και ερωτηματικά καθότι η Ολλανδία είχε έναν εύκολο όμιλο και μάλιστα μέσα στην έδρα της. Επιπλέον η Ολλανδία παραδοσιακά σε κάποια κρίσιμα ματς την πατάει λόγω του ότι δεν είναι αρκετά ορθολογική ή απλά παίζει αφελές ποδόσφαιρο.
Τη θεωρούμε πάντως μέσα στις ομάδες που μπορεί να κάνει κάτι καλό, αλλά είμαστε και συγκρατημένοι διότι τα νοκ-άουτ ματς είναι μια άλλη ιστορία.
Πάντως στο χθεσινό διαδικαστικό ματσάκι με τη Βόρειο Μακεδονία μας έκανε μεγάλη εντύπωση η διαιτησία που έπαιζε καταφανώς υπέρ της Ολλανδίας-και διαμόρφωσε αρκετά το τελικό σκορ- και αδυνατούμε να καταλάβουμε το λόγο.
Η ομάδα της Βορείου Μακεδονίας έφυγε λοιπόν σχετικά αξιοπρεπής από το τουρνουά, αλλά τα αποτελέσματα θα μπορούσε να είναι και καλύτερα, αν, για κάποιον λόγο, δεν είχε κόντρα διαιτησία και στα τρία ματς που έπαιξε (και ιδιαίτερα σε αυτό κόντρα στην Ολλανδία).
Όσο για το αποφασιστικό ματς Αυστρία-Ουκρανία είδαμε μια Αυστρία πάνω απ’όλα με πάθος και θέληση για διάκριση που δεν έχει κάνει για πάρα πολλά χρόνια.
Παρουσιάζει δε μια εντελώς Γερμανική ομάδα (και με ηγέτη βέβαια τον Αλάμπα) με ανάλογη αγωνιστικότητα, στυλ ποδοσφαίρου και τακτική και πήρε τελικά αυτό που της άξιζε, την πρόκριση στους 16.
Από την άλλη η Ουκρανία, αν και είναι μια τεχνική ομάδα, παρουσίασε το γνωστό σύμπτωμα των πρώην Σοβιετικών ομάδων, δηλαδή του να λιγοψυχούν και να χύνουν την «καρδάρα με το γάλα» στο κρίσιμο ματς.
Επιπλέον εδώ πρέπει να τους επηρέασε και όλος αυτό ο θόρυβος για επικείμενη ισοπαλία, σε σημείο που δεν μπήκαν μέσα κατάλληλα προετοιμασμένοι για ανταγωνιστικό παιχνίδι.
Ακόμα φυσικά δεν χάθηκε τίποτα γι’αυτούς, καθώς θα πρέπει να συνεχίσουν να προπονούνται και να περιμένουν τα αποτελέσματα των άλλων ομίλων για να δουν αν περνάνε.
Εκτιμούμε ότι οι πιθανότητές τους να προκριθούν ως τρίτοι είναι περίπου στο 50-50…