Πόσοι θα περίμεναν πριν μερικά χρόνια ότι στις ΗΠΑ, όπου κυρίαρχο ρεύμα ήταν για χρόνια το απολιτικ, θα έχουμε σήμερα τόσο πολωμένες εκλογές και γενικά ηλεκτρισμένο πολιτικό κλίμα ανάμεσα στους δύο υποψηφίους Χάρις και Τραμπ ;
Και όμως συνέβη και αυτό έχει και τις αιτίες του (που θα τις αναλύσουμε παρακάτω) και εν τέλει η απότομη πολιτικοποίηση δεν αποδείχθηκε κάτι πολύ καλό, διότι έφερε το απεχθές φαινόμενο του Τραμπ και του Τραμπ-ισμού!
Ομοίως ποιος θα περίμενε ότι ένας φασίστας, χυδαίος δημαγωγός-που κάποτε έκανε ριάλιτι- και κατηγορούμενος για μια σειρά αδικημάτων θα διεκδικούσε τη δεύτερη θητεία του για πρόεδρος των Η.Π.Α ;
Και αυτό συμβαίνει έχοντας μάλιστα προηγηθεί λίγα χρόνια πριν η εισβολή φασιστών κατευθυνόμενων από αυτόν μέσα στο Καπιτόλιο !
Πιστεύουμε ότι αυτή τη σταδιακή μεγαλύτερη ενασχόληση με την πολιτική και κατ’επέκταση τη γέννηση του φαινομένου Τραμπ την έφερε μια σειρά προβλημάτων της χώρας που είναι περίπου τα εξής:
- Η οικονομική κρίση του 2008 που άλλωστε ξεκίνησε από την ίδια την Αμερική.
- Ότι παρά τη συνεχή δημιουργία πλούτου από το οικονομικό τους μοντέλο, ένα κομμάτι του Αμερικανικού λαού βλέπει να μένει, ως ένα τουλάχιστον βαθμό, έξω από τις σημαντικές οικονομικές και τεχνολογικές πολυτέλειες.
- Οι ακραίοι δικαιωματιστές και η περιβόητη woke ιδεολογία και ότι συνεπάγεται αυτής (επικεφαλής της οποίας είναι οι ΛΟΑΤΚΙ με τις γνωστές αντικοινωνικές ιδέες και ακραίες πρακτικές τους) που υιοθετούν βασικά οι Δημοκρατικοί και που έχει φέρει αλυσιδωτές αντιδράσεις μέσα στην Αμερικανική κοινωνία, σπρώχνοντας ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού στο αντίθετο άκρο που είναι η άκρα δεξιά.
Κυρίως όμως για πρώτη φορά συμβαίνει ένας άνθρωπος του αντίπαλου δέους ή εχθρού των ΗΠΑ, που είναι η Ρωσία, να παίρνει την εξουσία στις ΗΠΑ και να διεκδικεί και δεύτερη θητεία !
Για φανταστείτε ένας φιλο-Σοβιετικός υποψήφιος να διεκδικούσε την εποχή του ψυχρού πολέμου να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ για δεύτερη φορά ! Και όμως το ζούμε και αυτό…
Ο βασικός λόγος λοιπόν που εμείς προτιμούμε νίκη των Δημοκρατικών και της Καμάλα Χάρις (παρά τις εμφανείς ιδεολογικές αγκυλώσεις και πολιτικά παλατζαρίσματά τους) σε αυτές τις εκλογές-ζυγίζωντας τα δεδομένα-είναι ακριβώς αυτή η Ρωσική προέλευση του Τραμπ (ο οποίος έχει αποκαλυφθεί ότι τα είχε καλά με τους Ρώσους από την εποχή της Σοβ.Ένωσης !) και οι επιπτώσεις που θα έχεις στα Ευρωπαϊκά θέματα μια κυβέρνηση του και για τις οποίες θα μιλήσουμε σε μελλοντικό άρθρο, αν και εφόσων εκλεγεί ο Τραμπ.
Και πως ακριβώς προκύπτει και πως γιγαντώνεται πολιτικά ο Τραμπ, μέσω των Ρεπουμπλικανών ; Αρχικά τον στηρίζει ένα τυχοδιωκτικό κομμάτι της αστικής τάξης που θέλει καλές σχέσεις με τη Ρωσία, διότι πιστεύει ότι έτσι δεν θα επηρεαστούν τα κέρδη τους, θεωρόντας και προπαγανδίζοντας πως ο Πούτιν είναι ένα εσωτερικό πρόβλημα της Ευρώπης, αλλά και το πολύ ισχυρό Εβραϊκό λόμπι (στα λόμπι αναφερόμαστε εκτενώς παρακάτω).
Επιπλέον πλασάρεται ως ένας αντισυστημικός, κάτι που το πούλησε πολύ καλά στην Αμερικανική κοινωνία και παίρνει μαζί του σχεδόν όλο εκείνο το μέτριας και χαμηλής μόρφωσης και ορθολογισμού πρώην απολιτίκ κομμάτι της κοινωνίας που αναφέρουμε και παραπάνω.
Τρίτον στην Αμερικανική κοινωνία το να έχεις πολλά χρήματα και να είσαι πετυχημένος επιχειρηματίας δεν είναι μειονέκτημα, όπως στη Βαλκανο-μικροαστική Ελλάδα, αλλά το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή ένας από μόνος του λόγος για να ψηφίσεις κάποιον (!), κάτι που επίσης η προπαγάνδα του Τραμπ εκμεταλλεύτηκε πολύ αποδοτικά.
Έρχεται δηλαδή ένας ακροδεξιός εκατομμυριούχος να εκμεταλλευτεί τα παραπάνω προβλήματα (και μεγεθύνοντας και το μεταναστευτικό που ποτέ δεν ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα στις ΗΠΑ που άλλωστε είναι πολιπολιτισμική χώρα και φτιάχτηκε βασικά από μετανάστες) και να πάρει την εξουσία με ψευδεπίγραφα συνθήματα του τύπου “πρώτα η Αμερική” και “κάνε την Αμερική ξανά σπουδαία” κλπ.
Κάπως έτσι λοιπόν, με την τοξικότητα και τον τραμπουκισμό που χαρακτηρίζει τον Τραμπ, και καθώς σήμερα τον υποστηρίζει μεγαλύτερο κομμάτι της αστικής τάξης (με επικεφαλής τον περιβόητο Ίλον Μασκ) φτάσαμε στο σημερινό σημείο ενός αγνώριστου λαίκίστικου και τοξικού προεκλογικού τοπίου στις ΗΠΑ, αφού και η Καμάλα “παίζει” πλέον και αυτή επιθετικά προς άγρα ψήφων.
Αξίζει πάντως να επισημάνουμε και κάτι που ελάχιστοι λένε και που είναι, μεταξύ άλλων, ο ρόλος δύο πανίσχυρων λόμπι σε αυτές τις εκλογές που έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα μεταξύ τους.
Το ένα λόμπι είναι οι Εβραίοι οι οποίοι συντάσσονται με τους Ρεπουμπλικανούς οι οποίοι είναι πιο κοντά στις πολιτικές Νετανιάχου και το άλλο είναι οι ΛΟΑΤΚΙ που συντάσσονται με τους Δημοκρατικούς οι οποίοι υιοθετούν σε εξοργιστικό βαθμό όλη την ακραία ατζέντα τους.
Ενδιαφέρον θα έχει λοιπόν το ποιό από τα δύο θα επικρατήσει, αλλά τονίζουμε πως σαφώς άλλο πράγμα είναι τα λόμπι και άλλο ο απλός Εβραίος ή ο απλός ομοφυλόφιλος που μπορεί ενίοτε να κάνει και την αντίθετη εκλογική επιλογή.
Και τέλος όσο για τα της Ελλάδας είναι σημαντικό να δούμε ότι ο Τραμπ συντάσσεται με το πολιτικό συνεχές του Ερντογάν στην Τουρκία, του Όρμπαν στην Ουγγαρία (με τις γνωστές θέσεις κατά της Ελλάδας στα εθνικά θέματα) και του Μιτσκόσκι στη Βόρεια Μακεδονία, κάτι που οι «ψεκασμένοι» εν Ελλάδι οπαδοί του, είτε το αποσιωπούν, είτε αντιστρέφουν την πραγματικότητα.
Το σημαντικότερο βέβαια εδώ είναι το να πάψουν οι Ελληνικές κυβερνήσεις (και ειδικά η τωρινή) να φέρονται τυχοδιωκτικά και ανορθολογικά στις διεθνείς σχέσεις, παρά το τι θα κάνουν οι Αμερικανοί και γενικά οι ξένοι, με τη χώρα μας να έχει τη γνωστή τάση να φορτώνει όλα τα λάθη και τα προβλήματά της στους ξένους.
