Άξια και στα ίσια στους τέσσερις το τρομερό Μαρόκο !
Θεωρητικά (και βάση ποιότητας και ονομάτων) μεγάλη έκπληξη ότι το τρομερό Μαρόκο του Ρεγκραγκουί πέταξε έξω και την Πορτογαλία και πέρασε στα ημιτελικά του μουντιάλ. Επί της ουσίας όχι και τόσο και μάλιστα οι λίγοι πιο «τσακάλια» ποδοσφαιρόφιλοι είχαν μυριστεί την έκπληξη και για τους εξής λόγους.
Η Πορτογαλία έκανε μεν ένα καταπληκτικό παιχνίδι κόντρα στην Ελβετία που όλοι εξήραμε, όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά στο ματς με το Μαρόκο.
Πρώτον γιατί αποδείχθηκε ότι η ιστορία και η γκρίνια με την υπόθεση Ρονάλντο έκανε κακό στο κλίμα της ομάδας και ουσιαστικά τη χώρισε σε δύο στρατόπεδα.
Δεύτερον μπορεί η Πορτογαλία να ήταν εντυπωσιακή μεσοεπιθετικά, αλλά αμυντικά δεν ήταν καθόλου έτσι και είναι χαρακτηριστικό ότι είχε δεχθεί γκολ σε όλα τα παιχνίδια της πλην αυτού με την Ουρουγουάη η οποία έπαιζε ταμπούρι για 70 περίπου λεπτά.
Αποδείχθηκε επίσης ότι η Πορτογαλία έκανε-όπως και η Βραζιλία με την Κορέα-ένα εντυπωσιακό παιχνίδι με την Ελβετία και έπειτα άδειασε και επανήλθε σε πιο στείρο επίπεδο παιχνιδιού.
Προσθέστε και το καλό διάβασμα του αντιπάλου από τους Μαροκινούς και την εξαιρετική αμυντική λειτουργία τους και το ματς έγινε βουνό για μια Πορτογαλία που παρουσιάστηκε στο ματς χλωμή δημιουργικά και ευάλωτη αμυντικά.
Στην αρχική ενδεκάδα που παρέταξε ο Σάντος είχαμε παίκτες που ήταν απρόσμενα κακοί, όπως ο τερματοφύλακας Ντιόγκο Κόστα,ο Μπρούνο Φερνάντεζ και ο νεαρός Ράμος (πιθανότατα επηρεασμένος από την υπόθεση ενός ροζ βίντεο που του έβγαλαν) και εκτός ενδεκάδας πολύτιμους παίκτες όπως ο Κανσέλο, ο Λεάο και δικαίως ο Ρονάλντο που είναι στα τελειώματα της καριέρας του.
Με όλα αυτά λοιπόν δεν μας κάνει εντύπωση που το Μαρόκο βρήκε ένα γκολ στο πρώτο ημίχρονο και κράτησε και το μηδέν, έχοντας δεχθεί λίγες μόνο φάσεις
Στο δεύτερο ημίχρονο οι αλλαγές των παικτών που προαναφέραμε έκαναν όντως πιο ζωντανή την Πορτογαλία, με τη διαφορά ότι το Μαρόκο (που έπαιζε με σοβαρές απουσίες στην άμυνα και του χτύπησε και ο Σαϊς και αντικαταστάθηκε) επιστράτευσε παιχνίδι μαζική άμυνα και φαρμακερές αντεπιθέσεις, ότι το Μαρόκο έχει εξαιρετικό και έμπειρο τερματοφύλακα και ότι ο Ρονάλντο είχε τη θέληση να βοηθήσει, αλλά απλά δεν μπορούσε…
Και κάπως έτσι λοιπόν παρέμεινε το 1-0 και το Μαρόκο έγραψε ιστορία ως η πρώτη Αφρικανικκή και Αραβική χώρα που περνάει σε ημιτελικά παγκοσμίου κυπέλλου.
Και μπορεί βέβαια στον ημιτελικό με τη Γαλλία οι τρικολόρ να είναι το λογικό φαβορί, αλλά νομίζουμε ότι το παιχνίδι δεν θα είναι καθόλου εύκολο γι’αυτούς δεδομένους ότι δεν μοιάζουν μια αχτύπητα ομάδα και έχουν και αμυντικές αδυναμίες, καθώς έχουν δεχθεί γκολ σε όλα τα παιχνίδια τους μέχρι τώρα, ενώ και στο τελευταίο με την Αγγλία υπέπεσαν σε αρκετά λάθη.
Η Πορτογαλία χαιρέτησε χωρίς να κάνει την υπέρβαση που ήθελε, παρά το πολύ ποιοτικό ρόστερ της, ίσως γιατί δεν κατάλαβαν έγκαιρα ότι η εποχή Ρονάλντο και Σάντος έχει πλέον παρέλθει. Θέλουν αλλά δεν μπορούν…
ΘΕΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΓΙΑΣΙΝ ΜΠΟΥΝΟΥ
Για άλλη μια φορά ο σπουδαίος Μαροκινός τερματοφύλακας αποδείχθηκε καθοριστικός, με τις σπουδαίες αποκρούσεις του, και αποδείχθηκε καθοριστικός για τη νέα νίκη πρόκριση της ομάδας του.
ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΓΚΟΝΖΑΛΟ ΡΑΜΟΣ
Θα μπορούσαμε να βάλουμε πολλούς Πορτογάλους παίκτες, αλλά διαλέγουμε τον νεαρό Ράμος διότι είχε εντυπωσιακή, προς το χειρότερο, μεταμόρφωση σε σχέση με το προηγούμενο ματς και συνέβαλε στο κακό παιχνίδι και αποκλεισμό της ομάδας του.
Ένας τυπικός Αγγλικός αποκλεισμός !
Περίεργο αλλά όχι ανεξήγητο ή μεταφυσικό αυτό που συμβαίνει με την Αγγλία, καθώς κόντρα στη Γαλλία είχε ένα πολύ καλό παιχνίδι και οι δύο ομάδες και μας χάρισαν ένα Ευρωπαϊκό ντέρμπι.
Ωστόσο και εγώ και πολύ φίλαθλοι είδαμε τη Γαλλία να μπαίνει καλύτερα στο ματς και να κάνει ένα γκολ και έπειτα την Αγγλία να παίζει ορθολογικά και να ασκεί πίεση στους αντιπάλους της.
Κάτι λοιπόν μας έλεγε στο 1-0 ότι η Αγγλία το έχει το γκολ και μπορεί να ισοφαρίσει και έτσι έγινε. Ωστόσο όταν έγινε το 1-1 είχαμε μια αίσθηση ότι η Αγγλία θα βρει έναν τρόπο να χάσει και αυτό το κρίσιμο νοκ-άουτ ματς !
Έτσι και έγινε λοιπόν με την Αγγλία να έχει περιορίσει τον Εμπαπέ, να έχει καλό momentum στο παιχνίδι και αφού φτάνει στην ισοφάριση να δείχνει ικανή για να το πάρει.
Οι Γάλλοι από την άλλη δεν έδειχναν ανίκητοι και υπέπεσαν σε αρκετά λάθη και αψυχολόγητες κινήσεις στην άμυνα.
Αλλά κακά τα ψέματα έχουν τη μεγαλύτερη ποιότητα και τη βαριά φανέλα που μετράει στα κρίσιμα σημεία και από την άλλη οι Άγγλοι δεν έχουν τη βαριά φανέλα και την ψυχολογία του νικητή, όταν πρέπει να κάνουν την υπέρβαση.
Έτσι οι Γάλλοι βρήκαν το 2-1 με τον συνδυασμό Γκριζάμαν-Ζιρού και ενώ πιο πριν είχαν προειδοποιήσει με την κεφαλιά πάλι του Ζιρού που έβγαλε ο Πίκφορντ.
Εκεί που η Αγγλία χρειαζόταν γκολ και πίεση ο Σαουθγκέιτ κάνει τη γκάφα (ή ρίσκο που δεν του βγήκε) και βγάζει από το παιχνίδι τον εξαιρετικό Σάκα για να βάλει τον Στέρλινγκ που δεν του βγήκε.
Και εκεί που λες ότι η Αγγλία τελείωσε έρχεται η γκάφα του Ερναντέζ που πέφτει άτσαλα πάνω στον Μάουντ και κάνει πέναλτι και βέβαια όταν πάει να το εκτελέσει ο Κέιν απέναντι στον συμπαίκτη του στην Τότεναμ Γιορίς, διαπιστώνεις ότι τελικά όντως η Αγγλία έχει πολλούς τρόπους για να χάνει τα κρίσιμα ματς…
ΘΕΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΟΛΙΒΙΕ ΖΙΡΟΥ
O σπουδαίος Ζιρού ήταν ξανά εκεί, στη μεγάλη περιοχή, για μια κεφαλιά κι ένα χρυσό γκολ που έστειλε τη Γαλλία στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: ΧΑΡΙ ΚΕΪΝ
Μπορεί να ευστόχησε στο πρώτο πέναλτι, αλλά στο δεύτερο καθοριστικό έστειλε τη μπάλα στα…περιστέρια του Κατάρ και έβγαλε όλη τη looser και φοβική Αγγλική παράδοση.
