Μετά από αρκετά χρόνια-και για πρώτη φορά μέσα στην κρίση- μπορούμε να πούμε πως κάποια εκλογικά αποτελέσματα αφήνουν μια σχετική, αν και όχι απόλυτη, ικανοποίηση στο σχετικά πιο δημοκρατικό κομμάτι του Ελληνικού λαού που μάχεται τα άκρα και τους φαύλους της πολιτικής.
Πρωτίστως λοιπόν είχαμε μια ήττα του «μαυροκόκκινου» μετώπου με τη σφαλιάρα που έφαγαν οι κυβερνώντες του ΣΥΡΙΖΑ που ανάγκασαν και τον Τσίπρα να προκηρύξει εσπευσμένα εκλογές ! Αλλά και οι μέχρι πρότινος συγκυβερνώντες του ΑΝ.ΕΛ., έπαθαν ακόμα μεγαλύτερη ήττα και οι οποίοι σχεδόν εξαφανίστηκαν από τον χάρτη !
Βλέπετε όσο «ταχυδακτυλουργός» της πολιτικής και να είναι ο Τσίπρας, και όσο πολιτικός απατεώνας ο Καμμένος, δεν θα μπορούσαν- με όλα αυτά που έχουν συμβεί στην πενταετία και με μια χώρα άνω, κάτω- να κάνουν και αυτή την υπέρβαση και να πετύχουν και πάλι θετικό εκλογικό αποτέλεσμα !
Θετικό λοιπόν το ότι τιμωρήθηκε ο τυχοδιωκτισμός, η αλαζονεία, ο αυταρχισμός και η κυνικότητα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. παρότι φυσικά δεν μου γεμίζει καθόλουτο μάτι ή και με φοβίζει και η σημερινή Νέα Δημοκρατία των, γενικά στραμμένων προς τη Ρωσία, πατριδοκάπηλων…
Ωστόσο εκτιμώ ότι θα ήταν καλύτερα μια μελλοντική αυτοδύναμη κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, παρά σε συνεργασία με το κίνημα αλλαγής το οποίο μάλιστα θεωρεί μεγαλύτερο αντίπαλό του τον νεοφιλελευθερισμό, περισσότερο από τον κρατικοφασισμό που πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το ίδιο βέβαια θα προτιμούσα, ως λιγότερο κακή, και μια κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με οποιουσδήποτε κυβερνητικούς εταίρους, ζυγίζοντας τα θετικά και τα αρνητικά του καθενός…
Ήττα του φασιστικού μετώπου θεωρώ πως είναι σαφώς και η εκλογική σφαλιάρα της εγκληματικής Χρυσής Αυγής η οποία έχασε σχεδόν το μισό της εκλογικής της δύναμης σε σχέση με της προηγούμενες ευρωεκλογές και τελικά ξεπεράστηκε από Κίνημα Αλλαγής και ΚΚΕ !
Παρότι το μεγαλύτερο ποσοστό των ψηφοφόρων της Χ.Α. πήγε στον γραφικό Πουτινικό φασίστα Βελόπουλο, στέλνοντάς τον στο ευρωκοινοβούλιο, εκτιμώ ότι είναι καλύτερα οι δυνάμεις της πιο σκληρής φασιστικής δεξιάς να είναι διασπασμένες, παρά ενωμένες σε ένα κόμμα που θα πιάνει μεγάλα ποσοστά και θα είναι τρίτο κόμμα στη Βουλή.
Να μην νομίσει όμως κανένας ότι η ακροδεξιά στο σύνολό της συρρικνώνεται εν Ελλάδι, αλλά αντίθετα είναι πλέον εκ των κυρίαρχων ιδεολογικών ρευμάτων στην Ελλάδα.
Και αυτό γιατί αν αθροίσει κανείς τα ποσοστά όλων των ακροδεξιών κομμάτων που κατέβηκαν στις ευρωεκλογές (11 τον αριθμό που αποτελεί ρεκόρ !) φτάνουν κοντά στο 16 % και χωρίς να υπολογίζουμε το σημαντικό ακροδεξιό-εθνικιστικό κομμάτι ψηφοφόρων που έχει προσελκύσει τελευταία η Νέα Δημοκρατία με την πατριδοκαπηλία και τον εθνικολαϊκισμό της….
Πολύ θετική ήταν επίσης για εμάς και η εκλογική ήττα του ΚΚΕ (το οποίο είναι κάτι σαν ιερή αγελάδα για τους Έλληνες πολιτικούς και τα ΜΜΕ) που όχι μόνο αποτυγχάνει να αυξήσει τα ποσοστά του-και μάλιστα μετά από μια δεκαετία οικονομικής κρίσης και μνημονίων- αλλά συρρικνώνεται κιόλας.
Μάλιστα το ΚΚΕ δεν απέσπασε σχεδόν τίποτα από το ποσοστό των πρώην ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, δείγμα του ότι έχει πλέον σοβαρό πρόβλημα να αποσπάσει ψήφους πέρα από τον σκληρό πυρήνα του.
Τέλος θετικό γεγονός είναι για εμένα και ο καταποντισμός του Λεβέντη ο οποίος από κεντρώος μετατράπηκε σε εθνοφασίστα θρησκόληπτο, όπως και ρωσοκίνητων πρακτόρικων κομμάτων όπως του Λαφαζάνη και της Κωνσταντοπούλου.
Στα αρνητικά υπολογίζουμε την αποτυχία πραγματικά φιλοευρωπαϊκών κομμάτων όπως το Ποτάμι και η Φιλελέυθερη Συμμαχία, κάτι που σημαίνει ότι στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές πιθανότατα να μην υπάρχουν καθόλου φιλοευρωπαϊκά κόμματα (τέτοιο δεν είναι πλέον ούτε η Νέα Δημοκρατία, ούτε φυσικά το κόμμα του Βαρουφάκη).
Από την άλλη όμως προσωπικά ικανοποιούμαι για την άνοδο των δύο μειονοτικών κομμάτων (Τούρκικο «Κόμμα ισότητας, ειρήνης και φιλίας) στη Θράκη και Σλαβομακεδονικό «Ουράνιο Τόξο» στη Μακεδονία) διότι είναι και φιλοευρωπαϊκά και φιλειρηνικά, όσο και να προκαλεί μήνη, σε μια μισαλλόδοξη χώρα σαν την Ελλάδα, αυτή η άποψη.
Κυρίως όμως είναι ότι η στήριξη σε αυτά τα κόμματα αποτελεί δημοκρατική πράξη και αντίδραση σε μια σκοτεινή εποχή όπου ένα υπερκομματικό βαθύ κράτος φαίνεται να θέτει σε αμφιβολία στο μέλλον στοιχειώδη δημοκρατικά ανθρώπινα δικαιώματα και δημοκρατική λειτουργία του κράτους μας.
Βεβαίως για να γίνει ένα πιο εξονυχιστικό και πιο συγκεκριμένο πολιτικό σχόλιο θα πρέπει να περιμένουμε ακόμα έναν μήνα για τις βουλευτικές εκλογές όπου θα πρέπει να δούμε ποια από τα κόμματα θα ξανακατέβουν, ποια όχι, ποια θα ανασυγκροτηθούν, ποια θα διατηρήσουν ή θα χάσουν τις δυνάμεις τους.
Μπορούμε ωστόσο να διαπιστώσουμε ότι σε αυτές τις εκλογές κόμματα με μονοθεματικό λόγο (πχ. για τη Μακεδονία και τα εθνικά θέματα) και κυρίως χωρίς πρόγραμμα, λύσεις και προτάσεις για την καθημερινότητα (πχ. ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή) , έπαθαν ζημιά και αντίθετα επιβραβεύτηκαν άλλα που είχαν προτάσεις και πρόγραμμα, ακόμα και αν αυτές οι προτάσεις είναι λανθασμένες, ανεπαρκείς ή και ακραίες)
Όπως και να γίνει πάντως θα πρέπει να ξέρουμε ότι θα συνεχίσουν να έρχονται δύσκολες μέρες και, με την παρούσα πολιτική κατάσταση, δεν μπορούμε ούτε να επαναπαυτούμε, ούτε να ελπίζουμε σε θεαματικές αλλαγές με μια νέα κυβέρνηση.
Οπότε χρειάζονται συνεχείς πολιτικές ζυμώσεις, ελευθερία του λόγου και έκφραση πραγματικά προοδευτικών και δημοκρατικών απόψεων με παρρησία, ώστε να πετύχουμε μελλοντικά κάτι το-όσο μπορεί να είναι δυνατόν-καλύτερο για αυτόν τον τόπο.
Τέλος θετικά μπορούμε να αποτιμήσουμε και τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαίκής Ένωσης, αν εξαιρέσεις τη Βρετανία (που δεν μας ενδιαφέρει πολύ γιατί φεύγει από την Ε.Ε.) και τη Γαλλία, με την φασίστρια ΛεΠεν, αφού οι ακραίες ρωσόφιλες δυνάμεις παρουσίασαν πτώση στα ποσοστά τους.
Αυτό βέβαια από μόνο του δεν θα σημαίνει κάτι, αν η Ευρώπη και οι ελίτ της δεν έχει πάρει το μήνυμα της από τον κόσμο που δυσανασχετεί για κάποιες καταστάσεις και δεν ασχοληθεί περισσότερο με την καθημερινότητα του κόσμου, αντί με την ψυχρή λογική των αριθμών και την υπερβολική υιοθέτηση και καλλιέργεια της πολιτικής ορθότητας.
Ωρε τι αθλια φιλελερα εισαι εσυ.